Vakantie: de winter in Avignon

vr 11 november 2022

Door Patrick de Graaf

 

Het is nog geen kerst, maar er mis altijd wel een goede reden weer eens iets over Avignon te vertellen, de Cité des Papes met zijn heilige grond. En volgende maand voor het eerst weer de fameuze kerstmarkt, een van de grootste van Europa en gelukkig niet meer geteisterd door corona-beperkingen.

Tijdje terug alweer, maar de stad was immers ‘la capitale’ van het christendom. En in een iets recenter verleden werd de hoofdstad van de Vaucluse (93.000 inwoners) befaamd dankzij dat chanson over Dé Brug waarop gedanst werd. Maar niet heus.

Stel je voor: je doet even alsof je paus bent, je verlaat Rome en je vestigt je in Avignon, de Cité des Papes. Rare gedachte? Ach, zulke hersenspinsels krijgen makkelijk de overhand wanneer je een tijdje vertoeft op de historische straatstenen van Avignon; heilige grond. Op een zonnige dag over het ruime Place du Palais naar de ingang van het voormalige pauselijke paleis wandelend, slenteren is hier als bij decreet niet wenselijk, neemt die gedachte langzaam vorm aan. Het zal te maken hebben met de imponerende omgeving waarin de mens zich een stuk kleiner voelt. Meer nog dan met die laatste marc de provence van de vorige avond die zo goed leek te vallen na die riante maaltijd, begeleid door een fles Châteauneuf du Pape.

Er verbleven 7 pausen

Na een paar omzwervingen natuurlijk eerst naar het bekendste en belangrijkste gebouw van de stad, het pauselijk paleis. Dit grootste gotische gebouw van Europa kent een avontuurlijke geschiedenis. Paus Clemens was de intriges in Rome beu en streek 9 maart 1309 plechtig neer in Avignon, waar hij echter niet resideerde. Benedictus XII liet het oude paleis aan de noordkant bouwen, waarna Clemens VI, zijn opvolger, het nieuwe paleis liet verrijzen. Daarbij werden kosten noch moeite gespaard: prachtige plafonds en fresco’s.

Johannes XXII vestigde zich er in 1316 permanent. In totaal verbleven er tot 1377 zeven pausen in Avignon. Waarna een duistere periode van 27 jaar volgde met tegenpausen. Johannes XXII was volgens overlevering niet geliefd bij de bevolking door het invoeren van zware belastingen. Ook zou hij zich naast de gangbare geestelijke zaken met occultisme hebben ingelaten.

Ook een wijnwinkel en een boetiek

Spectaculair is het verhaal dat Benedictus XIII een aantal gouden beelden in een geheime zaal verstopte toen hij ten tijde van het schisma moest vluchten. Of dat klopt is onzeker. Maar zo’n mythe past precies in het tamelijk beklemmende paleis waar de moderne bezoeker prima op de hoogte wordt gehouden door een, ook in het Nederlands te beluisteren audiotour.

Palais des Papes

Dat in de slaapkamer van de paus permanent werd overnacht door minder hooggeplaatste geestelijken, stemt tot verbazing. Of juist niet? Als bezoekers die zich even in de rol van paus hebben verplaatst, kijken we wel een beetje vreemd op van de wijnwinkel en boetiek, maar misschien is historisch besef vandaag de dag ook handel. In elk geval in de waarneming van het plaatselijke Office de Tourisme.

Noenmaal in een sterren-restaurant

Na de visite aan het Palais kan een drankje geen kwaad. Goed weer, het terras van Le Cid, gelegen aan het legendarische Place de l’Horloge, lonkt. Een geurige espresso of wellicht iets sterkers als een ‘délice des tsars’. Dat verwijst dan wel niet naar pausen van weleer maar naar hoogwaardigheidsbekleders met wie het ook niet altijd even goed is afgelopen. Dat schept mogelijk een band via die wodka met crème de menthe en melk.

Via enkele middeleeuws aandoende straatjes wandelen we vervolgens in alle rust naar restaurant La Mirande, gereserveerd voor het noenmaal. Door kenners aanbevolen als het beste restaurant van de stad. Onder meer dankzij de ligging, op de Place de l’Amirande. De keuken is terecht beloond met een Michelinster.

De zoete zonde in allerlei kleuren

Shoppen na de lunch. Daar komt dan allereerst de kaarsrechte Rue de la République voor in aanmerking, ruwweg van de vestingmuren bij het station naar het centrale Place de l’Horloge. De republikeinse straat is een meer dan doorsnee winkelgebied met aandacht voor de laatste mode in vele variaties, boeken, brillen en nog zo het een en ander. Natuurlijk zijn er warenhuizen en banken, cafés, plus het plaatselijke toeristenbureau (www.avignon-tourisme.com) met een keur aan folders en andere informatie. Ons oog werd ook getrokken door het kleine snoepwinkeltje met de fraaie en alleszeggende benaming Péchés Gourmands. De zoete zonde in allerlei kleuren. Een doosje Calissons de Provence of La Molasse du Palais des Papes, is nooit weg.

Verder dan maar weer, nu op het culturele pad. Iedereen weet van het wereldberoemde zomerse Festival d’ Avignon (theater, straattheater, muziek)

Aan musea geen gebrek. Keuze uit een overstelpende hoeveelheid. Zoals het Musée Calvet, Musée Lapidaire, de Collection Lambert en Avignon (hedendaagse kunst), Musée Angledon (Degas, Sisley, Cézanne, Van Gogh, Modigliani).

Farandole

Dat liedje heette ónder de brug

Om de dag passend af te ronden is de Pont Bénezet een verplicht nummer: Le Pont d’Avignon.

De naamgever, een monnik, zou in 1177 via de stem van Christus opdracht hebben gekregen tot de aanleg. In acht jaar lukte dat: 915 meter, 22 bogen. Oorlogen en wassend water deden aanslagen op de verbinding tot dat deze midden zeventiende eeuw afbrokkelde tot de huidige lengte. Dat daar volgens het overbekende volksliedje uit de vijftiende(!) eeuw werd gedanst, stamt van een dichterlijke vrijheid. Er werd in het verre verleden eerder feest gevierd en gedanst in kleine, bedompte kroegjes ónder de brug, aan de overkant, op het Île de la Barthelasse. Die ‘guingettes’ waren vaak niet meer dan verkapte bordelen.

La Mirande

WAAR ETEN ?

 

1 gedachte over “Vakantie: de winter in Avignon”

Laat een antwoord achter aan Jannie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven