Bon, ik moet het nu maar eens toegeven, ik heb een guilty pleasure. Ik ben zo’n beetje verslaafd aan de tonijn (op olijfolie) van het Italiaanse merk Rio Mare. En dat is de schuld van vishandel Hoogland in Alkmaar. Ik kan het maar beter even uitleggen hè? Nou kijk, in een lang geleden verleden, toen je nog gewoon van alles en nog wat mee aan boord van een vliegtuig mocht meeslepen, was ik zo’n beetje aan het wennen aan een nieuw bestaan in Zuid-Frankrijk. Als je dan in het oude vaderland terugkwam, ging je je te buiten aan heimwee-voedsel. Je trok een kroket uit de muur, je zette je tanden in die Hema-rookworst waarvan je wist dat je er na drie happen al kotsmisselijk van werd, en je legde zonder meer aan bij Hoogland (familie van de Telegraaf-columnist), toen de beste vishandel van heel Alkmaar en omstreken. De echtgenoot hapte steevast een spatvers harinkje weg, ik werd helemaal blij van een broodje gerookte makreel. En dan een lekkerbekje of een bakje kibbeling mee naar het logeeradres. Tot er op zekere dag ineens prominent een tonijnslaatje in de vitrine lag. Dat wilde ik ook wel proberen. Heerlijk! Vooral die tonijn. ‘Waar die vandaan kwam’, vroeg ik nieuwsgierig. Het meisje van de toonbank wees achteloos achter zich. Daar stond een dikke stapel blikjes Rio Mare-tonijn. “Zijn die ook te koop?”
“Tuurlijk. Hoeveel had u er gehad willen hebben?”
Ze verblikte of verbloosde niet toen ik in plaats van twee, twintig zei en sloeg ze aan op de kassa. Het tasje werd van achteruit de winkel aangevoerd.
Ze gingen mee in de handbagage, en probleemloos langs de scanner op Schiphol. Maar ja, zo’n voorraadje is eindig. En om de een of andere reden is Rio Mare in Frankrijk ‘non grata’. Maar Petit Navire, Saupiquet, Le Savoureux, en al die andere blikjesmerken: ik vind het niks. Dus ben ik zo’n beetje het internet gaan afschuimen. En nou heb ik een vast adresje voor m’n Rio Mare. ’t Kost een paar centen, en je moet maar afwachten of je bestelling ook echt geleverd wordt, maar dan heb je ook wat. “Ja, een hernia”, monkelde de echtgenoot toen hij de jongste bestelling zo’n anderhalve kilometer vanaf de brievenbus naar huis had gesleept. Onderstaande flan de thon maakte het wel weer zo ongeveer goed.
Ingrediënten:
2 blikjes tonijn op olijfolie (320 gram)
1 blikje gepelde tomaten (400 gram)
2 uien
3 tenen knoflook
5 eieren
1 theelepel gedroogde tijm
1 theelepel gedroogde dragon
1 verse tomaat
olijfolie
peper en zout
Bereiding:
Pel en snipper de uien, pel de knoflooktenen.
Giet de gepelde tomaten af en snij ze in stukjes, haal de harde kernen eruit.
Doe de tonijn in een vergiet en laat goed uitlekken.
Verhit een scheut olijfolie in een ruime koekenpan en laat de uien op laag vuur glazig worden.
Voeg de gepelde tomaten toe, knijp de knoflooktenen er boven uit, doe de tijm erbij en laat alles een minuutje of 10 op laag vuur pruttelen. Prak de tonijn uit elkaar en doe die erbij, roer om en laat nog 5 minuten pruttelen. Proef, en voeg peper en zout naar smaak toe. Draai het vuur uit en laat de prut wat afkoelen.
Verwarm intussen de oven voor op 240 graden.
Klop de eieren los in een kom. Doe de prut erbij en roer alles even door elkaar.
Vet een bakvorm in met wat olijfolie en giet het mengsel erin.
Zet de bakvorm in het midden van de voorverwarmde oven en laat de boel een half uurtje garen.
Snij de verse tomaat in dunne plakjes. Leg die na dat halve uurtje bovenop de prut in de bakvorm, strooi er de dragon overheen (snel doen, anders koelt de oven teveel af) en laat alles nog een kwartiertje afbakken. Haal de flan uit de oven en laat die een beetje afkoelen alvorens er punten van te snijden.
Lekker met wat stokbrood, een salade en een lichtvoetig glaasje rosé.
Nou Renée ik heb je recept net even getest en ik moet zeggen het is een blijvertje. Zalig!
Wij hadden in Hoorn ook een Hoogland visboer ook met heerlijke vis.