We zitten hier zonder fibre, een stomme camion heeft de draad van de glasvezel meegegraaid. We konden erop wachten, we hadden het al gezien dat bij de jongste storm een boom over de weg was gevallen en die had de te laag gespannen draad met zich meegenomen, klaar voor een hoog vehicule om ’m de aarde in te boren. Het bleef maar duren voor de technische dienst het grote gemis kwam fixen. Ze hebben hier hun handen vol nu de zomer begonnen is en alle toeristen voor een verdubbeling aan koopkracht aan de Côte d’Azur zorgen. Dus nóg meer vrachtwagens op de te smalle weg …
Maar niet getreurd, ik ben namelijk de wederhelft van een zeer inventieve en welvoorbereide kerel. Die had een internetversterker liggen in onze schuur, van vorig jaar al, want toen hadden we ook al eens hommeles met de fastconnection-snelweg. En, de vastberaden man klom het dak op.
Ik kirrde ‘Kom van dat dak af, ‘k waarschuw niet meer!’ … maar ondertussen hield ik de ladder heel goed vast. Een handige kerel met een gebroken been moeten we nu zeker niet hebben.
3 van de 4 streepjes
Eerst klom mijn koene ridder met de jongste versie van de iphone – dat is natuurlijk de zijne – het dak op om te zien waar we 3 van de 4 streepjes signaal konden vangen. Want pik je niets op, dan valt er ook niets te versterken. Daar hadden de buren onder ons last van, die wonen aan de voet van de heuvel. Ze hadden van hun internetmaatschappij een schoteltje met twee antennes gekregen en ook al genoten ze van een businessaccount – waar ze 3 keer zoveel voor betalen als wij – ze vingen bot. Ze vingen zelfs geen één streepje (mjaaaa, flauwe grap, Micheline).
Mijne man dus op het dak, lopende op de nok van de ene naar de andere kant met z’n iphone in z’n hand. Een goudzoeker met als één queeste: internet-ontvangst. We hebben een langwerpige provençaalse hoeve dus er waren wel wat meters dakpannen te overwinnen. Ik hield m’n hart vast, hij had toch goede schoenen aan met genoeg grip, hij zou toch niet slippen, door een buizerd aangevallen worden, uitglijden over duivenpoep … het ging me allemaal niet snel genoeg.
Wij hebben ons eigen lijntje!
Maar dan kwam het verlossende woord ‘Eureka, ik heb hier 3 bars’, we kunnen vanaf hier versterken! “It’s raining bars, hallelujah!” Ik met de ladder naar de andere kant, manlief veilig terug naar beneden, wij rondje huis gemaakt met een heel lang verlengsnoer dat net tot aan ons terras geraakte en … we waren gered. We maakten weer deel uit van de wereld. Bergen achterstallige berichtjes, foto’s en emails … wat een pret.
Vanaf nu is het ‘Fibre’ in plaats van ‘Vivre’. Geen leven zonder snelle internetverbinding.
Komt er nu een vrachtwagen voorbij, dan moeten we ons hart niet meer vasthouden, we hebben ons eigen lijntje. En de buren, die kwamen gezellig langs op de koffie, en de fibre!
Groetjes vanuit Vence, south of France van chanteuse Micheline Van Hautem.
