Deze herfst of van de winter toch nog een paar dagen naar Zuid-Frankrijk? Vast een goed idee! In deze rubriek gaat het over de aantrekkelijkste bestemmingen voor een stedentrip. Deze keer Hyères (6).

In Zuid-Frankrijk weet iedereen dat je een keertje naar Hyères moet, de oude Marseillaanse stad Olbia, die zich in de middeleeuwen verschanste op de heuvel en waakte over de vlakte van Palyvestre en het schiereiland Giens.  Authentieke straatjes in oude wijken die nog onaangetast zijn, dichter bij de zee kun je er flaneren over brede avenues, letterlijk allemaal omzoomd door palmbomen. Moorse architectuur, weelderige villa´s uit de Belle Époque. exotische flora. In Hyères wonen 55.000 mensen, maar in de oude binnenstad met zijn middeleeuwse straatjes is het toch meer een dorp. Met die ‘zône piétonne’. En even verderop  de superieure avenue´s met een werkelijk ontelbaar aantal palmen in de bermen. Het zijn trotse bomen, nog veel sfeerbepalender dan kerkkaarsen.

‘Côte d’Azur’ werd hier bedacht

In de oude straatjes is de sfeer nog echt ‘Frans’. Ondanks het casino, een beroemd festival (Le Festival International des Arts de la Mode) en een oogstrelende kustlijn heeft Hyères ´glamour´ buiten de deur gehouden. Weinig wijst erop dat je je hier aan een van ’s werelds meest begeerde zeerepen bevindt, hoewel dat begrip Côte d’Azur ooit in deze stad werd bedacht, door de schrijver Stéphan Liégeard.  En dan hebben we het niet alleen over het schiereiland Giens met zijn lange landengte vol zoutpannen en flamingo’s.

Villa’s uit de Belle Époque

De geschiedschrijving leert dat de Grieken in de vierde eeuw voor Christus al een soort handelspost ter hoogte van Hyères hebben geopend. Het fort heette Olbia, Grieks voor ´de gelukkige´. Je zou kunnen zeggen dat die lui een vooruitziende blik hadden. Een paar eeuwen later kwamen de Romeinen de boel overnemen, maar pas in 963 is er in de archieven voor het eerst sprake van Hyères. Na hun kruistochten ontscheepten de christenridders zich er graag.

Toch zou het tot na de Tweede Wereldoorlog duren voor Hyères echt ontwaakte. De palmenstad die zich onderscheidde door zijn Moorse gebouwen en de talloze villa´s uit de Belle Époque kreeg een casino en het schiereiland werd toegankelijk gemaakt. Er stond toen al een symbool van architectonische avant-garde: de Villa Noailles van architect Robert Mallet-Stevens. Een kubistisch kasteel, waar in de jaren dertig van de vorige eeuw de grootste kunstenaars als Cocteau, Man Ray, Giacometti en anderen kwamen logeren. En je kunt makkelijk verdedigen dat Hyères een voorloper van de badplaatsen aan de Côte d’Azur was, en is gebleven. Kijk naar de huizen La Mauresque aan de Avenue Jean-Natte en La Tunesienne aan de Avenu Beauregard. Minaretten, koepels, veelkleurig aardewerk, in de achttiende en negentiende eeuw droomde Frankrijk van het ‘oosten’.

De exotische palm

Blijft de vraag waarom uitgerekend deze stad voor de palm heeft gekozen. Men begon aan het eind van de negentiende eeuw met de kweek ervan. Een exotische plant die floreert in het park van het landgoed Sainte-Claire. Ene kolonel Voutier bouwde er in 1850 een weelderige villa en begon er met palmen. Onderaan de ruïnes van Sainte-Claire, met terrastuinen die zich profileren als een geurig doolhof.

Uit eten 

• La Cabane, 11 rue Marssillon.
• Restaurant La Jeanette, 1 rue du Marquis Vallier.
• Chez Soi, 9 place de la Republique.
• Brasserie des Îles, 21 ave. du Docteur Robin, Port Saint-Pierre.
• Le Grand Baie, 33 place du Belvédère