Zonder enig maandagochtendgevoel ontgrendel ik een boodschappenkar bij de Super U in Ganges. Onmiddellijk valt me op dat er een propje papier is achtergelaten in de linkerhoek van het stalen winkelros. Klaar, weg ermee, moet de boodschapper hebben gedacht. Het kan natuurlijk een niemendalletje zijn, maar ik kan niets anders dan het openvouwen en gladstrijken. Twee woorden vallen direct op: Magdeleine (met pen geschreven) en Madeleine Bonne Maman (in dun potlood). En dan die mysterieuze achterkant van het briefje!
Ik neem u mee in mijn gedachten bij dit verrukkelijke boodschappenbriefje.
Op de valreep van juni hebben de bouwvakkers de laatste hand gelegd aan de verbouw van hun huis dat ook gaat dienen als chambre d’hôtes. De eerste gasten staan weldra voor de op afstand te bedienen aluminium schuifpoort. Die veel te moderne, onbestemd grijze poort, is vele malen duurder uitgevallen dan vooraf gedacht, maar liefst 3370 euro. De aanschaf ervan was sowieso discutabel en is onderwerp van verhitte echtelijke discussies geweest. Zij: “Je kunt een hek ook gewoon zelf openduwen”. Hij: “De moderne gast is verwend met comfort”. Er moeten boodschappen komen, maar in de chaos van de verbouwing is er geen ander papier voor handen dan de pakbon van het vermaledijde toegangshek.
Een watermerk dat zich op vrouwen richt
Haar favoriete merk water, dat van Courmayeur, prijkt bovenaan. Een merk waar je niet meteen aan denkt. Badoit of Cristaline, of Evian wellicht, maar Courmayeur? Vele malen duurder, een moderne zelfbewuste vrouw drinkt dat blijkbaar. Een kleine blik op de website van dit watermerk leert dat het zich vooral richt op vrouwen: afvallen, zwangerschap, de overgang, lactose-intolerantie en stoelgangproblemen – een scheutje jus de citron erdoor schijnt goed te werken als ‘gangmaker’. En zuur is het leven toch al momenteel.
Vooral niet vergeten en omkaderd: oeufs, maar liefst 4 paquets! Dat is best een grote hoeveelheid en het sterkt me in de gedachte dat er veel gasten verwacht worden. Een eitje bij het ontbijt en natuurlijk confiture, yaourts en fromages. Een serieuze exercitie trouwens in de Super U van Ganges. Het yoghurtschap ter plaatse is 6 meter lang en de kaasvitrine beslaat zo’n 8 meter, vult de bijna de gehele achterwand van het filiaal. Kazen zul je er zeker vinden, maar welke te kiezen als je l’embarras du choix hebt?
Lunch met een omelette comtoise?
De croissants en baguettes haalt ze natuurlijk vers bij de vriendelijke dorpsbakker. Lunch met een omelette comtoise? Daar gaan al gauw 8 eieren in. En pasta natuurlijk, altijd fijn om in huis te hebben en hongerige magen mee te voeden. Griesmeel mag ook niet ontbreken om zelf couscous te maken. Veel lekkerder dan voorgefabriceerd. Net als Magdeleines.
Altijd goed om in huis te hebben is bladerdeeg. Ze had op de keukenpagina van Le Journal des Femmes veel tips gevonden wat je er allemaal mee kon doen. Uitstekend om fijne apérohapjes te maken. Daar had ze ook een goed recept voor moelleux au chocolat gevonden, met zo puur mogelijk chocolade. Lekker bitter, zoals het leven momenteel is. De bittere smaak van echtelijke onenigheid.
En weer komt die goût amer in haar mond bij het opschrijven van haar boodschappen en schrikt ze van de bouwvakker die opeens in haar keuken staat om te vragen om de afstandsbediening van het schuifhek te testen. Wanneer ze, totaal gefrustreerd, terugkeert aan haar keukentafel, is niet alleen haar pen verdwenen, maar ook de structuur in haar hoofd. Magdeleines zelf maken, vergeet het maar. Ze kunnen de madeleines van Bonne Maman krijgen, noteert ze met een stompje potlood dat ze in een rommellade vindt. Ineens weet ze ook weer hoe je het ongeveer moet schrijven.
De laatste boodschap in de kar is het zuurst van alles: 5-6 flessen vinaigre blanc. Onduidelijk is of het om schoon te maken is of dat ze het als inmaakmiddel bedoelt. De moestuin was totaal mislukt tot dusver, dus voor het inmaken van groenten is het nog te vroeg om zoveel in te slaan. Dus is een laatste schoonmaakactie of om de cementresten bij het schuifhek weg te poetsen een waarschijnlijker gedachte. Of is het om manlief stiekem voor te zetten bij wijze van wijn? Ze ziet zijn zure gezicht al voor zich, maar vreest zijn toorn.
Bij het uitlopen van de Super U, rest haar niets anders dan haar vuist te ballen met daarin de flard van de pakbon die ook noodgedwongen haar winkelgeheugensteun was. 3370 euro ritueel verfrommelen tot ze het bedrag letterlijk niet meer ziet. Woedend van onmacht smijt ze de prop in de kar.
Botermalse troost
Het ligt daar, nog iets vochtig van het kwade zweet, tot het in mijn blikveld komt.
Magdeleine of madeleine, ik begrijp nog steeds niet waarom dit verschil in schrijfwijze. Een schrijffout? Dialect? Het laat me niet los. Ik besluit om zoveel zuur- en bitterheid te bestrijden met iets troostrijks en kan niets anders dan een madeleinebakvorm kopen en het recept van Renée Vonk-Hagtingius erbij zoeken. Heb ik steeds bewaard. Geen gortdroge supermarktdingen, maar een botermalse troost.
