Noem het een afwijking, maar ik vind misdaad boeiend. En dan kom ik in Frankrijk ruimschoots aan mijn trekken. Dan heb ik niet in eerste plaats over ‘politieke’ processen waarvan we er in dit land aardig wat hebben. Financieel gerommel, verkiezingsfraude, het hoort er hier tot in de hoogste kringen bij, dat was altijd al zo en ook nu nog heel gewoon. Zeg het maar, die lui in het zuiden, sjoemelaars. Maar daarom nog niet minder charmant.
Ik ben als belangstellende meer van de ‘hard core’-misdaad.
Onder normale omstandigheden zou het in het café nu gegaan zijn over de ‘affaire Veyrac’, 14 man voor de rechter in Nice gedaagd. Jacqueline Veyrac (inmiddels 80) is de niet onbemiddelde eigenares van Le Grand Hôtel op de Croisette in Cannes én van het befaamde restaurant La Réserve aan zee in Nice. Ze verpachtte dat steradres aan Giuseppe Serena (nu 67) die kwalitatief faalde. De Michelinster ging verloren, er kwamen minder mensen, en Jacqueline Veyrac zegde de overeenkomst met Serena op.
Ontvoering en afpersing
De beschuldiging luidde dat de Italiaan uit rancune in 2013 een mislukte poging tot ontvoering (lees: afpersing) van Mme Veyrat had gedaan. In 2016 dan nog maar een keertje. Het lukte toen wel haar mee te nemen en ze werd opgesloten in de achterbak van een gestolen Renault Kangoo, die werd geparkeerd in de heuvels boven Nice. Achtenveertig uur later werd ze per toeval ontdekt door een voorbijganger. Twee uur na haar verdwijning was haar zoon al gebeld: € 5 miljoen losgeld en vlug een beetje. Alle verdachten, onder wie een aan lager wal geraakte Engelse militair en een Niçoise paparazzi-fotograaf die ineens privé-detective werd, ontkenden aanvankelijk elke betrokkenheid. Sterk stonden ze niet, vingerafdrukken en peuken in die Kangoo, telefoongesprekken en meer aanvullend bewijs.
God zou ‘m vergeven
Vorige week, op de laatste dag van het proces, er was 30 jaar tegen hem geëist, kwam Serena na ruim vier jaar voorarrest ineens met een halve bekentenis: ja, hij had van de voorgenomen ontvoering geweten maar hij had die niet georganiseerd en al helemaal niet ‘besteld’.
De rechter vroeg waarom hij na jarenlange ontkenning nu pas met zijn verhaal kwam.
Welnu, hij had zondag in zijn cel bezoek gehad van een priester die hem de biecht afnam. En die had ‘m uitgelegd dat God hem zou vergeven als hij de waarheid vertelde.
“En wat doet God als u niet de héle waarheid vertelt?”, informeerde de rechter.
Serena had daar geen antwoord op en herhaalde dat hij niet de opdrachtgever voor de ontvoering van Mme Veyrac was geweest.
Zijn gedeeltelijke bekentenis scheelde hem 12 jaar cel. Hij werd niet tot 30 maar tot 18 jaar veroordeeld.
Ik hou wel van die afwijking van je, Peter, en ook van dit verhaal. ‘Altijd de waarheid spreken..” Mvg, M