Ik lig er helemaal uit, de echtgenoot ook trouwens. Door ons viervoetig gespuis worden we met de nek aangekeken en als we toenadering zoeken wordt ons in tweevoud de rug toegekeerd. Sinds gisteren hebben ze weer het rijk alleen, en de opluchting is groot, maar je ziet ze denken: “dat flikken jullie ons niet nog...