Door Peter Hagtingius – In het dorp gebeurt nooit iets. Oh nee? We hebben nu al de tweede moord binnen 20 jaar en in beide gevallen was ‘l’amour’ het motief. Liefdesellende met dodelijke afloop. Misschien is dat wel een zogenaamd romantisch beeld van het Frankrijk van ooit. Françis, mijn vriend de aannemer, en ik waren...

Door Peter Hagtingius – Rare mededeling en het verbaast vast iedereen met wie ik ooit te maken had, maar ik tel mee. Ik schrok er zelf ook van. Voor zover ik me herinner staat ‘meetellen’ in het Nederlands ook voor iets van ‘erbij horen’. Dat is een ambitie waarvan ik nooit last had. Als dat...

Door Peter Hagingius –   Ik doe intensief aan sport. Dat wil zeggen: als bankzitter, maar dan in een clubfauteuil voor een ruim bemeten beeldscherm. Dat schijnt niet zo gezond te wezen, maar ik reken comfortabele liefde voor sportspanning dus juist niet tot een guillotine-gerichte levensvervulling. En ik lust geen chips en maar weinig bier....

Door Peter Hagtingius –   Ik heb een nieuwe tafelgenoot die zo rond midi dagelijks even komt aanschuiven. Een roodborstje dat parmantig naast mijn bord plaats neemt, doodgemoedereerd in afwachting van een dosis kruimels. Het begon een dag of tien geleden. ’s Nachts vriest het, maar tegen twaalven komt de zon boven de rotsen tevoorschijn en...

Door Peter Hagtingius –   De stemming in het café was overdreven bedaard en de mondmaskers hingen aan één oor. Zelfs nu we (nog?) zonder al teveel rompslomp de kroeg mogen binnentreden voor het ‘apéro’, dat verdomde virus hakt er behoorlijk in. Er hing de sfeer van een ‘chapelle ardente’ en er werd me verteld...