Ultrasonore rust in de tent

do 13 mei 2021

Door Renée Vonk-Hagtingius

Het moest niet gekker worden. Toen ik vorige week op kantoor kwam en in m’n bureaustoel neerzeeg (jawel, ik zijg neer, het is een steile trap naar kantoor), schoot ik meteen weer overeind. De armleuningen van m’n trouwe ergonomische zitplek voelden aan alsof iemand zonder enige kennis van zaken een rondje met de heggenschaar langs de burelen had gemaakt. Ik keek eens goed, en zag dat er tal van zaagtandjesafdrukjes in het kunstschuim van de armleggers waren uitgegraven. Aha! Dacht ik meteen: loirs! Daar zijn we weer.
In een vorig huis heb ik tamelijk veel last van ze gehad. Het zijn weliswaar schitterende beestjes, iets als een kruising tussen een vriendelijke rat en een eekhoorn met bijbehorende pluimstaart, maar wat kan dat volk een ellende veroorzaken! Relmuizen, ze worden ook wel ‘zevenslapers’ genoemd, omdat ze een winterslaap houden van zeven maanden (klopt in de praktijk echt niet) en ze hebben een voorkeur voor riant bos en rustige huizen. Helaas biedt m’n huidige huis beide. In het begin – toen ik hier pas woonde – was het een tijdje rustig; blijkbaar keken ze even de kat uit de boom. Maar beetje bij beetje werd de zolderverdieping ingenomen en na enige tijd sleepten ze onverstoorbaar met god mag weten wat over zolder, waarbij ze regelmatig iets uit de pootjes op de planken vloer lieten stuiteren, vanzelfsprekend pal boven de slaapkamer zodat je ineens stijf overeind in bed zat, maar verder hielden ze zich eigenlijk wel redelijk gedeisd. Ik kon ermee leven.
Inmiddels niet meer. Ik ben zeer van de beestjes, maar er zijn grenzen. Op je eigen tijd komen en gaan, bij tijd en wijle enig ge-herrie alsof er een loirs-rave party aan de gang is, soit. Maar als je aan m’n bureaustoel begint te knagen, als wie weet daarna de kabeltjes van de internetverbindingen – en dus m’n werk – aan de beurt zijn, dan houdt het op.
Ik belde met de afdeling ‘assainissement’ van de gemeente en vroeg om assistentie. De beambte van dienst kwam met het briljante idee om de beestjes te verjaren. Goed plan. “Maar hoe dan?” vroeg ik gretig, denkend dat hij vast wel de oplossing in huis had.
“Veel herrie maken”, was het ontnuchterende antwoord.
“Dat doen ze zelf al.”
“Keihard heavy metal draaien!” ’t Is een jonge gemeenteambtenaar bij assainissement.
“Maar dan komt de gendarmerie wegens burengerucht, zo in het holst van de nacht.”
“O ja. Nou dan weet ik het ook niet meer.”
“Komen jullie niet, om ze te vangen ofzo?”
“Nee, daar is geen geld voor vanwege de bezuinigingen.”
Duidelijk. Zoek het zelf maar uit.
Ik zag het niet zitten om met gif te gaan strooien, of om vangkooien neer te gaan zetten. Ik heb dankzij een beetje onderzoek op internet een andere oplossing gevonden: ultrasonore tegenherrie. Een klein apparaatje dat je in het stopcontact steekt en dat blijkbaar een hoogst irritant, voor mij niet hoorbaar, geluid afgeeft waarvan die loirs niet gediend zijn. In het begin maakten ze dubbele teringherrie, blijkbaar om hun ongenoegen te uiten. Maar beetje bij beetje hebben ze hun koffertjes gepakt. Ik heb inmiddels ook een soort van kneedpasta gevonden om m’n armleuningen te repareren. Ga ik binnenkort proberen.
Maar wat ik echt dubbele winst vindt, is dat die beestjes dus zonder brute maatregelen naar elders zijn verhuisd. Wij rust, zij vast ook wel ergens weer een leuk leven. Voor slechts een paar ultrasonore eurootjes. Leven en laten leven. Je zou er nog groen van uitslaan.

12 gedachten over “Ultrasonore rust in de tent”

  1. Mooi verhaal en te gek dat ze fijn aan het verhuizen zijn.
    Er zijn verschillende ultrasone apparaatjes te koop, maar jeetje… welke moet ik kiezen?

  2. Vangen met een ruime muizenval 10x10x25 cm met appel en ze (soms midden in de nacht) 5 km het verder het bos inbrengen. Heb ik goede ervaringen mee.

    1. Kijk, Zuid-Frankrijk!

      Ik zie mij niet in het holst van de nacht met een vangkooi door een duister bos slepen. Bovendien, ze gaan nu vanzelf weg.

  3. Peter van Het Hurktoilet

    Pas op dat je je niet gek laat maken, want dat hebben die beestjes in zich. In de Dordogne was een man het ooit zo zat dat hij met zijn jachtgeweer achter ze aanging. Daarbij ging het geweer per ongeluk af en doodde hij zichzelf.
    Overigens worden dat ultrasone geluid ook gebruikt om hangjongeren te verjagen. Die hebben wat betere oren dan wij…

    1. Kijk, Zuid-Frankrijk!

      Dan prijs ik me gelukkig dat het hier om relmuizen gaat en niet om hangjongeren, én dat ze zowaar aan het verkassen zijn.

  4. coco dubbelboer phoelich

    Enige tijd geleden hebben ze zich verschanst in mijn BMW cabrio die niet iedere dag werd gebruikt . Op een dag wilde kleindochter boodschappen gaan doen met de wind door de haren dus kap open . Tot mijn verbazing, toen we wilden instappen , zag ik dat er was er geknaagd aan 2 leren stoelen . Ook urine vlekken overal . Loirs ! Deze prachtige beestjes hadden een behoorlijke (dure) schade veroorzaakt .! Vanaf toen ook een ultrasonor apparaatje in de abri geplaatst . Met grote tegenzin zijn ze verhuisd . Hoop een beetje verderop …….

  5. Heb ontdekt dat die ultrasone apparaatjes ook steenmarters verjagen. De herrie die die beesten maken is erg, maar de stank die ze verspreiden is heel erg. Ik vraag me alleen af hoelang die apparaten werken? Ik kan ze niet horen en kan dus niet controleren of ze blijven werken.

Laat een antwoord achter aan Kijk, Zuid-Frankrijk! Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven