(klik op de foto’s om ze te vergroten)
Nee, ik was niet bij voorbaat enthousiast toen de Nederlandse architect André van der Marel over restaurant Martinus in Saint-Aygulf (Le Var) begon. We waren elkaar toevallig gekomen. Ik wist dat het restaurant onderdeel uitmaakt van het Van der Valk-hotel daar aan de Méditerranée, weleens langsgereden, het leek me mooi gelegen.
Je moet oppassen met vooroordelen en de tijd schrijdt voort, zal ik maar zeggen.
Ik bedoel: in mijn herinnering staat Van der Valk als schnitzelparadijs genoteerd, maar ik ben al lang niet meer in Nederland geweest. Geen idee of de keuken in die hotel-restaurants zich inmiddels ‘ontwikkeld’ heeft.
Zit ik me meteen af te vragen of ik daar eigenlijk wel vóór zou zijn. Het was er altijd best oké, met die kers op de appelmoes. Nostalgie? Ik denk vaak: classico’s, waarom moeten die zo nodig ‘opgetut’, geoglobaal gemondialiseerd worden? Doet er niet toe.
Ik zei tegen André van der Marel: weet je wat, doe me een briefing over Martinus, ik kan ook niet elke dag uit eten. Hij schreef me een paar dagen later het volgende:
“ Sinds een jaar of 8 logeer ik met enige regelmaat in Hotel Van der Valk in St. Aygulf. Ik denk dat ik er de eerste keer misschien per ongeluk ben beland want ik voelde me altijd prima thuis in de meeste Franse hotelletjes of chambres d’hôtes. Het eerste bezoek beviel echter zo goed dat ik bij elk zakelijk bezoek aan de Côte d’Azur hier één of twee overnachtingen probeer te boeken.
Meestal doe ik dat dan in half pension voor de zakelijk reiziger, le formule VRP (voyageur représentant placier). Dat is een vrij voordelige manier om je natje en je droogje en een keurig bedje (met zeezicht) te krijgen. Soms wilde er een kind mee, alleen al met het vooruitzicht op een gerede kans op kroketten en ontbijtkoek.
Het 3-gangen diner dat je er dan ‘s avonds voorgeschoteld krijgt stelt meestal niet teleur. Er wordt daarbij veel aandacht besteed aan de opmaak, het oog wil namelijk ook een beetje meegenieten.
De eerlijkheid gebiedt me hier te vermelden dat ik één keer een visgerecht heb teruggestuurd, de kabeljauw was dor en droog maar ik kreeg zonder morren en met excuses snel iets anders voorgeschoteld. Ik heb ze het maar meteen vergeven.
De voorgerechten zijn dikwijls origineel, het vlees is mals en de nagerechten copieus. De aangeboden wijnen zijn ook altijd prima. Het is heus geen sterrenrestaurant maar een aanrader voor wie een keer goed wil eten voor een nette prijs in een sfeervolle, ruime ambiance met heel vriendelijk personeel bovendien.” Waarvan akte.
Niet dat er veel toeristen zijn. Maar ik wacht tot het naseizoen voor ik naar de Côte ga. Waarschijnlijk is het onzin om te hopen op een gastro-retro avontuur. In elk geval zal ik me een Nederlandse kroket niet laten ontglippen.
Ir. André van der Marel is mede-oprichter en eigenaar van Villasophie Architecture in Alet-les-Bains (Aude): http://www.villasophie.eu
