Afgezien van klassieke romantici en vakantievolk dat zich laat misleiden door de propaganda van de Offices du Tourisme houden niet zo heel veel mensen van Frankrijk. Voor zover je überhaupt van een land kunt houden. Is mij in elk geval nooit gelukt. Al zou ik voor de Provence nog wel mijn best willen doen. Is meteen de vraag wat dat nogal aparte gebied eigenijk met Frankrijk te maken heeft. In mijn omgeving kom ik soms een beetje excentrieke mensen tegen die echt geloven dat we in de Provence ooit onafhankelijk worden. Kansloos natuurlijk. Je kunt ook maar beter niks geloven.

Maar wellicht is het idee van indépendance in andere delen van Frankrijk geen grote onzin. ’t Wordt hier niet op prijs gesteld als je die zo noemt, maar de outre-mers (overzeese gebiedsdelen) zijn natuurlijk gewoon even antieke als ordinaire koloniën. Waar het oproer kraait.

Departementen op vele uren vliegen

Na (en voortdurende) onlusten op de archipel Nieuw-Caledonië (Stille Oceaan, 21 uur vliegen) is het nu ook bonje op Martinique (Caribische Zee, 8,5 uur vliegen vanuit Parijs). Van de week raakten er 12 gendarmes gewond en werd hun kazerne er in de fik gestoken. Ik snap wel dat die mensen daar op schitterende eiland boos zijn. Voor hun levensmiddelen betalen ze in de supermarché gemiddeld 40% meer dan wij in Frankrijk zelf. Terwijl Nieuw-Caledonië en Martinique formeel gewoon Franse departementen zijn. Met wel iets van autonomie, dat is waar. Ik zou nu ook huiverig zijn om naar Guadeloupe te reizen. Ooit de mooiste vakantie van mijn leven beleefd, nu is het ook daar onrustig. Net zoals er weer gedoe is op Corsica.

Noem me gerust een dombo, maar ik snap werkelijk niet waarom ze in Parijs niet inzien dat het wel mooi geweest is met die overzeese gebiedsdelen. Niks geleerd van De Gaulle, die destijds na 130 jaar koloniaal bewind van Algerije af wilde.

Dat malle idee van Grandeur

Ondertussen weten we in Frankrijk amper raad met de echt binnenlandse problemen. Ook letterlijk pijnlijke criminaliteitscijfers, het narco-banditisme beperkt zich allang niet meer tot Marseille. Zelfs in Cavaillon (Vaucluse) ging het even niet om de beroemde meloenen, maar om het in brand steken van politieauto’s en een poging daartoe van het commissariaat.

Onze president is onderwijl vooral met Libanon bezig. Wist ik niet, maar dat land was tussen 1920 en 1943 een  Frans mandaat-gebied. Nooit echt een kolonie geweest, de Fransen worden er daarom niet gehaat, er schijnt volop Frans te worden gesproken en Beiroet gold als het Parijs van het Midden-Oosten. Nu niet meer, valt te vrezen.

Ik denk al een tijdje dat dat malle idee van Franse Grandeur nogal achterhaald is.

Ik heb in mijn Franse jaren geleerd dat modestie (bescheidenheid) niet zo’n Fans idee is. Zeker niet op internationaal vlak.