Frankrijk is een prachtig land met vele mooie gewoontes. Of je nu in het zuiden, het westen, het oosten, het noorden of in centraal Frankrijk bent, elke streek heeft zijn eigen cultuur.
Heerlijk om er te wonen en te vertoeven. Zijn we het snel over eens.
Toch zal je als Nederlander of Vlaming je verwachtingen af en toe moeten bijstellen als je wat geregeld wilt hebben op een manier die voor ons vanzelfsprekend zou zijn.
Laatst had ik weer zo’n typische belevenis.
Niets ‘veronderstellen’
In de Franse Alpen moest ik een chalet renoveren en omtoveren tot een prachtige plek voor wintersporters, fietsers en wandelaars.
Het huis was net verkocht en overgeschreven en de nieuwe eigenaar verkeerde in de veronderstelling dat zowel elektra, water als ook het contract voor het gas was overgezet. Nou, dat is m’n belangrijkste ervaring, niets veronderstellen…
Water en elektra waren goed gegaan maar het gas kwam van een andere leverancier en die wist van niets.
We waren net een dag aan het werk toen de gastank leeg bleek. Op zich niet zo’n probleem zou je zeggen. Je houdt zo’n huis nog een paar dagen met de houthaard heus wel vorstvrij en dan zal de gastank wel gevuld zijn. Niet dus.
Ik belde met de leverancier die een dorp verder zit en vroeg hem om zo spoedig mogelijk een tankwagentje te sturen om de tank te vullen. Een vriendelijke dame vertelde dat me dit niet zou gaan.
“Waarom niet?”, vroeg ik.
“De nieuwe eigenaren hebben geen contract.”
“Geen punt”, antwoordde ik. “Stuur even een nieuw contract en stuur vooral die vrachtwagen.”
“Dat werkt zo niet, monsieur. We moeten eerst de gegevens invullen en verwerken en dat duurt ongeveer een week.”
“Oh, maar dit is urgent, kan het niet wat sneller?”
“Nee, de procedure! Eerst sturen we u een offerte, binnen 10 dagen, per post.”
“Maar we zitten in de kou en de zaak gaat bevriezen.”
“Tja, vervelend maar dat is de procedure.”’
“Maar als ik nou gewoon een cheque uitschrijf of contant betaal? Dan komt die papierwinkel later wel.”
“Nee, dat gaat echt niet, de regels.”
Ik huurde eerst een elektrische kachel, maar ja, geen warm water. Dus toen maar 18 km verderop in een hotel gaan logeren.
Fluitend door het Franse leven
Het is maar een voorbeeld van wat je in Frankrijk kan overkomen. En/of tegenvallen.
Je kunt je druk maken, boos of gefrustreerd raken maar dat helpt eenvoudigweg niet.
In de ruim 25 jaar dat ik in Frankrijk deels woon en werk ben ik de voor ons zo gewone gewoontes en gebruiken in Nederland en Vlaanderen extra gaan waarderen en heb de verwachtingen voor sommige zaken in Frankrijk bijgesteld. Of het nu gaat om de vervangende auto bij een garage, het online regelen van je telefoonabonnementen of de voorraden van bouwmaterialen bij de groothandel, het is vaak gewoon net effe anders. En natuurlijk, uitzonderingen daargelaten.
Inmiddels ben ik vertrouwd met een soort van ‘omdenken’. Ik ga er nu vanuit dat simpele dingen niet altijd kunnen, lang duren en dat ik geen service kan verwachten zoals ik dat gewend ben.
Als je je daarop instelt, valt het altijd wel mee en kun je fluitend door het Franse leven en genieten van alles wat het land te bieden heeft.
Eric van Rooij is directeur
van Excellence France, www.excellencefrance.nl
ja, dan ga je leven als “God” in Frankrijk. Vivre à la douce France.
Maar de nagel op de kop.
Frankrijk is het land van ons kent ons, en we beschermen elkaar, zorgen voor elkaar, en je kunt meedoen of vertrekken..
Zo ook als je ergens nieuw komt, zorg dat je geaccepteerd wordt, een fles cognac of wijn doet wonderen, is het beste smeermiddel wat er is, de burgemeester, de politiechef, de brandweercommandant, allemaal heb je ze nodig als je iets gedaan wilt hebben, als je een vergunning wilt etc…
b.v. een aannemer nodig, voor hij de vergunning tekent, weet de burgemeester nog wel een LOKALE aannemer, en als je die neemt, is de vergunning geen probleem, neem je een ander, dan wordt de vergunning even extra onder het licht gehouden…leer je in in de locale gewoontes, polderen en onderhandelen wordt daar niet gewaardeerd
@cris, integreren en geaccepteerd worden daar kun je inderdaad zelf veel aan doen. Het ons kent ons en het benaderen van Burgemeesters, brandweerlieden en de politiechef zal ongetwijfeld in kleine gemeentes nog wel eens voorkomen maar het sterft wel steeds meer uit. Men heeft regels en wetten die veelal zijn opgelegd door departementen of hogere instanties en veelal branden ze daar hun vingers niet aan. Het Frankrijk van Louis de Funès gaat steeds meer verdwijnen.