Eerlijk gezegd hoorde ik pas in 2012 voor het eerst van Collobrières Het oude verscholen dorpje (2.200 inwoners) haalde toen nadrukkelijk alle Franse tv-journaals. Er waren twee vrouwelijke gendarmes doodgeschoten door iemand die ze kwamen arresteren. Beetje raar natuurlijk, maar zo’n misdaad komt de naamsbekendheid van een dorpje wel ten goede. Zo leerde ik dat Collobrières, zo klein als het is, zich twee hoofdsteden toerekent: ‘la capitale du Massif des Maures’ en en ‘la capitale du châtaigne’, de kastanje.
Tijdje later, ik erheen.’t Is niet ver van de kust. Het was een zondag in oktober en – wist ik veel – ik belandde op het Fête de la châtaigne, het kennelijk jaarlijkse kastanjefeest. Het was een drukte van belang.Daar had ik niet op gerekend. Naar aanleiding van die schietpartij hadden de journaals me juist verteld dat het om een heel stil dorpje ging waar nooit iets gebeurt.
Onderweg had ik al wel zo’n beetje begrepen waarom Collobrières zich zo moeiteloos presenteert als de hoofdstad van het Massif de Maures, dat imponerende, stevig beboste berggebied. Deze zomer woedde er een gruwelijke natuurbrand, ik durf er voorlopig even niet te gaan kijken. Gelukkig weet ik dat Collobrières zelf gespaard is gebleven. Met dank aan de ‘pompiers’.
Aan de wandel
Sinds 2012 ben ik al een paar keer naar ‘la capitale’ van de kastanje geweest. Ik heb gastronomisch niks met die vrucht. Maar er is daar een beknopte wandeling van een paar kilometer door een kastanjebos uitgezet en die loop ik graag. Beetje ‘zen’ heet dat, geloof ik. Als je meer tijd hebt, kun je kiezen voor de 6 km door het het Forêt des Maures. Of je kiest voor de km-route ‘secteur botanique’.
Beschaduwde pleintjes
Het leven in Collobrières concentreert zich rond de gotische kerk die geruime tijd geleden gebouwd werd. Maar ik heb meer belangstelling voor die typisch Provençaalse pleintjes met terrasjes waarvan ze er in ieder dorp wel drie hebben. Een glas rosé in de schaduw en je weet: het is hier meer dan oké. Die smalle straatjes met vaak kleurrijke huizen die al een paar eeuwen beleefd hebben, ja, zo is het bedoeld ‘en Provence’.
Eén keer besloot ik een nachtje te blijven. In het Hôtel des Maures was ik welkom, zo’n echte ‘auberge’ die door een familie gerund wordt. ‘Sympa!’ En een prima keuken. Tegenwoordig adviseer ik vrienden uit Nederland die echt iets van de Provence willen ondergaan: rij even naar Collobrières.
Uit lunchen
Les Olivades, 5 Place de la Libération
Hôtel des Maures, Bld L. Carnot
La Petite Fontaine, Place de la République
Drie zondagen kastanjefeesten
Dit jaar de 39e editie van het Fête de la châtaigne. Op 16, 23 en 30 oktober. Van ongeveer 10 tot 15 uur. Markt, oude ambachten, proeverijen.
Inderdaad een heel leuk dorp. Ik heb gegeten en geslapen bij “Un air de rien”
?
Wij zijn daar een Tapas plank gaan eten maar hebben onlangs vernomen dat de eigenaars van ” un air de rien” definitief zouden zijn gestopt. Spijtig.