Het menu van ongehoorzaamheid (met filmpje)

Telefoontje van een vriend in Nice.
Of ik eindelijk weer een keertje uit eten wilde?
Ja, graag, maar hoezo?
Alle resto’s immers dicht, heel misschien rond Pasen kans op iets gastronomisch buiten de deur.
Ik wist wel dat je in mijn omgeving in steden als Marseille en Nice ‘illegaal’ in restaurants terecht kunt als je min of meer tot de vaste cliëntèle behoort. Maar een zaak die openlijk open zou durven gaan?
Er werd me verteld dat het ging om Le Poppies, Place Sasserno, centrum Nice. Was ik weleens geweest voor de lunch. In mijn herinnering een prima adres: klassiek Frans, maar ook een hamburgertje en min of meer Aziatische schotels. En ik weet zeker dat ik daar van een meer dan lekkere rabarbertaart met abrikozen als dessert gesmuld heb. En dat de chef zich als Christophe Wilson kwam voorstellen. Hij leek me qua ego ruim bedeeld.
Volgens mijn Niçoise vriend kon ik gistermorgen (woensdag) gewoon in Le Poppies aanleggen voor een ‘menu désobéissance’ (ongehoorzaamheid), bestaande uit onder meer de keus tussen gnocchi met daube (stoofvlees) of een Indiase linzenschotel. Bij wijze van apéro: ‘sangria de la résistance’, dus die van het verzet.
Zeker in ‘mijn’ deel van Frankrijk gaat het qua dat verdomde virus helemaal niet goed. Ik onderschat de ellende niet. Maar toch begrijp ik best dat Christophe Wilson voor burgerlijke ongehoorzaamheid koos. Zoals veel van zijn collega’s. We mogen shoppen in de druk bezochte supermarchés, maar niet eten in een restaurant dat makkelijk genoeg de nieuwe ‘distanciation sociale’ van 2 meter (was 1 meter) in acht kan nemen. Ik snap zijn woede.
Ik ben niet naar Nice gaan. Ofschoon ik graag ‘ongehoorzaam’ was geweest.
Wilson had voor 2 sessies van 50 couverts alles in stelling gebracht. Zie filmpje hier.
Natuurlijk is de politie langs gekomen. Tientallen eters bekeurd, ook mensen die – alweer uitgetafeld – reeds op de stoep stonden maar hun muilkorftje nog niet voor hadden. Maar het restaurant werd niet ontruimd en er werd ‘on a gagné, on a gagné!’ (we hebben gewonnen) geroepen.
In de loop van de middag werd Christophe Wilson aangehouden. Niet vanwege dat feestmaal, maar omdat ‘en passant’ was vastgesteld dat zijn sous-chef een buitenlander zonder geldige papieren is. Die man zit nu vast, in afwachting van zijn uitzetting.
Bij justitie zullen ze ook wel ‘on a gagné’ hebben gejuicht.