Een kerstgesprek
Tot mijn stomme verbazing had ons hele dagelijks apéro-gezelschapje van rond midi naar de re-ouverture van de Notre Dame in Parijs gekoekeloerd. Van terrasgenoot pastoor Henri steeds begrepen dat ons dorp in minder dan geringe mate kerkelijk ‘angehaucht’ is. De mis op zondag trekt alleen nog 70-plussers. En ik weet heel zeker dat alles wat...
Reisplannen
’t Was meteen bonje toen ik op onze parking annex boulodrôme in een opwelling van dienstvaardigheid met een breed armgebaar de achterkant van de overigens toch al jaren verfomfaaide Toyota Jeep van de Brulboei van een lawine herfstblaadjes wilde bevrijden. “Merde! Ne touche pas mon bazou!”, werd er van verre geroepen. Ik herkende de stentor-stem...
De laatste mooie zondag van het jaar
Het was zondag en zelfs naar Provençaalse normen overdreven lekker weer voor de tijd van het jaar. Het leek me dus een prima idee om een uurtje eerder naar het café-terras te gaan voor het ouverture glaasje rosé van de dag. Normaal gesproken is de afspraak daar zo rond midi. Ik had amper een eerste...
Hoofddoekjes in het dorp
Het was weer zover: het café wegens vakantie een hele week dicht. Wij van het dagelijks apéro-beraad zo rond midi op het terras hebben de burgemeester al talloze malen gewaarschuwd dat hij minstens de gemeenteraad voor crisisoverleg bijeen moet roepen als het weer zover dreigt te komen. Men gooit de huiskamer van het dorp niet...
Amsterdam? Nee, die supermarché!
Ik was er al benauwd voor toen ik voor het dagelijks apéro-beraad van de parking annex boulodrôme naar het café-terras wandelde. Het was ook nog zwaar bewolkt. En hij was er al, de Pens uit Amiens, de ex-onderwijzer uit het hoge noorden die moeiteloos die prijs zou winnen, mochten we in het dorp een soort...
Eigentijds? Nee hoor, ultra-modern!
Alsof er in het dorp nooit iets gebeurt! Ik woon 2 km en pleine nature in het buitengebied en ik moet bij de pizzeria een hoek om, een scherpe bocht. Beetje tuttig afremmen, maar dinsdag maakte ik (wat ze, geloof ik) een noodstop noemen. Er leek iets raars op de weg te liggen. Een grote...
Een rondje Allerheiligen
Het was al vrijdag en na een krankjorum verregend weekeinde hadden we ons dagelijks apéro-concilie op dinsdag hervat. Een aangename temperatuurtje, iets van 24 graden, de Brulboei verscheen weer in het kort. Niet alleen om cosmetische redenen vond ik dat eind oktober overdreven. Mijn vriend Francies de aannemer ontbrak op het appèl. We hadden het...
Aan de grens
“Jullie Fransen moeten het natuurlijk vooral zelf weten”, zei ik weinig diplomatiek tijdens het dagelijks apéro op het café-terras. We konden er terecht na de overdreven natte moesson van vorige week, in afwachting van die eraan zit te komen. “Maar dat gedoe met grenscontroles gaat jullie toeristen kosten.” “Mooi zo!”, schamperde de Brulboei die als...
Een boze vraag in de gemeenteraad
Een onbetrouwbare week. Die idiote combi van hevige regen, gevolgd door een uitbundige voorstelling van de zon, en een uurtje later dan weer geplens. Koud was het niet, helemaal niet. Maar ‘het seizoen’ met die toeristen is voorbij en waarschijnlijk om omzettechnische redenen vindt de café-baas dat hij zijn nering dan op maandag gewoon maar...
Te nat of te droog: de prijzen gaan omhoog
Er zijn dus van die dingen die ze ons niet moeten aandoen. Een hele dag troosteloze regen bijvoorbeeld. We hadden van de Météo heus wel begrepen dat we nog mazzel hadden. Die tempête Kirk hield in andere delen van het land pas echt huis. Maar wat zou dat? “C’est de leur faute!”, betoogde de Brulboei...
- 1
- 2
- 3
- …
- 7
- Volgende »
