Het is erg

do 30 maart 2023

Categorieën: , ,

Door Peter Hooft

Nogal vaak is het wat mij betreft vooral een vrolijke boel in Frankrijk en om en met de Fransen kun je lachen. Maar nu dus even niet. Iets teveel van die treurige beelden op tv van rellen en vernielingen. Ik kan met goed voorstellen dat de toeristen afhaken en dat je in Parijs (en andere steden) niet uit eten gaat zolang het vuil voor de deur van de restaurants hoog opgetast ligt. Ik heb helemaal niet zoveel met dit malle land, maar wat er nu gebeurt, vind ik erg.

Toch snap ik de demonstranten (95% betoogt netjes) wel zo’n beetje. Denk ik. Regelmatig door Franse vrienden en kennissen uitgelegd gekregen dat werken hier helemaal niet zo leuk is, vooral omdat je baas nadrukkelijk je baas is. Kennelijk strikte hiërarchie. Zou ik ook niet tegen kunnen en dan twee jaar langer doorploeteren?

Soms merk ik er weleens iets van, de chef als plaatsbekleder van de Almachtige. Bijvoorbeeld als ik op de mairie een stempel voor een of ander officieel papier nodig heb. Zo’n document gaat meestal nergens over, maar wee je gebeente als er geen stempel op staat. De ambtenaar achter de balie zal het wel uit zijn of haar hoofd laten mij snel van dienst te wezen. Stempelen valt onder de hoogste hogerhand, aan exclusief de burgemeester of desnoods de gemeentesecretaris is het stempelkussen toevertrouwd. Stel je voor dat tot onderhorig gemaakten zomaar links en rechts stempels gaan lopen uitdelen!

Het kost me dus al gauw een halfuur als ik een stempel nodig heb. De balie-functionaris neemt mijn papiertje in ontvangst en verwijst me naar een zitplaats. Hij/zij verdwijnt naar het Kremlin-geheime deel van het gebouwtje waar het stempel vast in de kluis ligt. Dan begint het lange wachten. Of ze krijgen die safe niet open, of de Hoge Autoriteiten van het gemeentebestuur zijn op zoek naar de 10 seconden die ze nodig hebben om dat stempel af te drukken. Dus ik begrijp het wel dat de onder hen geplaatsten van de balie niet nog eens twee jaar extra voor Piet Snot aangezien willen worden. Hebben ze nog mazzel dat ze niet bij de reinigingsdienst werken.

De ex-bankier Macron zal wel aardig kunnen cijferen en hij zal best gelijk hebben dat pensioen op je 62e te duur wordt. Maar om nou buiten het parlement om gewoon je plannetje van 62 wordt 64 door te drukken, ik wist niet dat het kon en ik vind het erg.

Toen in mijn leven de optie Frankrijk opspeelde, was mijn eerste gedachte niet: wat staat er daar in de grondwet? Ik was toen maar bezig met een dak boven mijn hoofd en of het er meestal lekker weer was. In die grondwet – weet ik nu – staat dus in artikel 49-3 dat de regering desgewenst een lange neus trekt naar de volksvertegenwoordiging. In 1958 bedacht door president De Gaulle, van huis uit een generaal die waarschijnlijk niet zo’n liefhebber was van inspraak door allerlei gekozen types. Geeft maar gedoe, zal ie wel gedacht hebben.

Tot dezer weken wist ik trouwens ook niet dat het erkende stakingsrecht dankzij diezelfde grondwet door de regering tijdelijk verbeurd verklaard kan worden. Dus de – wie weet – best aardige première ministre Borne als stakingsbreker? Ja, pas de problème. Een stakende vuilnisman of zo die zich niet laat dwingen het werk te hervatten, hangt het cachot of een forse boete boven het hoofd.

Dat vind ik ook erg.

1 gedachte over “Het is erg”

Laat een antwoord achter aan Micheline Van Hautem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven