Altijd wat in dit land, gelukkig maar. Misschien koester ik ook een zekere sympathie voor Frankrijk en de Fransen omdat nationale opwinding vaak nergens over gaat. Zo liet de President van La République in een interview met het damesblad Elle noteren dat hij van mening is dat onderwijzers en leerlingen op school ‘decent’ gekleed moeten gaan.
Meteen een rel, een hele ‘affaire’ natuurlijk, ik was bij voorbaat enthousiast. Ha, weer lekker zinledig gedoe, dat Franse specialisme dat ik hoger waardeer dan zo’n veronderstelde smaakpapillentrouvaille van een 3-sterren chef met een eigenaardige voorkeur voor ‘oude’ groenten uit de eigen moestuin. Je hebt tegenwoordig vrijwel geen koks zonder ‘potager’ meer, als je hen zou geloven. En ik zie niet zoveel in die groenten van destijds. Die zullen wel niet voor niks uit de gratie zijn geraakt. Of uitgestorven.
Maar goed. Iedereen rook zijn kans toen de president over ‘decent’ begon. Zo ongeveer de kortst-gerokte weg naar politieke stampij. Want het ging natuurlijk over jonge meisjes in mini (rokjes/truitjes; het gaat nooit over jongens, shorts of schoenen), al zijn er kennelijk ook nog voorbeelden van onderwijzeressen die nog steeds de textielbeknopte ideologie van Mary Quant aanhangen.
Maar sinds wanneer maakt de president uit hoe men binnen het onderwijs gekleed gaat? Mijn favoriete dwarsdenker Jean-Luc Mélenchon, de aanvoerder van de zeer linkse partij La France Insoumise (LFI), al officieel presidentskandidaat en afgevaardigde namens het departement Bouches-du-Rhône) vergeleek Macron meteen met ayatollah Khomeiny die ook zo zijn ideeën over mode had. En in de Assemblée Nationale ging het binnen een kwartier weer over de ‘les voiles’, de hoofddoekjes, er hadden nota bene gehoofddoekte vrouwen stemmen zitten tellen op kiesbureaus. Is het ‘decent’, gelet op de strenge en heiligverklaarde scheiding tussen kerk en staat (de laïcité) dat er moslima’s tijdens de recente verkiezingen achter de tafels hadden gezeten?
Ik zag het probleempje niet, zoals ik wel vaker buiten de Fransen reken, meestal tot mijn genoegen. En ik heb eerlijk gezegd geen idee wat ‘decent’ is. Of wat eronder verstaan moet worden. Ik zocht even naar wat definities die allemaal hierop neerkwamen: algemeen geaccepteerd representatief of moreel gedrag.
Dat schiet niet op. Je zult maar president van Frankrijk zijn en in het parlement lastige vragen krijgen over korte rokjes en hoofddoekjes.
Je zou denken: zo’n man heeft wel anders aan z’n hoofd. Corona, Poetin, Mali, ik noem maar wat.
Alleen met mevrouw Merkel hoeft hij nooit over korte rokjes te hebben.
Ook om die reden zal hij het heel erg vinden dat ze met pensioen gaat.
De president wil ‘decent’
Door Peter Hooft
Dit bericht delen op:
is dat niet een beetje het ordewoord aan het worden in voorzichtige post-corona: alles moet op de schop, de weg naar anarchie open en bloot, geen remmen meer, de wet van de roeper telt. Alles spectakel. Weet niet of ik daar wil voor tekenen.