Ofschoon ik al vrij lang in Frankrijk rondbanjer, zal ik nooit beweren dat ik iets meer van de Fransen snap. Kan aan mij liggen, altijd al een trage leerling geweest, op de kleuterschool al.
Zo was ik dezer dagen tamelijk ‘surpris’ door de overweldigende aandacht in Frankrijk voor het overlijden van The Queen. Ik bedoel, in historisch perspectief was de relatie tussen Frankrijk en Engeland nou niet wat je noemt jofel en ten tijde van WOII werd De Gaulle amper serieus genomen.
In Frankrijk is de laatste koning in 1848 afgezet en ik heb altijd gedacht dat de Fransen trots waren op hun Revolutie van 1789, ondanks alle bloedige ellende die erop volgde. Het was wel de finish voor de almacht van de monarch, de adel en de clerus.
Een heimelijk verlangen
Ik begin nu te vermoeden dat er in Frankrijk een soort heimelijk verlangen naar een monarchie bestaat. Dat men in dit land nogal van pracht & praal houdt, had ik inmiddels wel begrepen, maar het bestofte idee van een monarch als staatshoofd kan ik als overtuigde republikein niet plaatsen. Verbleef ik nog in in mijn in toenmalige vaderland, dan was ik lid van het Republikeins Genootschap, als dat nog bestaat.
Minstens 4 troonpretendenten
Ik heb gegoogled en ik weet nu dat er in Frankrijk minstens vier types rondlopen die menen aanspraak te maken op de troon die dus gelukkig niet bestaat. Een zich noemende graaf van Parjs en zo. ik dacht dat we de adel hier al een tijdje geleden bij de ‘déchetterie’ (vuilstort) hadden ingeleverd. In Frankrijk kiezen we om de zoveel jaar een president, zoals dat betaamt ‘We’ klopt overigens niet, als ‘étranger’ mag ik niet meedoen. Wel aan de gemeenteraaraadsverkiezingen, na een hoop administratief en bureaucratisch gelazer. En onze burgemeester wint steevast met een de Noord-Koreaanse score van 100% van de stemmen. Een brave man met wie in echt allerlei opzichten te praten valt. Ook voor hem is Parijs ver weg, zal ik maar zeggen.
Jaloers op de Britten?
Ik moet er niet aan denken dat Frankrijk ooit weer een koninkrijk wordt, de kans lijkt me minimaal, en het is zo dat presidenten – zeker Macron – zich graag monarchale allures aanmeten. President Hollande presenteerde zich als ‘president normale’, na 5 jaar waren de Fransen op hem uitgekeken.
Ik weet het niet, maar misschien zijn tamelijk veel Fransen in zekere zin jaloers op de Britten die wél een koning hebben. Ik ben geen geborneerde francofiel, maar als er in dit land van een troon gedroomd wordt, begrijp ik nog minder van mijn nieuwe landgenoten.
Altijd wat die Fransen.
Waarom altijd dat gezeur. Nu weer dat de Fransen jaloers zijn omdat zij ook een koninkrijk willen. Nee wat ik denk is omdat deze periode ook weer afgesloten is. Een beetje triest.Een soort nostalgie. Tenminste bij mij.
Eens Pieta ! Fransen zijn dol op ‘patrimoin ,nostalgie, oude ambachten etc.
Het hele veraal van Peter H vind ik nogal gekleurd…..Beetje de kleur van tomaat !