Door Raoul Duchemin –

Ik was een tijdje terug in de Charente, zo’n regio in Frankrijk waar de ‘météo’  nogal vaak somber over bericht. Maar ik herinnerde me dat een gedreven cognac-liefhebber me ooit verteld had over het beste van het beste, voor zover dat over die drank ging. Ik dacht: waarom dan niet even naar Cognac?

Die stad telt circa 20.000 inwoners. Is vernoemd naar de drank, maar zou in de Oudheid al faam genoten hebben als handelspost voor wijn en zout. Het heette toen nog Comniacum. Ongeveer in het midden van de 10^e eeuw kwam het dorp tot bloei, vooral dankzij de rivier de Charente die er dwars doorheen loopt. Maar Cognac kreeg pas echt een reputatie doordat koning François-I (1494-1547) er geboren werd. Een progressieve vorst die geldt als een pionier van de Renaissance en die zijn geboortestad op de kaart zette.

De stad is nu onlosmakelijk met cognac verbonden, in de binnenstad zijn de daken en ramen van de pakhuizen zwart doordat de schimmel zich voedt met verdampte alcohol.

Er gelden strenge regels

Nu we het er toch over hebben: cognac (destillatie van witte wijn) moet aan strenge voorwaarden voldoen om zo genoemd te mogen worden. Voor de productie mag alleen gebruik worden gemaakt van de druivenrassen Ugni Blanc, Colombard, Folle Blanche, Jurançpn Blanc, Meslier Saint-François, Montils, Select, Follignan en Sémillon. In de praktijk: 90% Ugni Blanc. De drank moet uit de streek van Cognac komen, alcoholpercentage minstens 40%. Pas na minimaal tweeënhalf jaar rijping mag de drank ‘cognac’ genoemd worden. Dubbele destillatie is verplicht.

Om het op z’n Frans lekker overzichtelijk te houden, is de Cognacstreek  onderverdeeld in zes districten:  Grande Champagne, Petite Champagne, Borderies, Fins Bois. Bons Bois en Bois Ordinaires.

Hoe kalkrijker de bodem, hoe verfijnder de drank. In dit opzicht wint Grande Champagne.

’t Is maar dat u het weet.

De 20^e generatie wijnbouwers

Ik tufte op aanraden naar het Château Fontpinot, op de ontvangst viel niets af te dingen. En ik werd meegetroond naar zolder. Een tamelijk idiote route als je een ‘cave’ met een visite vereert.

Ik kreeg van alles uitgelegd. Wijnbouwers sinds 1270, 20^e generatie, het enige kasteel met een premier cru en 100% Grande Champagne. Jaja, maar die zolder dan? Wat had ik daar te zoeken? De beste manier om de beste cognac te creëren, daarop kwam de toelichting zo ongeveer op neer.

Het was een heel gedoe om boven te komen, er stonden wijnvaten die veel over vroeger hadden kunnen vertellen. Niet in een kelder, juist niet! Gelegen vlak onder het dak vervliegt door de hogere temperaturen iets van 6% alcohol per jaar. En mede daardoor ontstaat een unieke, zeer geconcentreerde, complexe en geurige cognac. En op die zolder zou de 16^e eeuwse bewierookte auteur Antoine Rabelais (1494-1563) ook nog een tijdje gewoond hebben.

Een glas Cuvée Rabelais

Natuurlijk liet ik me een glas Cuvée Rabelais inschenken en ja, toen wist ik hoe de beste cognac Grande Champagne smaakt. Uit het beste district en Château Fontpinot is het enige kasteel met een ‘appellation premier cru’, 100% Grande Champagne. Je neemt bij zo’n proeverij dan nog een glaasje, ik koos voor Frapin Château Fontpinot XO, waarvan de vaten 20 tot 22 jaar hebben liggen rijpen. Eh…, soms moet je er op kwalitatieve redenen gewoon het zwijgen toe doen als genieten voor gaat. Het overkwam me toen ik daar op die zolder uit dat glaasje proefde.

Musée des Arts du cognac

En toen? Ik sloeg een paar flessen in en achterhaalde thuis via internet dat je cognac Château Fontpinot gewoon zo overal ter wereld kunt krijgen. Mooi zo. Maar reken maar dat ik –zodra het maar even kan- naar Cognac terugga. Ze hebben daar nogal verstand van het goede leven.

Er is een aantal voorname cognac-producenten te bezoeken (www.tourism-cognac.com). Mis vooral niet het Musée des Arts de cognac en de overdekte markt in de binnenstad, de grootste van de regio. Lekker eten? Les Foudres (1 Michelinster), 50 Ave. Paul-Firino-Martell, of La Maison, 1 Rue du 14 Julliet.