Contactloos betalen

do 4 november 2021

Door Renée Vonk-Hagtingius

 

Ik heb even mijn toevlucht moeten zoeken in de lappenmand. Bestaat dat begrip nog, in de Nederlandse taal? ’t Is in elk geval zo dat die mand niks is voor wie gewend is aan een bureau te werken. En het beviel me ook niet dat de echtgenoot – na een paar dagen ellendige regen – gewoon in de zon op mijn terras ging zitten. En dat dus ook deed.

Na een uurtje jaloezie bedacht ik vilein dat er dringend boodschappen gedaan moesten worden. Ik stelde een zo lang mogelijk lijstje samen en stuurde het archetype van de anti-eigentijdse mens de straat op. Na een beknopte cursus betalen met een bankpas en het herhaaldelijk inpeperen van de bijbehorende code zag ik ‘m diep verontrust in de auto stappen. Ik was er graag bij geweest toen hij voor het eerst van zijn leven in het volle zicht van een caissière met zo’n betaalapparaat stond te klungelen. Toen ie terug was, bleken zowel de sinaasappelen als de prei vergeten, het vogelvoer was zogenaamd uitverkocht. Dat was dan voor het eerst in alle jaren dat ik in die supermarché kom.

Wilt u een leesbril?

Ik wilde boos en verontwaardigd doen tot me verteld werd dat hem door de caissière, die met het diepgravende décolleté, ook als zelfs ‘en Provence’ een schipperstrui een logischer keus is, bij het afrekenen een leesbril was aangeboden. Voor het eerst in een paar dagen barstte ik in lachen uit. Toen hij met een kalmerend glas pastis naast me was komen zitten, overwoog ik een college ‘contactloos betalen’. Het leek me bij nader inzien geen goed plan.

De chèque als erfgoed

Niet als ik zelf in de rij sta, dan al helemaal niet, maar ik vind het toch een zekere charme hebben dat je in Frankrijk bij de supermarché nog ouderwets met een chèque kan betalen. Vanwege allerlei ingewikkelde administratie duurt zo’n handeling een relatieve eeuwigheid, maar ik vind dat de chèque tot op zekere hoogte tot het Franse erfgoed gerekend moet worden. Toen ik hier pas woonde, betaalde ik alles met zo’n papiertje waarvan het invullen ook nog een heel gedoe is. Het bedrag niet alleen in cijfers uitschrijven, maar ook in letters.

“Hebben wij ook een chèqueboek?” informeerde de echtgenoot nadat ik erover begonnen was. “Jazeker. Kijk maar in mijn tas”. Dat werd graven. Bij wijze van voorbeeld vulde ik er eentje in. “Dat doen we dus maar niet, al is het oud Frans”, vonniste de echtgenoot.

Hij gaat morgen met de bank bellen, hij wil ook zo’n pas. Ik ben niet ‘en pleine forme’, maar ik heb toch mooi even geregeld dat iemand een jaar of twintig in de tijd vooruit geschopt is. En dat vanuit een lappenmand.

5 gedachten over “Contactloos betalen”

  1. René Lardenoije

    Beste René,
    Wij missen ook je verhalen. We waren een keer in jouw dorp en op jouw geliefkoosd terras natuurlijk een rosé drinken.
    Beterschap.

Laat een antwoord achter aan Nini Lochmans Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven