Mooi niet

wo 16 maart 2022

Renée Vonk-Hagtingius –

Zo zou ik dus afgelopen maandag weer voor het eerst sinds lang mijn vaste plekje op het terras van het café veroveren. Vertelde ik de vorige keer over. Mooi niet, het regende. Ook sinds lange tijd voor het eerst. Meteen weer dat dubbele gevoel. Ik ben voor én tegen regen. Iets van een ‘averse’ (regenbui) is een kameraad van de natuur, maar niet zo van mij als ik verlang naar een terrasje pikken.

Ik zei tegen de thuis-secretaris die me tevens chauffeert: doe me dan maar de supermarché, 9 kilometer verderop. Zou ik ook sinds lange tijd weer ongemaskerd naar binnen mogen. Mooi niet. Van de regering mocht het wel, van die winkel niet. Ik vond het raar, de thuis-secretaris die overigens meestal gewoon Nederlands spreekt, zei: ‘Vous êtes en France, madame’.  Ja, dat wist ik ook wel, na iets van zo’n ruim 30 jaar.

Ik grabbelde in mijn handtas: geen maskertje. Geen paniek, ik stuurde de thuis-secretaris naar mijn auto terug; daar hangen al geruime tijd mondkapjes aan de versnellingspook. Een soort verzekering voor slordige types als ik die nogal eens wat vergeten.

In de winkel werd het lastiger. Ik snap het handelsbelang wel dat ze steeds spullen ineens ergens anders parkeren, maar voor een halfziende blinde is het nogal vervelend als het min of meer vertrouwde traject in de war is geschopt. Waar altijd wasverzachter stond, bleek die plek ingeruimd voor de vetbolletjes voor de vogels. Mooi zo, had ik toch nodig. Ondertussen kon de thuis-secretaris nergens wasverzachter vinden, ik liet het er maar bij. Volgende week een nieuwe kans.

Op de terugweg naar huis ging het luchtalarm af, ik schrok en dacht aan de oorlog. Even vergeten dat hier elke maandag om midi dat alarm getest wordt, tot afschuw van de toeristen die er dan zijn. Paniek op het kroegterras, bosbranden?

Geruststellend als vaker bracht de thuis-secretaris me naar huis. Ik droeg zelf een tasje boodschappen onze Romeinse trap op, mijn laatst overgebleven hond Porta (uit Portugal) zag kwispelend dat het goed was.

Bij het uitpakken van de boodschappen: ik had wel de honden-hamburgers voor Porta, maar de sinaasappels voor het ontbijt waren er niet.

De thuis-secretaris heeft morgen weer een ritje voor de boeg. En dan ook maar even naar de ‘cave’, ‘onze’ witte wijn heeft een gouden medaille gewonnen bij een proefconcours en dat is vast terecht. Ik wil in elk geval een paar van die flessen in huis hebben.

2 gedachten over “Mooi niet”

  1. René Lardenoije

    Beste Renée,
    Wat een geluk dat U weer iets aan de beterende hand bent.
    Nog veel sterkte en beterschap.
    We hebben U gemist.
    Groetjes
    Annemie en René Lardenoije

  2. Marijke van den Berg

    Wat fijn om je columns weer te lezen, Renée.
    Dat betekent, dat het ondanks slecht zicht, wel beter met je gaat.
    Ik heb ons meteen weer ingeschreven voor de nieuwsbrief. Op de een of andere manier waren we er uitgegooid.
    Hartelijke groet uit Haarlem,
    Marijke en Joop.

Laat een antwoord achter aan René Lardenoije Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven