Baas in eigen kopje

Gisteravond patste na weer een dag vol stroomonderbrekingen het koffie-apparaat dat ik in een sjieke bui mijn expresso-machine noem. Trouwens ook wel als er visite is. Een diep gekoesterde bewerker van de arabica-koffiebonen die ik liefheb en die een zeer serieuze espresso garandeert. Nooit een ‘Hollands’ vol kopje, soms – als ik daartoe besluit – slechts een ‘larme’ (traan), nog geen kwart ‘tasse’. Het is in liquide zin zware kost. Tijdje terug weigerde iemand die over de vloer was érg nadrukkelijk een tweede kopje, terwijl hij (Fransman nota bene) nog zeker een uurtje werk bij me had. Ben ik ook eens aardig, krijg je als Nederlandse te horen dat je koffie te loeisterk is.
Ik zal nu even mijn eigen privacy schenden. Mijn dag begint – na het rondje in de tuin met mijn honden en de kat – met een glas vers geperst sinaasappelsap dat ik in teugen opdrink terwijl ik naar Franse en daarna Nederlandse journaals op de tv kijk. Beetje bijgepraat over nachtelijke gebeurtenissen wil ik een ‘harde’ espresso voor ik aan het werk ga. Nou ja, in deze tijd van het jaar pas als ik bij mijn tweede koffie op m’n terras de openingsceremonie van de krekels heb gehoord. Dat is het weleens een uur of tien. Of nog later als ze zich verslapen hebben en dat vind ik dan weer helemaal niet erg. Lekker laat naar m’n kantoor! Wat dan wel weer betekent dat ik er ook later uit ‘losgelaten’ wordt, maar ja.
Ik ben jammer genoeg geen techneut al was ik vroeger liever automonteur dan stukjestikker geworden. Maar na enig onderzoek snapte ik dat mijn expresso-machine door kortsluiting eerder op de dag getroffen was. Nog een geluk dat het in de keuken blijkbaar geen corona-achtige pandemie van opeenvolgende ‘courts-circuits’ ontstond toen ik ‘m aanzette, al gingen alle apparaten (koelkast, magnetron, vaatwasser, oven) wel meteen solidair in staking. Pas na uitpluggen van het koffie-apparaat wilde de disjoncteur in de cave overeind blijven.
Goed, vandaag dus stikchagrijnig op zoek naar een vervanger voor de machine die – voor een deel in elk geval – mijn levensgeluk bepaalde.
Dat werd geen succes. Zonder caffeïne-doping het internet afscharrelen, ik raad het iedereen af.
Ik kreeg te zien (en te horen) dat er in de sfeer van de koffiezetterij van alles mogelijk is. Ik werd overstroomd met aanbiedingen in verband met Senseo en Nespresso die ik maar gauw weer wegdrukte. Ik kom vanwege m’n werk wel bij mensen thuis en die bieden je dan koffie uit zo’n slappe-hap-machine aan; voor-gedoseerd cupje erin, knopje drukken, koffie. Dacht het niet. Als je geen koffie ruikt, geen koffie proeft, en door het vaalbruin gekleurde vocht de bodem van je kopje kunt zien, hebben we het niet over koffie. Net als die man die tegen mijn tweede kopje ‘nee’ zei, haast ik me dan ‘non, merci’ te zeggen.
In het dorpscafé was ik een keer extreem vroeg aanwezig om iemand op te halen die de weg naar mijn huis niet kon vinden. Ik drink daar ten tijde van het apéro rosé, maar om dat nou om negen uur al te bestellen? Voor je ’t weet, heb je zelfs in dit dorp een ‘reputatie’ die tot geroezemoes leidt.
Ik dronk daar dus voor het eerst koffie. Eens maar nooit meer, toen er even niemand oplette, heb ik de boel snel in de plantenbak gekieperd. En ik dacht vol medelijden aan de toeristen die hier in de fatale hoop op iets drinkbaars voor koffie kiezen.
Na geruime tijd zoeken op het net kwam ik tot de conclusie dat mijn idee van baas in eigen kopje kennelijk uit de tijd is. Nog afgezien van dat Senseo- en Nespresso-gedoe, waarbij je smaak als persoonlijke koffiezetter geheel ondergeschikt is gemaakt aan de ‘grote-gemene-deler’, stuitte ik op grote problemen. Ik zocht een machine met 19 bars en 1.450 Watt, zoals m’n vertrouwde kompaan leverde, en met minder wilde ik geen genoegen nemen. Vrijwel alles 15 bars max, cups, cups, cups, en dat alles geheel geautomatiseerd. Zodat je niet zelf je houdertje kunt volscheppen en niet zelf kunt bepalen hoe sterk je kopje wordt.
Uiteindelijk kwam ik in Duitsland terecht waar ze een handbediende machine aanboden die in elk geval een beetje op mijn gesneefde metgezel leek. We zullen het zien. Intussen zit ik wel een dag of drie zonder koffie. Maar dat heb ik er wel voor over. Ik blijf graag baas in eigen kopje.