Croque-monsieur? Entrez!

Nee, het is voorlopig niet oké in Frankrijk. Ik loop al weken met zo’n ‘masque’ over straat en ik weet nog steeds niet hoe ik ademnood en een beslagen bril voorkom.
Ik moest even naar Marseille en had van mijn collega Duchemin gehoord dat de door hem gewaardeerde 2-sterrenchef Alexandre Mazzia (tot zijn 14e in de Congo gewoond, vertelde-ie erbij) voor zijn restaurant AM in de Rue François Rocca een ‘foodtruck’ had neergezet. Die heet Michel, bij wijze van eerbetoon aan zijn grootvader. Een 3-gangen-menu voor € 22 van een 2-sterrenchef, dat leek me wel wat. Die ‘foodtruck’ moest er komen omdat Mazzia binnen de coronaregels binnenshuis maar weinig ruimte heeft en iedereen voor 21 uur thuis moet zijn. Hij heeft 22 man personeel in dienst.
Ik was weer eens te laat. De gemeente had besloten dat die truck weg moest, nam teveel publieke ruimte in beslag. Het vorige gemeentebestuur had juist geen probleem gezien.
Er zijn meer horeca-ondernemers die in deze barre tijden wat proberen. De regels zijn veelal niet ‘éénduidig’. Een bar (alleen iets te drinken) moet dicht, maar een café waar je ook wat kunt eten, mag open.
Maar als je nou in een bar een handje pinda’s of een bakje olijven bij je drankje krijgt? Valt dat onder ‘eten’ of niet?
Nota bene de regering zelf zag zich genoodzaakt tot verduidelijking in een officieel communiqué: een ‘croque-monsieur’ (tosti) maakt van een bar een café waar je kunt eten, maar alleen een paar olijven niet. Ook niet als je als bar bij de naastgelegen ‘boulangerie’ even een paar ‘baguettes’ scoort plus bij de ‘boucherie’wat ‘jambon’.
Nogal veel bars hebben zich inmiddels een tosti-apparaat aangeschaft.
Blijft de vraag naar het denken in regeringskringen.
Zit er een fundamenteel verschil tussen warm en koud snaaien? Of is een stokbroodje ham volgens de boven ons geplaatsen in Parijs géén eten? Daarover wordt – laten we zeggen – genuanceerd gedacht.
Onder anderen door mij.
Vaak genoeg heb ik beleefd hoe een baguette met fromage (ik eet geen vlees) als een even snel als prima déjeuner kan fungeren. Zelfs ‘en Provence’ hoef je tussen 12 en 3 uur niet elke dag uitbundig en uitbuikig te lunchen. Is ook de zuinige opvatting van de boekhouder, die overigens akkoord is met het idee dat bij een baguette een enkel glaasje rosé zelfs fiscaal gezien deugt.