Er ging even iets mis

do 21 oktober 2021

Door RenéeVonk-Hagtingius

 

Onderweg naar Cannes waar ik voor akkefietje moest wezen, kreeg ik te horen dat mijn platform ’en panne’ was. Heel even dacht ik: ik lijk Facebook wel, of zo’n andere Big Tech met storingen. Onzin natuurlijk.

‘En route’ sloeg de onrust toe. Hoe moest het zo snel mogelijk geregeld worden? Ik wil nou eenmaal dat er elke dag iets op Kijk, Zuid-Frankrijk! te lezen staat.

Zoals ik wel eerder heb verteld, ben ik verknocht aan het Franse platteland, of in elk geval dat van de Provence. Het bestaan ‘en pleine nature’ net iets buiten een dorpje van niks bevalt me en ik moet er niet aan denken dat ik ooit nog naar een stad terug zou moeten. Paar uurtjes Nice of Cannes, en Aix-en-Provence toen ze daar de platanen nog niet om zeep hadden geholpen, prima. Maar ik wil er niet aan denken dat ik daar zou moeten wonen. Geboren Rotterdamse die in de loop van de tijd met steeds meer afschuw een stads bestaan is gaan vrezen. Het is me overkomen, waarom weet ik ook niet.

 

Ik haat hulpeloosheid

 

Maar ja, je loopt soms toch tegen een nadeel van het leven in de ‘arrière-pays’ op. Ik ken in mijn omgeving niemand die door even aan een paar knoppen te draaien (of zoiets) mijn platform weer in de lucht krijgt als er kennelijk iets mis gaat. Mijn kennissen hier zitten in de wijn (zal geen toeval zijn, zeg het maar), en verder gaat het dan over wat kunstvolk en twee aannemers. Al helemaal op vrijdagmiddag moet je die niet lastigvallen met gezeur over hoogst moderne technische problemen.

Ik werd steeds bozer, vooral op mezelf. Ik haat hulpeloosheid en aan een echtgenoot die zelfs nog nee tegen een mobieltje zegt, heb je bij eigentijdse vraagstukken ook niks.

 

Dan maar via het buitenland

 

Enigszins wanhopig besloot ik mijn zoon te bellen, die naar eigen zeggen overal verstand van heeft. Al een halve dag later landde hij in Nice, huurde er een auto en hij zou meteen maar een paar dagen blijven.

‘Elk nadeel heb z’n voordeel’, dat weten we nu wel.

Ik had hem al een tijdje niet meer gezien.

Hij ging aan de slag en ineens kon ik weer wat op mijn platform plaatsen.

Hij werd een logé, goed gekeurd door mijn honden en de kat, de ‘buitenkatten’ moesten aan zijn verschijning wennen.

Tegelijkertijd werd zo ongeveer onze hele huishouding overgenomen. Ik kreeg onderricht in de correcte plaatsing van pannen in de keukenladen, om maar een voorbeeld te noemen, ik bleek ook als huisvrouw nogal achter te lopen. Koken deed hij zelf ook maar liever. En de boodschappen ook.

 

Die wereld van

 

Het was een verpletterend bezoek dat ik voor geen goud had willen missen.

Terwijl het een soort van klap voor m’n hoofd was: die wereld van verschil tussen mijn dorpse leven in de Provence en dat van een snel iemand uit de Nederlandse randstad.

Toen ie naar het vliegveld van Nice terugging, vroeg ik me af: zou ik meewillen? Ja, met hem, niet naar zijn bestemming.

 

 

 

 

 

 

 

2 gedachten over “Er ging even iets mis”

  1. Heerlijk dit te lezen en fijn da je er ook meer mensen zijn die er zo over denken. Hulde voor je zoon die de zaak weeraan “t praten kreeg ” en hulde voor jou dat je je zegeningen hier telt. Top , voor jou en je zoon. ! Zo ga ik ook met mijn dochters om.
    Veel liefs vanuit La Cote Yvonne.

  2. Er gaat even iets mis, in de tekst kloppen er ‘n aantal dingen niet, helaas. Da is dat je, , de eerste zin klopt niet . Maar volgens mij is de bedoeling helder. Bonne nuit en nogmaals dank voor alle leuke berichten. Peter

Laat een antwoord achter aan Peter Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven