Houdbaarheid

do 12 mei 2022

Door Renée Vonk-Hagtingius

Er zijn twee redenen waarom ik ‘en famille’ genoteerd sta als ‘houdbaarheidsfreak’. 1: lang geleden heb ik een paar vrienden die bij me thuis kwamen eten per ongeluk op een soort voedselvergiftiging getrakteerd. Vergeten welke schimmelkaas iets te lang in voorraad was gehouden. 2: ik ben vaak bezorgd over de ‘omloopsnelheid’ (als dat zo heet) van vers spul bij de épicerie, de dorpskruidenier. En daar shop ik liever dan bij zo’n supermarché, of erger nog een ‘centre commercial’. Waar meer gedreven consumenten likkebaardend rondlopen dan zelfs Dieu in z’n stoutste dromen voor mogelijk had gehouden. Nee, doe mij maar het dorpswinkeltje, het is al heel wat dat we het nog hebben en ik vind dat ik eraan moet bijdragen om het overeind te houden. Dan maar een paar euro’s duurder uit. En hoezo eigenlijk? De supermarché is 9 kilometer verderop en ik heb zo’n auto die niet gratis rijdt.

14 juli: spring-in-’t veld

Ik zie maar weinig of nog minder en ik ben niet meer zo vlot ter been als toen ik op Quatorze Juillet (ook de verjaardag van mijn dochter) nog danste als een spring-in-’t-veld. Zij en ik geen18 meer.

Tot dagelijks verrassing, maar ook wel ongerust ongenoegen, van mijn Portugese hond Porta (16) als ik na het opstaan toch even een stukje met ’m ga tippelen. Het is eindelijk mooi weer, ontbijt op het terras. Het begin van zo’n gedroomde dag in de Provence Verte waar ik woon.

Na de koffie kwam de thuis-secretaris met zijn notitieblokje. Het is nu beter als ik niet zelf ga winkelen. En het heeft ook wel een zekere charme als de boodschappen voor je gedaan worden. Of juist niet, daar ben ik nog niet uit.

Ik dwong de thuis-secretaris zijn leesbril mee te nemen naar de épicerie. Let op de houdhaarheidsdatum!

Uiterste verkoopdatum

Toen ie terug was, poetste ik mijn loep op en vroeg wantrouwend: wat staat hier? Uiterste verkoopdatum, ‘vente recommandée’ : 10 mei.

Ik wist genoeg. En dacht even de thuis-secretaris te ontslaan. Maar ik zat op mijn terras, Porta aan mijn voeten, en het was als altijd genieten van de volière in mijn tuin. Ik denk vaak dat ze ‘Twitter’ in mijn tuin hebben bedacht.

De thuis-secretaris kwam met een glaasje rosé aanzetten. Toch boos dat ik weer over ‘houdbaarheid’ was gaan zeuren. ‘Jouw houdbaarheid, die van Frankrijk?’ Het leek me verstandiger aan de lunch (Salade Niçoise) te beginnen. En waar was Porta? Die was al gauw terug.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven