Couleur locale: het incident
Vorige week weer de jaarlijkse séance van het hele gehucht beleefd. Altijd begin september, we vieren dan dat we weer onder elkaar zijn. Met een kwalitatief te verwaarlozen déjeuner, op klapstoeltjes met hernia-garantie gezeten aan lange wiebeltafels op de jeu-de-boules-baan. Qua voedsel praat je over frites, een enkel blaadje sla en verschroeid vlees als resultante...
Buitengesloten
“Ze zijn er weer”, verzuchtte mijn vriend Francis, de aannemer. We zaten als vanouds voor het apéro op het caféterras. Het komt zelden voor maar ik was zijn spoor even bijster. “Wie, wat?”, vroeg ik. “De tijgermug?” Hij loerde de Grand’ Rue in. Het straatje (piétonne) lijdt al eeuwen aan grootheidswaan, bij een tegenliggende voetganger...
Verzetsstrijders
Het was nog voor de déconfinement toen het eco-vriendelijke alarm van de vierpotigen afging. In verband met het huisarrest verbleef ik in een boek verdiept op mijn tuinterras. De honden waarschuwden dat er iemand aan kwam. Dat is vrij ongebruikelijk, ook (en vooral) volgens La Poste woon ik in een minder herbergzaam deel van het...
Santhé! Of hoe het dorp lééft
Door Peter Hagtingius Ik dacht dat ik het dorp opgebaard zou aantreffen. Dat is ook avant-corona in deze tijd van het jaar altijd al bijna zo. Tussen oktober en mei geen input van vreemdelingen, het restaurantje op slot, we zijn dan in de bar op elkaar aangewezen. Dat is geen straf, in tegendeel. Gisteren tufte...
Couleur Locale: Ach, monsieur Maurice
Door Peter Hagtingius Bevangen door enige somberte. Behalve corona als extraatje ook nog eens kou, regen en op 400 meter hoogte, één dorp verderop, sneeuw. Ik had me de Provençaalse lente van 2020 iets charmanter voorgesteld. Verplicht aan huis gekluisterd in een uitgestelde winter. Vanmorgen printte ik zo’n ‘attestation de déplacement’ uit, waarop je moet...
