Zoals veel andere mensen heb ik mijn ontdekking van Eygalières te danken aan de Vlaamse chef Wout Bru die er tot een paar jaar geleden zijn met twee Michelin-sterren onderscheiden restaurant dreef. Ik had erover gehoord en wilde er een keer eten. Prima. Brun is naar België teruggekeerd, hij zal er z’n redenen wel voor hebben. Maar toen ik vanwege hem in het dorp beland was, dacht ik al gauw: hier wil ik wonen. ’t Zal er wel nooit van komen, want Eygalières is ook een soort toevluchtsoord voor beroemdheden en zo en dat heeft consequenties voor de huizenprijzen. Wie het zijn, weet ik niet, gebrek aan belangstelling. Maar zodra ik min of meer in de buurt ben, ga ik er wat eten en drinken, bij voorkeur op vrijdagochtend als er de Provençaalse markt is.
In het hart van Les Alpilles
Ik denk dat je Eygalières in drie trefwoorden kunt typeren: discreet, authentiek en genieten. Een minuut of vijf rijden van Saint-Rémy-de-Provence en je ziet het dorp met iets van 1.800 inwoners al op de heuvel liggen. In het hart van het parc naturel regionaal Les Alpilles met z’n sublieme, harmonieuze landschap, olijfbomen en wijngaarden. Plus wat fraaie villa’s van de well-to-do.
Als je naderbij komt, zie je boven op de heuvel een beeld van de Maagd Maria en een klokkentoren. Die dateert uit 1672 en geldt als symbool van de onafhankelijkheid van het dorp nadat het in 1660 de eigendom van omliggende grond verwierf. Je vindt op die top ook de restanten van het kasteel uit de 13e eeuw.
Een uniek uitzicht
In het dorp raak je stil van de ongerepte authenticiteit en de charme. De oude huizen. vaak bloemrijk opgesierd, zijn de stille getuigen van een leven dat goed is geweest en dat nog is. Heb ik het nog niet eens over de mooie tuinen. De smalle kronkelstraatjes slingeren zich langs fonteinen en wasplekken naar boven waar je een fantastisch uitzicht op de berg La Caume, de Alpilles en de Durance. En loop in elk geval even door naar de door cipressen omringde kapel van de broederschap des Pénitents uit de 17e eeuw. Het is nu een museumpje dat de plaatselijke geschiedenis vertelt. De kerk Saint-Laurent heeft een verleden dat teruggaat tot de 12 eeuw en is een toonbeeld van Romaanse bouwkunst.
Maar mij gaat het dus vooral om de karakteristieke Provençaalse sfeer die me zo aan het rustige Eygalières bevalt. Daar een terrasje pikken of wat eten in de Rue de la République … Zou het me ooit toch nog lukken er te mogen wonen?
Uit eten
Restaurant Paulette, Rue de la République, +33 (0)4 90 95 00 04.
Maison Hache, Rue de la République, +33 (0)8 99 23 64 60; 1 Michelin-ster.
Bistrot L’Aubergine, Ave. Jean Jaurès, + 33 (0)4 90 98 89.
Restaurant Karine, 34 Place Marcel Bonein, +33 (0)4 90 26 03 28.
La Bastide d’ Eygalières, 765 Chemin de Pestelade
