Jawel, de echtgenoot heeft gelijk, en ook ik zou dolgraag weer eens met de tenen in het zand aan de intens blauwe Méditerranée op zo’n onbekommerd strandterrasje van een plateau fruits de mer willen genieten. Zo’n enorme metalen schaal vol ijsschilfers waarop de meest uiteenlopende zeevruchten liggen te lonken. Zo’n schaal die dan op een soort van lampenkapachtige metalen constructie op je wankele tafeltje wordt geparkeerd, en waar je naar hartenlust het zeebanket van je keuze uit kunt plukken. Glaasje wit of rosé erbij, en je weet weer waarom je ooit besloot hier te gaan wonen.
Maar ja, corona. Alle strandtenten dicht en verder dan 10 km van huis mag je ook al niet, dus dat was toch niks geworden als je zoals ik in de Haute Var woont. Met het minder dan geringe zeefruitaanbod van de supermarché in het stadje verderop valt ook al niks op plateau-niveau te realiseren, een serieuze viswinkel hebben we ook al niet, dus dan maar bedenken wat ik hier nog wel kan als de smeekbede iets van méditerrane vis betreft. Toen ik peinzend wat uit de keukenkast plukte, wist ik het ineens: een tajine-stoofje.
Lang geleden kreeg ik zo’n aardenwerken stoofpot van mijn Tunesische vriendin Madame Mahmoud, die me indertijd in de huishouding hielp. Ze had er toch een stuk of zes en ze vond dat ik ook maar eens aan zo’n Noord-Afrikaanse stoofdoos moest. Leuk, lief! Maar ik had toen geen idee. Dat was snel verholpen. De beknopte cursus die ze me gaf zorgde ervoor dat de tajine inmiddels niet meer uit de keuken weg te denken is. Omdat gerechten die je erin klaar maakt intensiever en puurder lijken te smaken. En het gebruiksgemak telt beslist ook mee; je hebt er geen omkijken naar. Hup, de oven in en de rest doet zichzelf. En als het moet kan het zelfs op een klein pitje op het fornuis. Geen tajine? Dan lukt het ook wel met een braadpan of een ovenschaal met deksel.
Ingrediënten:
4 moten stevige witvis naar keuze, zonder vel
8 grote gamba’s (ongekookt)
1 grote courgette of 2 kleintjes
1 rode paprika
4 tomaten
1 grote ui
5 teentjes knoflook
½ bosje peterselie
½ bosje basilicum
1 citroen
1 theelepel gedroogde oregano
1theelepel gedroogde rozemarijn
½ theelepel gemalen komijn
½ theelepel kurkuma
olijfolie
peper en zout
Bereiding:
Snij de citroen in tweeën, pers de ene helft uit en snij de andere in partjes.
Doe zo’n drie eetlepels olijfolie in een ruime kom en doe de uitgeperste halve citroen erbij. Voeg peper en zout toe en doe de gedroogde kruiden erbij (oregano, rozemarijn, komijn, kurkuma). Klop alles door elkaar tot een gladde emulsie en proef of er genoeg peper en zout in zit.
Leg de moten vis erin en laat ze er (af en toe omkeren) een half uurtje op een koele plaats in marineren.
Snij intussen de courgette(s) in schijfjes, kopje en kontje weggooien.
Haal kop en kont van de paprika, snij hem in vieren en haal de zaadlijsten eruit, snij de het vruchtvlees in dunne reepjes.
Snij de tomaten in kwarten.
Pel de ui en snij hem in ringen, pel de knoflooktenen en snij ze in ragdunne plakjes.
Snij de peterselie en de basilicum fijn.
Pel de garnalen, haal de kop en staart eraf, snij de rug over de hele lengte in en haal het zwarte darmkanaal eruit.
Verdeel de moten vis, de garnalen en de gesneden groenten (courgettes, paprika, tomaat, citroenpartjes, ui, knoflook) over de bodem van de tajine, bestrooi met peterselie en basilicum (hou een beetje achter voor de garnering) en giet de marinade er overheen.
Zet de oven op 200 graden (niet voorverwarmen) en laat de gevulde tajine samen met de oven op temperatuur komen. Draai de thermostaat terug naar 180 graden en laat de schotel nog ongeveer 10-15 minuten sudderen; korter of langer, afhankelijk van hoe gaar je de vis en de garnalen wilt hebben, maar ik zou het kort houden. Strooi voor het opdienen de achtergehouden peterselie en basilicum er overheen. Glaasje erbij, stukje stokbrood, een hapje rijst, een gekookte aardappel. Oké, je bent niet aan zee, maar je bent wel helemaal thuis.
