Linke soep, zo’n ontslag

do 2 december 2021

Categorieën: , ,

Door Peter Hagtingius –

 

De stemming onder de corona-gemaskerden in mijn woonplaats was al niet zo jofel toen tot overmaat van ramp ook het weer nog omsloeg. Half Frankrijk in sneeuwwitte wasmiddelverpakking en bij ons in het zuiden een staaltje dadendrang van het louche windduo Mistral en Tramontana. Die laatste komt uit het noorden en dan weet je genoeg, een ijzige Hein met een bloedhekel aan de Provençaalse subtropen. Het werd dus ineens erg koud en in mijn omgeving. En dat staat garant voor moedeloze somberte. Gewinterjast aan de pastis ten tijde van het apéro, dat werkt gewoon niet. Maar ja, dan die dagelijkse routine maar een keertje overslaan? Dat is ook weer zoiets.

De lokale tamtam

Ik aarzelde of ik me überhaupt in het openbare leven zou vertonen. Ik vreesde dat via de lokale tamtam waarvan de roddelstudio in het ‘maison de retraite’ is gevestigd en die gerund wordt door de weduwen die het er in afwachting van hun laatste fluitsignaal best gezellig hebben, al was rondgebazuind dat ik een harteloos besluit had genomen. Op de jeu-de-boulesbaan word ik als ‘étranger’ redelijk geaccepteerd, zolang ik niet te vaak win. Ten tijde van het ‘l’heure de l’apéro weet ik me ook welkom, bij ‘pétanque’ en in de bar is het mannen onder elkaar.

Weduwnaars hebben we niet

In het bejaardenhuis logeren alleen gedateerde vrouwen met wie weet een spannend verleden die me meteen wantrouwden toen ik er een keer een kijkje kwam nemen. Weduwnaars hebben we in deze omgeving niet, of nauwelijks. Ik wil liever niet weten waarom dat zo is. Maar ik had dus besloten mijn werkster (mag dat woord nog?), huishoudelijke hulp, ‘femme de ménage’, ‘poetsvrouw’ de deur te wijzen. Ik rook wel: linke soep! Zo’n buitenlander die ‘een van ons’ de wacht aan zegt.

Alles op z’n vertrouwde plek

Het heeft nooit geklikt tussen haar en mij. Ik heb geen opleiding op de huishoudschool gevolgd, maar iets van schoonmaken heb ik in de praktijk toch wel geleerd. Ik vond het tempo van madame aan de lage kant en ze hing voortdurend aan de telefoon waardoor het allemaal nog langer duurde. Ze had een ruime hand van sproeien met het schoonmaakmiddel Ajax waardoor ik ook bij slecht weer de ramen open moest zetten. En ik ben ongetwijfeld een Pietje Precies, dan wel een tut-hola, maar ik wil dus dat alles weer op z’n vertrouwde plek staat nadat er iemand in mijn huis heeft rondgewaard. Op mijn leestafel staat de asbak links en dus niet rechts, het bierviltje recht onder de lamp, niet zo’n beetje daar in de buurt.

Het koopkrachtplaatje

Van de week ging het mis toen ze over de ‘pouvoir d’acht’ (koopkracht) begon. Dat ze de zorg voor twee kinderen had en dat … Loonsverhoging dus. Ik wees erop dat ze in een auto rijdt die ik nooit zou kunnen betalen en dat ze twee keer per jaar naar Parijs reist. Zij liever dan ik, maar dat is een ander verhaal. Koudbloedig stelde ik vast dat onze wegen zich gingen scheiden. Ik heb bij mijn huis zelden iemand zo hard zien wegrijden. Vanwege het virus ging gisteren het boules-toernooi niet door, in de bar werd nadrukkelijk op een rondje mijnerzijds aangedrongen. Het was me duidelijk: ‘the word was out’, de tamtam had z’n werk al feilloos gedaan.

3 gedachten over “Linke soep, zo’n ontslag”

    1. Dag Jos, ach, ik tikte soms ook weleens iets. Vanwege de blessure van Renée nu iets vaker. Mooi dat je niet ontevreden bent.
      Peter Hagtingius

Laat een antwoord achter aan Nenna Van Voorst Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven