Recept van de week: Uiensoep anders
Door Raoul Duchemin Geen idee of dat nog zo is, maar in vroeger jaren behoorde een kop uiensoep tot de verplichte nummers als je Parijs met een visite vereerde, al helemaal als je er voor het eerst kwam. Van oorsprong een boerensoep, om niet te zeggen armeluis-voedsel, dat een slordige 8.000 jaar geleden al door...
Doperwtjessoep primavera
Door Raoul Duchemin We zitten in de tweede helft van november, maar zo rond midi kwam ik onderweg opvallend veel open cabrio’s tegen. Verbaasde me niks, het was een graadje je of twintig, volop zon. Dat was meteen een probleem, die zon. Laagstaand en ‘en voiture’ vaak oogverblindend. Heb je ook al die bomen langs...
Armagnac-cognac: en ‘the winner’ is?
Door Raoul Duchemin – Qua internationale reputatie doen ze niet veel voor elkaar onder, de ‘eaux-de-vie’ armagnac en cognac. Maar de ware liefhebber proeft de verschillen. Die voortvloeien uit hun geboortegrond, hun druif-gebonden schepping en hun behandeling voor ze via de fles hun eindbestemming in je glas bereiken. Als de vraag luidt wie de...
Recept van der week: Riz au lait
Door Raoul Duchemin Mij werd gevraagd Mme. Hagtingius-Vonk even te vervangen in haar recepten-rubriek. Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben meer van ‘uit eten’ dan van zelf koken. Maar ik heb gelukkig een soort boekje met recepten van mijn moeder geërfd met allerlei recepten. Ik bladerde erin en stuitte op rijstebrij. Vond ik in...
Frankrijk wint weer eens
Voor het eerst sinds 2013(!) heeft Frankrijk de ‘Bocuse d’Or’ weer eens gewonnen, een soort gastronomisch wereldkampioenschap voor landen. Ideetje uit 1987 van de grote driesterrenchef Paul Bocuse (1926-2018). Om de twee jaar wordt het toernooi georganiseerd tijdens de ‘Salon International de la Restauration’ in Lyon. Gedurende twee dagen moesten equipes uit 21 landen binnen...
Herontdekt: de Belgische chef Van Aken
Ik ben in mindere mate iemand die heel veel vertrouwen in restaurantgidsen heeft. Maar natuurlijk nog minder hecht ik enige waarde aan zogenaamde recensies op social media, soms de volstrekt onverdiende doodsteek voor restaurateurs. Ik denk vaak: zo ongeveer het domste wat je in je leven kunt doen is een restaurant beginnen. Echt heel hard...
Longread: De wonderen van Cotignac
(klik op de foto's om ze te vergroten) Ook en vooral omdat het heel eind rijden is, was ik zelden in het door de toeristenindustrie aanbevolen Cotignac (Le Var). En de enkele keren dat ik er geweest ben, qua restaurants vrij rampzalig. Tenzij je genoegen neemt met alweer zo’n ondoordachte pizza die gelet op...
Bistro’s van sterrenchefs: betaalbaar top uit eten
Niet elke dag hoor, maar met enige weemoed denk ik terug aan de ‘routiers’ die je vroeger overal langs de weg tegenkwam. De min of meer garantie van uitstekende, veelal moestuin- en/of grootmoeder-gebonden maaltijden waarvoor je een relatief schijntje neertelde. Je wist toen nóg twee dingen zeker: dit gaat niet zo vlug als de wierdeweerga...
Armagnac: met dank aan die Hollanders
(klik op de foto's om ze te vergroten) Ook in sjieke restaurants wordt - is mijn ervaring - na afloop van een mooie maaltijd nog maar zelden een digestief bij de koffie besteld. Dat was vroeger wel anders. Van mijn grootvader heb ik geleerd dat de Olympische finale van een serieus diner impliceert dat heren...
Dit zijn de nieuwe Bistrots de Pays!
Heb ik hier al eerder verteld, ik ben een fan van de ‘Bistrots de Pays’. Over het algemeen uitstekende maaltijden in vaak minuscule charmedorpen, door de toerisme-industrie veelal veronachtzaamd. Dat keurmerk Bistrot de Pays krijg je niet zomaar. In de keuken mag alleen gewerkt worden met lokale of regionale producten, de prijs/kwaliteit-verhouding moet meer dan...
