De medewerkers van Kijk, Zuid-Frankrijk! vertellen in deze wekelijkse rubriek over hun favoriete dorpjes in het arrière-pays. Dit keer Rémi de Ridder over Lauris (Vaucluse)
Waar zijn we? Op zo’n 40 km van Aix-en-Provence in het schitterende regionale natuurpark de Luberon, tussen het massief en de Durance. Daar vind je op een rots het historische stadje Lauris (4.000 inwoners) waar ik maar al te graag op visite kom. De eerste keer was op aanraden van een vriendin die het vreemd vond dat ik nog nooit van Lauris gehoord en ze nodigde me uit voor een lunch op het terras van La Cuisine d’Amélie dat over een goede keuken én een fantastisch terras beschikt. En daarna dus het stadje in dat je zonder overdrijving gerust als super-Provençaals kan bestempelen. Ontspannen sfeer, middeleeuwse ambiance in de straten, steegjes en de Cour des Artisans met mooi opgeknapte huizen die veelal gekleurd en soms zelfs oker-getint zijn.
Rood, wit en asperges
Zoals dat hoort in zo’n Provençaals stadje geen gebrek aan terrasjes voor een goed glas rosé, ofschoon de wijnboeren in de nabijheid vooral rode en witte wijn AOC Côtes du Luberon maken. Aarzel niet om ervan te proeven! En nu ik het toch lekkers heb: ik wist zelfs niet dat Lauris enige internationale faam geniet vanwege z’n groene asperges.
Koppig katholiek
Je komt er binnen via een monumentale deur uit 1540, maar dat er al in de prehistorie volk huisde. De Romeinen vonden het iets later ook prima om vanaf de rots naar nadere vijanden te kijken. In de middeleeuwen kwam er een kasteel met verdedigingsmuren, in de 14e eeuw leed Lauris (Laurus in het Latijn, laurierboom) zwaar onder de pest, in de 16e eeuw werden de Terrasses du château aangelegd en ten tijde van godsdienstoorlogen bleef Lauris koppig katholiek, terwijl de omringende dorpen in handen van de Hugenoten waren. Dit is maar een mini-greep uit de rijke historie van het plaatsje met zijn oude olijfoliemolen en de openbare wasplaats uit de 19e eeuw, nu een historisch monument.
Tuin met exotische planten
Behalve naar de Église de Notre Dame de la Purification die er in 1480 al was en die tussen 1702 en 1708 opgeknapt is, ga ik zeker ook altijd naar de unieke Jardin conservatoire des planten tinctoriales. Daar hebben zo’n 250 exotische planten die kleurenextracten opleveren waar schilders bijzondere dingen mee kunnen doen. Vergeet ik nog bijna de min of meer verborgen ramen van la maison claustrale uit de 18 eeuw. Er was in 1798 een wet ingevoerd die bepaalde: hoe meer ramen, des te meer belasting je moest afdragen.
Natuurlijk kun je rond Lauris ook heel goed wandelen en fietsen. Zelf kuier ik graag door het Fôret de cèdres de Bonnieux en dan vraag ik me soms af hoe het mogelijk is dat Lauris niet bij veel meer toeristen bekend is. Aan de vergezichten kan het niet liggen en er zijn boetiekjes en galerietjes genoeg. En als je over de terrassen van het kasteel loopt, cent pour cent betoverd door Lauris.
Uit eten
- La Cuisine d’Amélie, Route de Roquefraiche.
- Le Champs des Lunes, Route de Roquefraiche (Domaine Fontenille).
- Bistrot Jeanette, 12 ave. Joseph Garnier.
- La Table de Margot, 9 ave. Joseph Garnier.
- Chez Dulce et Fano, 39 ave. Joseph Garnier.
