De hitte ontvluchten, 35°C en meer inruilen voor 30°C en minder, en dat in een feeëriek berglandschap, wie kan aan deze verleiding weerstaan? Ook al heb je een rit van meer dan 3 uur voor de boeg, een tocht die je leidt langs een bosrijke omgeving tot Manosque, een eerste zicht op bergen ontplooit wanneer je de A51 langs zoeft, je de fruitstreek laat doorkruisen en je langs de lac de Serre-Ponçon als laatste aanmoediging naar het hooggebergte leidt, zelfs wanneer je de officiële grenzen van de Provence overschrijdt. De streek rond Briançon verkennen als aangename doelstelling. De cols de Lauteret en Galibier hebben hun naam en faam opgebouwd door de heroïsche doortochten van het peloton van de Tour de France. Wat heeft deze streek meer te bieden dan een paar beruchte bergtoppen?

Le Jardin Botanique

De uitstap die me het meeste zal bijblijven is het bezoek aan Le Jardin Botanique Alpin du Lauteret. Op een hoogte van 2100 meter bevindt zich een 2 ha grote alpenweide die een onuitputtelijke variatie van bloemen en planten herbergt, gewassen die men enkel op respectabele hoogten terugvindt. In de rotstuinen vind je een diversiteit van meer dan 2000 planten van over heel de wereld: de Himalaya, de Andes en Patagonië, Siberië. Omdat de omgeving van de Lauteret droog en zonnerijk is, moeten de planten die uit vochtigere streken komen, dagelijks gesproeid worden. Wat mij het meest verbaast, is dat je half augustus nog zo’n kleurrijk landschap voorgeschoteld krijgt. Waar in Cotignac alles dor en uitgestorven lijkt, laten op deze hoogten nog heel wat bloemen hun kleurenpracht bewonderen. Het gezoem van de bijen begeleidt ons in onze slentertocht langs de uitgestippelde paadjes. De adembenemende landschappen leiden regelmatig onze geprikkelde aandacht af van het kleurrijke schouwspel. Hoewel, het huwelijk tussen de bonte bloemenweelde op de voorgrond en het magische decor van de grillige, met sneeuw bedekte toppen uit de omgeving, is het perfecte doelwit voor de actieve lens van onze smartphone. De col de Lauteret is de ideale ligging om deze tuin te ontwikkelen omdat de geologische diversiteit en de invloed van de klimatologische omstandigheden nergens te benaderen is. In deze omgeving alleen al vind je 1500 plantensoorten, ongeveer 1/3 van het totale aantal in Frankrijk. Daarenboven is de col de Lauteret, ondanks zijn hoogte van 2100 meter, gemakkelijk bereikbaar en aantrekkelijk als toeristisch kruispunt tussen de Dauphiné, de Savoie, de omgeving van Briançon en de nabijheid van Italië. Trek gerust een tweetal uren uit om je onder te dompelen in de kleurrijke omgeving van deze fantastische plantentuin die door een samenwerking met de universiteit van Grenoble het levenslicht zag in 1899. Van in het begin had deze creatie drie doelstellingen: een overzicht geven van de vegetatie in het hooggebergte, de sensibilisatie aanwakkeren om de bedreigde plantensoorten te beschermen en deelname aan onderzoek naar de vegetatie op grote hoogten. Blijkbaar zijn ze tot op heden gelukt in hun doelstelling.

Van op de top van de Lauteret is een rit naar de Galibier onvermijdelijk. Met respect voor de talrijke wielertoeristen en de constante aandacht voor het roekeloze rijgedrag van een aantal motorrijders begeven we ons naar het monument ter ere van Henri Desgrange, de stichter van de Tour de France. Je krijgt er een sensationeel zicht op de opeenvolging van haarspeldbochten die je naar een hoogte van 2600 meter leiden.

Een stille dood gestorven

Briançon is de grootste stad uit de omgeving. La cité Vauban staat in alle toeristische folders beschreven als een niet te missen attractie. Uiteraard, wanneer je in de buurt bent, zou het zonde zijn om dit historische centrum te negeren. Of het een omweg waard is, durf ik te betwijfelen. Tot 11 uur lijkt het historische centrum dood. Blijkbaar komt de toeristenstroom pas rond de middag op gang en begint de horeca te ontwaken. Naast de Grande rue lijkt het er uitgestorven. Alle activiteit heeft er een stille dood gestorven en heeft zich naar die ene, hellende straat verplaatst. Een tochtje naar de pont d’Asfeld die de Durance overspant is er één vol drollen-hindernissen. Het Fort des Salettes en de kabellift naar Prorel lonen een extra inspanning. Wij hebben die moeite niet gedaan omdat we in de nabije omgeving ook mooie uitzichten gevonden hebben.

De kabelliften bewijzen hun dienst

De omgeving is in de zomer een paradijs voor wandelaars en mountainbikers. De mogelijkheden zijn onuitputtelijk, zowel in het dal als in het gebergte. De talrijke foto’s zijn het bewijs van verrassende, afwisselende landschappen. Bergtoppen en -flanken die bij iedere wandelpas van uitzicht veranderen, mede onder invloed van het licht dat zich als een natuurlijke metgezel van je foto’s manifesteert. De kabelliften bewijzen ook in de zomer hun dienst. Wandelaars naar hogere gebieden brengen vanwaar ze langs de flanken minder vermoeiende wandelingen kunnen aanvatten of downhillers en hun fiets naar het startpunt van een onvergetelijke afdaling voeren.

Wandelaars, fietsers, moto’s, auto’s, ze hebben er allemaal hun plaats. Het respect voor elkaar lijkt me er geen dode letter.