St Tropez: altijd iets bijzonders

Waarschijnlijk omdat ik per saldo niets van Frankrijk begrijp, (wie wel, de Fransen zelf soms?) heb ik een tamelijk idiote belangstelling ontwikkeld voor ‘klein’ nieuws: de faits divers.
Zo raakte ik van de week geboeid door het bericht dat de burgemeester van Saint-Tropez, zojuist herkozen, tijdens de eerste raadsvergadering aankondigde dat hij er een tijdje mee ophoudt. Ik dacht: bijvoorbeeld een net benoemde trainer van Olympique Marseille zegt op zijn eerste persconferentie toch echt niet: ‘ik ben er wel en tevens niet’.
Dat is ongeveer wat de Saint-Tropeze burgemeester Jean-Pierre Tuveri (81) aan zijn gemeenteraad vertelde, meteen nadat hij zaterdag aan zijn nieuwe ambtstermijn van 6 jaar begon. Voorlopig minstens 3 maanden afwezig, wethouder Sylvie Siri heeft nu de sleutels van de stad in handen.
Zoals dat gewoon is in Zuid-Frankrijk, spelen er ook in St. Trop’ allerlei affaires. Bouwvergunningen, cliëntellisme, lees dealtjes. Eigenlijk niks bijzonders.
Burgemeester Tuveri deelde zijn gemeenteraad mee dat hij moe is en even rust wil. Hij had al van alles aan zijn hoofd en toen kwam corona er ook nog bij.
Maar over een tijdje is hij weer gewoon de monarch van zo ongeveer ’s werelds beroemdste badplaats.
Hij liever dan ik, vind ik. Je zult elke zomer maar te maken hebben met zelfbenoemde Vips & Stars uit hooguit de B-categorie die van hun gezond niet afweten en permanent in onthullend badtenue om aandacht smeken van de camerabedienden van de roddelindustrie.
Ik heb niets tegen St. Trop’. Ik vaar er buiten ‘het seizoen’ vanuit Sainte-Maxime graag even heen. En zo in oktober is Tuveri weer gewoon de chef, zoals het hoort.