Linke soep, zo’n ontslag
Door Peter Hagtingius – De stemming onder de corona-gemaskerden in mijn woonplaats was al niet zo jofel toen tot overmaat van ramp ook het weer nog omsloeg. Half Frankrijk in sneeuwwitte wasmiddelverpakking en bij ons in het zuiden een staaltje dadendrang van het louche windduo Mistral en Tramontana. Die laatste komt uit het noorden...
De taxi-gijzeling
Door Peter Hagtingius Uurtje of half negen ’s- avonds, een vriendin, geliefd in het dorp, eerder getroffen door een licht herseninfarct belde vanuit een taxi. Of ik geld had. Ik vond het een rare vraag. Ze vertelde dat ze uit het ziekenhuis weg wilde, volgens haar de hel op aarde, dat ze met alle geweld...
Couleur locale: iets illegaals
De olijfbomenexpert die de staat van het geboomte zou analyseren, vreesde mijn huis niet te kunnen vinden. Dus dan een rendez-vous in het café. We hebben hier maar weinig vierwielers met een tomtom of zoiets. We zijn al tevreden met een richtingaanwijzer die het doet. Geen probleem, mijn vriend Francis de aannemer en ik zijn...
Een dag om nooit te vergeten
Ten tijde van ons dagelijks apéro op het café-terras vroeg mijn vriend Francis de aannemer ineens of Nederland goed is in basketbal. Ik was verbouwereerd. Onze sportgesprekken betreffen over het algemeen rugby, de enige openbare lichaamsbeweging die er in onze omgeving toe doet, even afgezien van pétanque, strompelend gewandel en eventueel voetbal. Hij had in...
De CEO die whisky vergat
Een ongetwijfeld oververmoeid en bijziend bureaucraatje te Parijs had in corona-verband uitgedokterd dat er op ons café-terras één tafeltje teveel stond. En in een vlaag van verstandsverbijstering had het recent aangetreden management van de kroeg ervoor gekozen het tafeltje links op de hoek onder de groene parasol van Perrier naar de opslag te verbannen. Ten...
Een courrier bij de tabac
In het dorp hing de bedrukte sfeer van de kleedkamer van een kansloos verslagen voetbalteam. Niet dat het virus al dramatisch had gescoord, het had het bij drie dodelijke treffers voor gezien gehouden, al heeft in deze match het laatste fluitsignaal nog lang niet geklonken. Het had erger gekund. In het dorp verderop was de...
O jee, m’n vriend op TV!
Ofschoon we elkaar ondanks alles qua apéro vrijwel dagelijks spreken, bij hem of bij mij thuis (wat nou, de kroeg dicht?), raakte ik enigszins in de war toen mijn vriend Francis de aannemer me nota bene op de parkeerplaats annex jeu-de-boulesbaan van het dorp ineens staande hield. Een strikt toevallige ontmoeting. Hij was noodgedwongen naar...
Lekker toch uit eten
“Mooi geweest!”, aldus Francis, mijn vriend de aannemer. Eerder die dag hadden we elkaar op de stoep van de tabac gemaskerd en gemuilkorfd geen hand gegeven. Ik begeerde sigaren en de krant, hij deelnameformulieren aan een reeks loterijen. Geen idee of dat elders in Frankrijk ook zo is, maar in dit dorp is zo ongeveer...
Le destin de Giscard d’Estaing
In diepe rouw gaat wat ver, maar het overlijden van oud-president Valéry Giscard d’Estaing (94) is vandaag wel dé ‘topic’ in Frankrijk. Om 20 uur krijgen we een toespraak van president Macron, dit keer gelukkig niet over corona, ofschoon zijn verre voorganger VGE wel aan dat vermaledijde virus is bezweken. Hij was staatshoofd van 1974...
Couleur locale: Komt allen!
Het café alwéér zes weken op slot? De vorige keer had mijn vriend Francis de aannemer, nog een tijdje gewacht voor hij ingreep. Nu had hij meteen zijn belronde gedaan: de tafeltjes en de stoelen van de kroeg staan nog gewoon op het terras, ook al is het rolluik hermetisch gesloten: komt allen! Apéro midi....
- « Vorige
- 1
- 2
- 3
- 4
- Volgende »
