En dus kreeg ik vandaag een met vertraging bezorgde brief van Xavier van Leeuwe, Hoofd Lezersmarkt van NRC Media BV via onze grimmige facteuse bezorgd.
Ik citeer: “Helaas moeten wij u mededelen dat NRC Media op 1 december 2013 stopt met de distributie van NRC Handelsblad op uw adres. Het aantal kranten in het land van bezorging is te laag om deze service nog langer aan te kunnen bieden.” Rare zin (het gaat niet om het aantal kranten, maar om het aantal abonnees) en een nog veel raarder besluit. Ik voel me niet alleen geschoffeerd, maar ook gediscrimineerd.
Kijk, ik ben al iets van veertig jaar geabonneerd op NRC/Handelsblad. Toen ik naar Frankrijk emigreerde, hield ik die krant aan. Met twee of drie dagen vertraging (afhankelijk van de luimen van de meestal chagrijnige facteuse) zit hij keurig bij de post. Dat ik dan ´oud´ nieuws onder ogen krijg, geeft niks; het gaat me juist om de toegevoegde waarde, de duiding van het nieuws, de achtergrondverhalen, de colums, de opiniestukken. Voor het snelle nieuws hebben we de hele dag internet, inclusief ´s ochtends de elektronische Telegraaf voor de ‘raw cut’.
Een van mijn heimelijke genoegens -ik geef het eerlijk toe- is dat ik graag kranten lees onder het eten. Dat is vast niet ‘comme il faut’, maar ik vind het een prettige manier van kennisconsumptie. Heerlijk met zo’n knisperende krant naast je bordje aan een ruime tafel en dan om de zoveel tijd katerns uitwisselen met je echtgenoot. Dat maakt een maaltijd tot een lekker lang gerekt eetleesfeestje. En het staat in geen enkele verhouding tot het bord op schoot voor de tv. Ook niks mis mee, maar dat reserveer ik voor voetbal op zondag.
Na een paar Franse kranten bewaar ik bij wijze van toetje NRC/Handelsblad altijd voor het laatst. Een prettige krant die méér te bieden heeft dan ´hard nieuws´ en die me -denk ik- een redelijke indruk biedt van wat er zoal in het oude vaderland (en elders) speelt. En hoe er daar gedacht wordt.
Het zogeheten buitenland-abonnement op de NRC, dat me nu wordt afgejat, kost een bom duiten. Ik heb het er altijd graag voor over gehad. Ook toen ik een tijdje op een afgelegen berg in Portugal woonde waar de post maar één keer per week werd bezorgd. Kreeg ik drie of vier van die kranten tegelijk, heerlijk! Snoeplezen!
En nu dus die brief. Van Xavier van Leeuwe, die mij luid en duidelijk te verstaan geeft dat ik niet ´rendabel´ meer ben en dat mijn buitenlandabonnement wordt opgeheven. “Weet ik al jaren, dat je niet rendabel bent”, grapte mijn man nadat hij de brief gelezen had. Hij dook meteen achter de Nice Matin toen ik vernietigend terugkeek.
Meneer Van Leeuwe had ‘ter kennismaking’ een exemplaar van de weekeditie van zijn krant bij zijn brief gedaan. Daarop zou ik me eventueel mógen abonneren. Een knusse weekkrant van ruim een week eerder, waar alles uitgefilterd was dat ik graag had willen lezen, en al gelezen had in de dagkrant van mijn dus straks opgeheven abonnement.
Ik mócht me overigens ook nog abonneren op de digitale versie. Maar ik zie het niet zo zitten, met een bordje naast je pc achter je bureau.
Geen e-reader? Nee! Ik vind het tamelijk onzinnig om voor elke e-krant of voor elk e-book een ander modelletje aan te moeten schaffen omdat de hele handel niet compatible is.
Bovendien: voor je ´t weet, gooi je je glas over zo’n tablet heen en dan kun je zo’n ding echt niet even te drogen hangen om de krant daarna uit te lezen.
Ik zal wel antiek zijn, maar een krant en een boek behoren van papier te zijn en naar inkt te ruiken. En je moet ze gewoon naast je bordje kunnen uitspreiden. Het knisperen als je een krantenpagina omslaat, is onlosmakelijk verbonden met mijn heimelijk genoegen: snoeplezen tijdens het eten.
Ik heb de uitgever inmiddels gevraagd hoe ´rendabel´ het is om trouwe abonnees weg te jagen. Het antwoord van service@nrc.nl moet nog komen.
Archaïsch genoegen genekt
Dit bericht delen op:
Inderdaad,
een krant en een boek behoren van papier te zijn en naar inkt te ruiken.
Yep RWV!
nee, ik begrijp echt niet wat zo’n nrc bezielt
gewoon postzegel erop en op de bus ermee zou je zeggen
verzendkosten werden altijd al doorberekend neem ik aan
ken je niet iemand in nederland die je de dagbladen gewoon per post kan sturen ?
Dag Maaike,
Het zal wel met bezuinigingen te maken hebben, maar qua PR is het natuurlijk gewoon dom.
En nee, ik ken niemand in NL die met zo’n klus zou willen opzadelen. Het gaat wel om élke dag hè.
Hi Renée,
Als ik zo’n bericht kreeg, zou ik niet eens meer reageren. In deze tijd, waar iedereen digitaal leest, zouden ze blij moeten zijn met zo’n trouwe klant en niet zeuren over niet rendabel.
Ik lees NRC op mijn laptop en tijdens eten lezen is mijn favoriete bezigheid, alleen heb ik dan graag een boekje of tijdschrift, is handzamer.
Overigens, je kroketten waren heerlijk.
Bonne nuit,
Jacqui.
Dag Jacqui,
Ik heb bezwaar gemaakt, onder verwijzing naar mijn blog. Maar antwoord kreeg ik tot op heden niet.
Ik heb geen laptop, maar een PC die op mijn bureau staat, en ik zie in waarom ik moet investeren in een laptop omdat NRC wil bezuinigen. Bovendien wil ik gewoon een papieren krant kunnen lezen!
Maar wat leuk dat de kroketten zijn gelukt!
Hi René,
Jouw euvel komt me bekend voor, jaren lid van de club, accepteren dat “het papier” wat later in de “box” zit, al het nieuws allang via internet gelezen, ben er vorig jaar mee gestopt, jammer, zij stoppen nu met jou,inderdaad triest, maar kennelijk een fenomeen van onze tijd??????
Lieve groet uit La Garde Freinet
Dag Co,
Als dit een fenomeen van onze tijd is, snap ik best dat de papieren kranten grootscheeps in de problemen zitten, want zo jaag je je trouwe lezers weg. En zonder lezers, geen adverteerders. Einde verhaal.
Ja, wat wil, sinds Marketeer van het jaar 2007,Peter Vandermeersch hoofdredacteur van NRC werd, zagen wij Vlamingen, het al gebeuren, na de puinhopen die hij hier ten lande heeft achtergelaten.
Trouwens wat de distributie van buitenlandse kranten in Frankrijk betreft, schijnt er ook het één en ander loos. Per 15 augustus verdwenen plots alle buitenlandse kranten bij de krantenboer in Millau. Geen van hen, was er blijkbaar van op de hoogte gesteld. Binnenkort ga ik terug naar mijn stek in Fayence. Ik ben benieuwd of een hogere concentratie aan buitenlanders daar wél rendabel geacht wordt.
Dag Max,
Ik geloof dat men er in NL ook niet zo gerust op was, maar blijkbaar is ie toch geaccepteerd. En ik vermoed dat niet hij (als hoofdredacteur) maar de investeringsmaatschappij over snoeien en bezuinigen gaat.
Wel raar, dat in eens alle buitenlandse kranten uit Millau zijn verdwenen. In Fayence is voor zover ik weet nog wel het een en ander te krijgen, maar dus geen NRC…..
papier versus digitaal; Papier kan ik me niet (meer) veroorloven. zelf schrijfster van digitaal leesvoer (ik zeg geen nieuws) & boomverzorger (ik zeg NIET fanatieke boom-protect’euse’) ben ik toch blij mezelf lid gemaakt te hebben van De Correspondent. Een digitale krant die zelf niet eens krant genoemd wil worden en bijna met het schaamrood op de kaken functioneert dankzij een succesvolle crowdfunding en toekomstige paywall. (Een principe waar ik een schurfthekel aan zou moeten hebben, maar eerlijk = eerlijk, ‘van deze tijd’ schijnt te zijn)
Het is een moeilijke keuze. Ik ben trots op onze bibliotheek, papier dat enkele vierkante meters wand bezet van ons al schamele kleine onderkomen. Het past het oude Franse cottage; die boeken van papier. Soms, ach ja, soms is het moeilijk kiezen. Een boek delen al helemaal onmogelijk.
Het principe is makkelijker; soms van papier en soms digitaal.
En toch voor mij geen net zo milieu-verslindende E-reader, ik lees wel na het avondboterhammetje, of ervoor.
Mogen papier en digitaal naast elkaar bestaan?
Dag Tien,
Waarom kan het niet beide?
Ik ben een leeswolf,kan niet zonder lettertjes, maar als ik op vakantie ben, ben ik blij met mijn iPad, ik kan zonder extra koffers op vakantie en inktgeur is best te missen.
Groetjes van de letterverslindster,
Jacqui.
@rené: Het is vaak wel mogelijk om bij een redelijk gesorteerde kiosk de krant te bestellen. Als ze de Televaag en/of de Azijnbode hebben zijn ze misschien bereid om voor jou de NRC te bestellen en vast te houden. Ik deed dat lang met de zaterdag-Volkskrant die ik dan maandag ging ophalen. Helaas zonder bijlage, maar die krijg ik dan (soms maanden later) van vrienden.
O ja, ik lees zo’n zeven kranten on line, keurig met abonnement, een aantal Franse maar ook De Telegraaf, De Volkskrant en NRC (sinds mijn papieren buitenlandabonnement wegens onrendabel werd omgezet in een papieren weekkrant), dus ik denk dat ik redelijk up to date ben.