Allerlei mankementen, heel veel kan ik niet meer. Dus kijk ik voor zover dat gaat veel tv. Zelfs Nederlandse, maar liever Vlaamse. Veel beter Journaal en lekker veel wielrennen. Oud-sportjournalist hè, ik heb vaak in de koers gezeten. Nou ja, in het Presse-autootje.

Ik zapte zo’n beetje en stuitte bij een Nederlandse zender op het Prinsengrachtconcert. Meteen schoot me een mooie herinnering te binnen. Als je min of meer bent uitgeschakeld, koester je herinneringen. En deze zeker. Ik was er een keertje bij, bij dat grachtenconcert. In welk jaar weet ik niet meer. Het was op uitnodiging van de Franse ambassadeur in Nederland. Geen idee waarom ik geïnviteerd werd, maar ik stapte in het vliegtuig en vloog naar Amsterdam. Het was ook meteen de laatste keer dat ik in Nederland was, maar dat wist ik toen nog niet.

Ik mocht het concert vanaf een balkon aan die gracht beleven en ik was diep onder de indruk. Zeker niet alleen omdat de ambassadeur voor perfecte Franse hapjes en drankjes had gezorgd.

Het muziekfeest werd besloten, kennelijk traditie, met het lied Aan de Amsterdamse grachten. Als geboren Rotterdamse zei het me niks. Beetje onzin-tekst, Amsterdamse uitsloverij. Maar de melodie sprak me wel aan.

En van de week kreeg ik het dus weer te horen. Voor zover ik het begrepen heb, is het en soort Amsterdams volkslied, al in 1949 gecomponeerd door Pieter Goemans.

Wat we me overkwam, snap ik zelf ook niet, heb ik tegenwoordig wel vaker last van, maar ik zei tegen de echtgenoot:”Schrijf op!”. Ineens het idee dat dat loflied op Amsterdam net zo goed en dus veel terechter over de Provence kon gaan.

Conform opdracht noteerde de echtgenoot:

Aan de Provençaalse dorpjes, heb ik heel mijn hart voor altijd verpand
La Provence vult mijn geachten als de mooiste streek van het land
Al die Provençaalse mensen,  al die terrasjes de hele dag in de zon
Niemand kan zich beter wensen dan een Provençaalse te zijn

Ik zong het voor aan de echtgenoot. Het leek hem het beste nog een glaasje rosé in te schenken.

Maar heel misschien is dit toch een meezingertje voor jullie? Zo af en toe?