(klik op de foto’s om ze te vergroten)
Nu het ‘rainbow’-symbool zelfs tijdens het EK-voetbal weer volop de aandacht trekt, leek het me een aardig idee om nog eens te attenderen op Château des Milandes, vlakbij Sarlat, in de Dordogne. Al was het maar bij wijze van vakantietip.
Het middeleeuwse Sarlat
Sarlat (officieel Sarlat-la-Canéda) is een subliem middeleeuws stadje in de Vallée de la Dordogne met iets van 66 historische monumenten. Niet op de lijst van ‘Les Plus Beaux Villages de France’ (met bijna 9.000 inwoners te groot, bij zo’n dorp gaat het om max. 2.500 mensen), maar zou er een lijst zijn van ‘Les Plus Belles Villes de France’, dan stond Sarlat er gegarandeerd op. Enfin, de toeristen zijn ’s zomers al massaal aanwezig.
Het Château des Milandes van Josephine Baker
Ik zou het hebben over het Château des Milandes, jarenlang het adres van Josephine Baker (1906-1975), de Amerikaanse ‘blootdanseres’. Die destijds om te beginnen in Parijs furore maakte.
In het Franse verzet, en tegen rascisme
Veel minder bekend is dat ze ten tijde van de Tweede Wereldoorlog in Zuid-Frankrijk een voorname rol speelde in het Franse verzet. Dat ze (dochter van een ‘zwarte’ Amerikaanse moeder en een Spaanse vader) vocht voor vrijheid en voor Frankrijk, dat ze daarna in het geweer kwam tegen racisme en voor gelijkheid pleitte.
Misschien was ze wel de eerste die ooit zei: “Ik ben zwart noch wit.”
Het rainbow-idee
En misschien was ze ook degene die het ‘rainbow’-idee muntte. Door 12 adoptiekinderen met een heel verschillende achtergrond in haar kasteel Des Milandes op te nemen. Ze schreef er zelfs een boek over. Met al die kinderen is het goed afgelopen.
Als je er nu een kijkje gaat nemen loop je eerst door schitterende tuinen en in het kasteel (uit 1489) word je over Joséphine bijgepraat, iemand die – vind ik – in allerlei opzichten haar tijd ver vooruit was. Meer info: https://www.milandes.com
Voor wie in de buurt is: ik heb in Sarlat goed gegeten bij Le Grand Bleu (Rue de la Gare) en toen ik er weer was snel iets weggehapt bij de wijnbar Le Comptoir du Gout 24, op de Place André Maulraux.
Ik zou het mooi vinden als er bij mijn volgende bezoek een regenboogvlaggetje op tafel staat. Ter ere van Joséphine Baker.
Wat leuk het boek De regenboogkinderen, heb ik als kind ooit gekregen, daarna aan onze dochter gegeven en nu dus voor de kleinkinderen
Mijn lievelingsboek als kind!! Heb het in het Nederlands én in het Frans!
Getekend door de Nederlander Piet Worm.
Wat leuk! Wees er maar zuinig op, het is vrijwel nergens meer te krijgen.
Ook ik kreeg het boek over Kotkot het kipje. Schitterend!! Ook mijn lievelingsboek. Wij hadden een paar krielkippen waarvan er één helemaal zwart was. Natúúrlijk heette zij Kotkot en was mijn lievelings kip.
Kotkot werd adoptiemoeder van een gans genaamd Niels.
Ik heb het boek nog steeds, kapot gelezen.
Ik wilde het altijd voorlezen aan mijn kleinkinderen maar ik moest er altijd bij huilen zelfs als oma?.
De kinderen keken mij dan met grote ogen aan. Die rare oma!!