De pont Carajuan is een idyllische plaats op een paar kilometers van de Pointe Sublime. Een opeenvolging van scherpe bochten, overhangende rotsen en een nauwe tunnel leiden je naar de omgeving waar Verdon en Jabron samenvloeien.

Een wandeling naar het rustige dorpje Trigance (Var) heeft er zijn vertrekpunt. De gemarkeerde tocht is nauwelijks 4 km lang en kunnen zelfs niet-geoefende wandelaars afhaspelen in een uurtje. Je merkt nauwelijks dat de weg bergop loopt omdat al je aandacht opgeslorpt wordt door de eindeloze gulheid van de natuur. De variatie in kleur en flora is onuitputtelijk. Hoewel kale bomen en open ruimtes onthullen dat het vuur hier een aantal jaren terug lelijk huisgehouden heeft, is het herstel aan een onstuitbare opmars begonnen. Einde mei triomfeert de bloemenpracht en verdedigt de onweerlegbare stelling dat mei de mooiste maand van het jaar is.

Dominante cocktail van tinten groen

Geel, rood, paars, donkerpaars, violet, lichtmauve, een decoratief pallet passeert de revue. De wapperende grashalmen wuiven als een lichtroze waaier en verdringen zich tussen het kleurrijke schouwspel. En dan heb je nog ogen te kort om de dominante cocktail van groene tinten, die de flanken van het gebergte kleurt, te ontdekken. Enkele nieuwsgierige gieren cirkelen in de staalblauwe hemel.

Overnachten in het kasteel

Je bent verrast wanneer je vaststelt dat je op nauwelijks 4 km bijna 200 meter hoogteverschil overwonnen hebt en het indrukwekkende kasteel dat Trigance overschouwt, zich laat bewonderen. Dit kasteel is in privéhanden en biedt overnachtingen aan. Je kan er ook genieten van een beperkt aantal schotels met streekgebonden producten in de hoofdrol en de regionale wijnkaart als kers op de taart.

Het dorpje is piepklein en telt nauwelijks 160 inwoners. De église Saint-Michel valt op door haar klokkentoren, geflankeerd door een dak van felgekleurde tegels. Het ontdekken van de binnenzijde van deze kerk zal voor een andere gelegenheid zijn.

De berg van Breis waakt als een heerser

De bordjes met village historique leiden je onbekommerd door de smalle straatjes van het dorp. De charmante huisjes waar gevels en toegang zich niet vijandig opstellen tegenover de overvloed aan bloemen en planten laten je zorgeloos rondkuieren en bieden de nodige ruimte om over de daken heen te genieten van de vergezichten die de groene vallei van de Jabron ontsluit. De baan naar de rive gauche van de Gorges du Verdon doorklieft al zigzaggend dit rustgevende landschap. De berg van Breis waakt als een dominante heerser over zijn middeleeuws dorp. Er heerst een ongedwongen sfeer, het onthaal bij de plaatselijke bakkerij is uitnodigend, de viennoiserie is een streling voor de smaakpupillen. We hebben ons laten vertellen dat de inwoners van de dorpjes uit de omgeving hun weg vinden naar dit winkeltje en tijdens de terugweg niet kunnen weerstaan aan al dat lekkers. Een smeuïge rozijnenkoek verorberen op de rand van de fontein met herinneringsmonument voor de gesneuvelden heeft ook zijn charme. Met de overweging “hier zou ik ook nog willen wonen” en de innerlijke belofte dat je ooit nog zal terugkeren verlaat je met een gevoel van nostalgische reflectie Trigance.

De terugweg in dalende lijn verloopt rimpelloos. De zalige gedachte aan pootjebaden in het frisse, heldere water van de Jabron versnelt onze pas naar de startplaats.