Tag: restaurant
Een routier ‘retrouvé’
“ Vous avez reservé?” “Bien oui, par email,” stamelde ik een beetje verbouwereerd terug tegen de deurpostbode die ons de toegang tot het minuscule maar zéér gereputeerde eethuisje met heel zijn magere lijf en leden meende te moeten versperren. Hij sommeerde ons te wachten terwijl hij de boeken ging inspecteren. “Vous n’êtes pas sur la...
Vergeethoekje
‘Mal hoedje’, dacht ik nog toen we het terras van het aanbevolen restaurant opstapten en de gastvrouw gewaar werden, ‘frivool jurkje ook’, dacht ik er achteraan, ik schatte haar op een jaartje of zestigplus. Dan is een fluffig flinterdun billentikketje op z’n minst gedurfd. Het was een uurtje of half negen. Het eethuis was ons...
Het truffelincident
Bij de grote supermarché een dorp verderop doe ik niet graag boodschappen. Geef mij maar de lokale middenstand, een boertige cave in de buurt en de onvolprezen marché paysan. Maar soms kom je er niet omheen en dan schuif ik toch langs de overvolle schappen waartussen ik me suf zoek naar dat wat ik elders...
Een kat met stierenballen
Zoals het hoort in deze contreien doen we op zondagen met enige regelmaat een lunch buiten de deur. Geen toestanden, iets lokaals op het dorp. Of een dorp verderop. Doorgaans heb je in het naseizoen ruim de keuze. Maar nu was het herfstvakantie, en druk. Bij de meeste eethuizen wordt dat opgelost door de tafeltjes...
Mijn ‘kookopa’ is dood
Vrijdag is ie overleden, hij was al langer ziek. Hij werd 85 maar voor mij en vele andere is hij onsterfelijk. Roger Vergé, de uitvinder van de ‘cuisine du soleil’. In zijn poepie-sjieke, met 3 Michelin-sterren bekroonde Le Moulin de Mougins leerde ik hem jaren tachtig kennen. Ik kwam er gewoon lunchen, met een zakenrelatie....
Een pizza van vijftien jaar oud
Ik geef het eerlijk toe, ik kook ook weleens niet. En zo geschiedde het dat na een drukke dag toetsenbord de marge tussen de laatste ‘save as’ en de opening van het BFM-journaal van negen uur te krap was geworden om nog aan de bereiding van een serieuze maaltijd te beginnen. Naar Nederlandse normen eten...
De eeuwige ritselaar
Ik kende Ismael van de markt. Niet dat ik vaak wat bij hem kocht, tussen de ramsjrommel die hij in de aanbieding had, en die variëerde van ‘originele merkzonnebrillen’ en onduidelijke decoratie-kitch tot flodderkleding van onbestemde herkomst, zat zelden iets begerenswaardigs. Maar Ismael -door dorpsgenoten verbasterd tot ‘smile’ omdat ie altijd lachte- was ook zonder...
Eindelijk legaal!
Zo. Het heeft even geduurd, en makkelijk was het niet, maar vandaag stond het gewoon in de krant: ik ben eindelijk legaal. En nog ecolo-verantwoord ook. Het is namelijk ineens een dingetje hier in Zuid-Frankrijk: de doggy bag. Na jaren gestumper met een stiekem plastic zakje kan ik nu gewoon aan het einde van een...
Saint-Trop’: c’est trop!
Ik had het natuurlijk kunnen weten. Maar ja, wat doe je als het na een hele lange en extreem natte winter eindelijk een dagje mooi is? Inderdaad, je gaat eens kijken hoe het strand erbij ligt. Het ‘seizoen’ begint pas over een paar weken, met Pasen, dus het zou geen rondje over de hoofden lopen...
Blote borstvoeding
Jawel, ik heb alweer geluncht op een mooi terras. In het centrum van een minstens zo mooi dorpje als het mijne, even verderop, met een pleintje waarop ook twee andere terrasjes een prettige plek onder de platanen hadden gevonden. Het ging om afscheid van goede vrienden. Zij moest terug naar het reguliere leven in NL,...
