Vanmorgen vroeg was ie er weer, de majestueuze adelaar. Hoog in de lucht stond hij (of zij, geen idee) doodstil, de grote vleugels vrijwel onbeweeglijk profiterend van de thermiek, de haarscherpe blik strak gericht op het bos dat onze heuvel bedekt. Normaal gesproken zou ie op zoek zijn naar de minuscule prooi die wij niet...