Er moest een rekening in Nederland betaald worden. Leek me geen probleem, het banksaldo was in orde, dus ik tikte de gegevens van de begunstigde in op mijn internetrekening.
Wham! Alarm!
‘Bij buitenlandse betalingen dient u contact op te nemen met uw bankfiliaal. De betaling gaat niet door’.
Wat nou ‘gaat niet door’?
Ik boek al jaren met enige regelmaat bedragen over naar de andere kant van de Franse grens.
Ik belde met het lokale bankfiliaal, dacht ik. Maar dat nummer was inmiddels overgenomen door een digitale computermevrouw die mij via een tergend langzaam meerkeuzemenu een dik kwartier door een digitaal doolhof stuurde om vervolgens te concluderen dat alle medewerkers bezet waren en dat ik het later nog maar eens moest proberen.
Na diverse pogingen kreeg ik mijn ‘persoonlijke conseilleuse’ aan de lijn. Die me verordonneerde een mailtje te sturen, met de gegevens van de ‘begunstigde’, die dan zou kunnen worden toegevoegd aan het al bestaande lijstje van mensen die ik regelmatig wat moet betalen. Want een niéuwe meneer of mevrouw die geld van me zou krijgen, ja zeg, dat ging zo maar niet.
Op het mailtje kwam geen antwoord. Dagenlang niet, de betalingstermijn waar ik rekening mee moest houden, zou al bijna verstreken zijn. Ik belde weer. Een andere conseilleuse aan de lijn. Ik moest een mailtje sturen. “Maar dat heb ik al gedaan!” Ze was bereid om het na te kijken. Ze vond zowaar het mailtje. Ze was zelfs bereid de profiteur van mijn gulle gift aan mijn bankierslijstje toe te voegen zodat ik de overboeking zou kunnen effectueren. Ik heb haar uitbundig bedankt. En inderdaad, twee dagen later stond de beoogde begunstigde op mijn internetbankierslijstje: ik kon betalen.
Ergens in de vorige eeuw, toen een vers aangeschafte beknopte ruïne die ooit een tweede huisje zou moeten worden, dat noodzakelijk maakte, opende ik met ondersteuning van de betrokken makelaar een Franse bankrekening. Bij de Crédit Agricole, zeg maar wat vroeger in Nederland de Boerenleenbank was.
Ik kreeg een rekeningnummer dat begon met 07, dat was omdat de bank dan kon zien dat je een buitenlander was. Ik herinner me nog dat ik tegen de baliebediende grapte dat ie voor de zekerheid dan maar beter een extra nulletje voor die zeven kon zetten: “007?” probeerde ik nog. De grap kwam niet aan, James Bond was in die dagen nog een onbekend fenomeen in Frankrijk. Gevoel voor humor ook. Nu nog steeds, vrees ik weleens.
Na een week of wat kreeg ik een chèqueboek, na een jaartje keurig bankieren kwam ik tevens in aanmerking voor een Carte Bancaire. En aan het eind van de vorige eeuw kwam daar zelfs internetbankieren bij; de vooruitgang kende geen grenzen. Of eigenlijk wel, want in het begin kon ik via het internet uitsluitend zien wat er op m’n rekening gebeurde. Doehetzelf-bankieren? Het idee! Levensgevaarlijk voor leken zoals ik. Dát deed de bank wel.
Na verloop van tijd kwam er voorzichtig verandering in. Ik kreeg een vooruitstrevende brief per post (e-mail?, ja zeg…) waarin mij uiterst modern betalingsverkeer werd beloofd. Ik ‘mocht’ via internet een toegangscode en een wachtwoord aanvragen en dan zou ik bij elke gewenste transactie een smsje krijgen om de overboeking te legaliseren. Nou, dat was al heel wat, die code wilde ik wel.
Enthousiast logde ik in op mijn internetaccount en begon het formulier in te vullen. Alle persoonlijke en adresgegevens die de bank al had, rekeningnummer, plus mobiel telefoonnummer. Daarna liep het spaak. Er werd om mijn persoonlijke toegangscode gevraagd. Die had ik niet, die wilde ik nu juist aanvragen.
Tot mijn verbijstering werd ik de volgende ochtend teruggebeld door de bank: met welk filiaal ik wilde spreken. Ik gaf plaats en postcode op en werd doorverbonden met mijn eigen filiaal. Ik legde het probleem uit. “Tja, daarvoor moet u toch echt even langskomen.” Ik kwam langs, ik kreeg een code en kon internetbankieren, zo werd me verzekerd.
“Thuis nog wel even inchecken en de ‘code provisoir’ in een eigen code omzetten”, voegde de baliebediende eraan toe.
Ik deed braaf wat er verlangd werd, kwam in internetcontact met mijn bankrekening en dacht een overboeking te kunnen doen. Helaas. Daartoe moest ik eerst de begunstigde aan mijn internetrekening koppelen. Ik sloeg voortvarend aan het koppelen op het daartoe bestemde invulformulier. Dat was iets te optimistisch gedacht. Bij de laatste klik verscheen er een blikkerend waarschuwingsschermpje: ‘voor het toevoegen van een begunstigde, ga langs bij uw lokale filiaal’.
Ik heb daar inmiddels heel wat voetstappen liggen, en een aardig lijstje opgebouwd. Intussen is de bank zó vooruitstrevend dat ik zelfs zélf via internet naar een Franse (!) rekening kan overboeken.
Maar een kersvers buitenlands persoon met recht op mijn geld?
Kom eerst maar even langs bij je lokale filiaal.
Dit speelde dus vorige week, we leven in de 21e eeuw.
Even bedacht ik dat ik dat ik met een louche borsalino, een zonnebril en een toegevoegd mondmaskertje naar binnen zou moeten stappen; met een kalasjnikov kan ik niet overweg. Ik zag ervan af. Als je mondkapje afzakt heb je al een boete te pakken. Het werd bellen, en wachten, en terugbellen.
’t Is uiteindelijke gelukt, zomaar wat centjes overboeken naar een ander EU-land.
Ik bracht het goede nieuws als een groot succes aan de echtgenoot, die net het avond-apéritief inschonk. Mwah. Hij vond André van Duin een betere dijenkletser.
Ik ook, maar leg dat maar eens uit aan de Crédit Agricole zonder je krediet kwijt te raken.
Buitenlands betalingsverkeer
Door Renée Vonk-Hagtingius
Dit bericht delen op:
Mooi verteld hoor. En wat lastig toch. Maar daardoor dus een goed verhaal!
Merci Nan!
Schitterend verhaal, niet elke verandering is een verbetering, dat blijkt hier wel weer, hahaha
Volgens mij is (vrijwel) elke verandering een achteruitgang. :-{
Ik blijf actief deze morgen. Het beoogde effect van de nieuwe bankregels zijn dramatisch. Niets is Europees gevalideerd. De betaling van onze waterrekening aan de firma Azur is via een aardige mevrouw met IBAN-code bij mij op de PC terecht gekomen en aldus betaald. De ING wist me het ragfijn uit te leggen: 50% van de Europese bedrijven is nog niet voorbereid op deze extra controlmaatregel. Er zou zelfs nog geen consensus zijn binnen Europa(teveel fakturen oude stijl op voorraad) want bijv. de IBAN-code wordt verfoeid in Frankrijk. Ik ben benieuwd of ze snel een vaccin vinden dan bij de C19. Ton
Het bedrag(je) dat nog dezelfde dag van m’n rekening werd afgeschreven, is nog steeds niet bij de begunstigde bijgeschreven. We zijn inmiddels bijna een week verder…
terug in de tijd… ach ja, heeft ook zijn charme :-)
Nou…, niet als je ermee te maken hebt hoor.
Zeer herkenbaar, bizar
Maar hier heel gewoon.
Inderdaad is het omslachtig om internationale betalingen vanaf mijn Franse bankrekening te doen. Daarom doe ik die vanaf mijn Nederlandse bankrekening.
Ja, als je die hebt is dat een oplossing.
Herkenbaar helaas. Een maand geleden waren we bij de BNP voo de aanvraag van een aantal zaken. Ook een pincode voor onze Visakaarten. Nu een maand later nog maar eens qezen vragen. Dat vond de medewerker ook niet zo leuk voor ons en regelde meteen dat wij een sms zouden krijgen die dit in werking zou stellen. Waarschijnlijk al als we buiten waren zou de sms binnen komen. Nu drie dagen later nog geen sms. Ook het direct betalen werkt niet zoals beloofd. Eerst de bénéficiaire opvoeren en dan….wachten.
Dat is precies het trefwoord Jean: wachten. En wachten, en wachten…
Vele jaren geleden ook een rekening proberen te openen in Frankrijk, het leek me gemakkelijker dan iedere keer onze Belgische rekening te moeten gebruiken.
Eerst bij de post in ons dorpje langs gegaan, daar vond men het uitermate vreemd dat een buitenlander een rekening bij hen wilden openen. Als ik toch insisteerde kon ik een afspraak maken en drie dagen later eens terug komen. Dan maar naar onze verzekeraar annex bankkantoor in de naburige stad gereden om daar mijn kans te wagen. “Pas de problème monsieur”. Ah, meneer is getrouwd… Dan hebben wij een kopie van het trouwboekje nodig.
Hmm, dat is nu net iets wat je altijd op zak hebt natuurlijk. Volgende dag terug, alle formaliteiten vervuld, juist nog een “startbedrag” op de rekening plaatsen om de rekening effectief in werking te stellen. “Pouvez-vous le régler avec un cheque?” Huh, een cheque, dat kennen we in België niet, en een Franse rekening heb ik nog niet… Diep gefrons aan de overzijde, er was toch een telefoontje naar het hoofdkantoor in Parijs nodig om te verifiëren of dit ook “en espèces” mocht. Uiteindelijk is het toch gelukt. Fransen en bureaucratie, het blijft een moeilijk huwelijk.
Fransen en bureaucratie, da’s juist een perfect huwelijk! En van scheiden komt het maar niet. ;-)
Ik herken het direct.
Onlangs een rekening geopend bij CA.
Ik heb een klacht ingediend bij mijn accountmanager (commercial internationale .) Geen antwoord natuurlijk. Met houdt niet van kritiek. Indien je niet zelf om een chequeboek en een bankpas krijg je het niet eens.
Ik ben 5 x bij de bank geweest om alles werkend te krijgen.
Het pak papier wat ik heb ingevuld is nog meer dan je een huis koopt.
Ik wacht nu al 3 weken op een pincode voor mijn pas….
Buitenlandse betaling moet inderdaad aangevraagd worden.
Bij de CIC is het beter geregeld.
En vooral nooit verhuizen! Als je bij een ander filiaal terecht komt begint alles weer helemaal overnieuw. Bovendien blijft alles de eerste jaren gewoon op je oude adres staan en moet je naar je vorige bankfiliaal voor chequeboek, bankpas en de hele ram bam, tot je het eindelijk voor elkaar krijgt je nieuwe adres te laten registreren.
Gelukkig hebben wij ook nog onze Nederlandse rekening. Met de Franse rekening gaan alleen de automatische afboekingen goed. Daar stort ik iedere maand automatisch geld voor op die rekening. Verder heb ik het lang geleden al opgegeven om “bankzaken” zelf digitaal te regelen in Frankrijk. De afrekeningen lopen nog steeds te veel achter.
Oei, zo herkenbaar, loop altijd met een grote boog om de Cred. Agr. heen; heb daar een paar keer zo’n arrogante muts over haar bureau willen trekken; zo blij dat ik zekerheidshalve ook nog een NL-rekening heb
Ik snap je helemaal.
Gewoon even naar bankkantoor ze tikken het voor je in en kan direct geld overmaken
probleem opgelost
‘Even’ is hier naar de stad rijden, parkeerplek zien te vinden (lastig), mombakkes voor en buiten wachten tot je naar binnen mag omdat de afspraak voor je (en die daarvoor, en daarvoor) is uitgelopen.
Ja zeker herkenbaar! Toen wij 11 jaar geleden een stuk bouwgrond kochten, waren we verplicht ook een bankrekening te openen. Wij deden dat ook bij de CA en kregen een conseilleuse aangewezen, die “Engels” sprak. Haar Engels was veel en veel slechter dan ons Frans. Wij bleven dus Frans spreken tot haar grote ergernis!! Of dat de reden is geweest dat ze ons een zeer duur pakket, met o.a. een Visa goldcard, heeft aangesmeerd weet ik niet. Volgens haar was dit voor buitenlanders, die hier geen brievenbus hadden!! Zodra het fundament er lag hebben wij een brievenbus geplaatst. Terug naar CA om de meest simpele rekening te nemen. Onze “dame” was met vakantie en haar collega regelde snel het voor ons. Enige tijd daarna konden wij komen om de betaalkaarten om te ruilen. Ai, daar was onze conseilleuse weer. Ze was laaiend en liet ons dat nu in het Frans weten. Gebruik nu mijn Nederlandse bankrekening !
Ik kom niet meer bij! Zo gaat dat.
Bij de CA in Le Chatelet loopt het redelijk soepel, maar een nieuwe begunstigde invoeren vergt minimaal 3 dagen en moet eerst goedgekeurd worden, dat gaat via sms.
Van Nederland naar Frankrijk gaat helaas ook niet makkelijk. Mijn Franse internetverzekeraar die ik vanuit Nederland wilde betalen had een formulier dat op tilt sloeg als je een buitenlandse IBAN invulde. Na veel telefoontjes kreeg ik het welgemeende advies om een andere verzekeraar te zoeken, wat ik ook heb gedaan.
Opzeggen CA rekening na tien jaar 12 euro per maand betaald te hebben voor “service”?? kostte drie bezoeken aan het filiaal.
Recent Orange, geen IBAN op rekening te vinden. Plus, hilarisch, monteurs van Orange die een telefoon van de zaak hebben waarin het bellen naar een buitenlands nummer is geblokkeerd. Dat zorgde uiteindelijk voor 4 bezoeken aan het Orange filiaal alvorens we een nagekomen afspraak hadden om fibre aan te leggen. Die prompt na het eerste weekend ophield te werken. Nu 5 maanden later doet alles het weer. Maar Frankrijk houdt z’n charme. :-)
Jeroen B, 62