Als je hier zoals ik het hele jaar woont, samen met en tussen de Provençalen, dan gaat je toch iets dagen. Ik voel al enkele jaren een soort haat-liefdeverhouding tussen de plaatselijke bewoners en de wielerliefhebbers van diverse nationaliteiten. Soms als ik in mijn stamcafé l’Observatoire in Bedoin zit (wat overigens een brandschoon café/restaurant is en altijd geweest is en niet zoals in het boek “Ventoux” van Bert Wagendorp afgeschilderd wordt als een vieze kroeg met een smerig toilet… Schande, Bert! Neem desnoods een fictief café in Bedoin en noem niet de eigenaar bij naam en toenaam en bezoedel niet een etablissement waar mensen hard werken, om je eigen verhaal spannender te maken. En zó spannend is jouw boek nou ook weer niet).
Sorry, ik liet me even gaan.
Dus… als ik soms in mijn stamcafé l’Observatoire aan het eind van de middag een wijntje drink, voel ik toch wat wrijving van de lokale bevolking tegenover de fanatiek fietsende medemens.
Ik wil niet alle fietsers over één kam scheren, maar ik wil toch wel wat begrip vragen voor het volgende.
Ik weet dat de bevolking hier leeft van het fietstoerisme op en rondom de Mont Ventoux. Maar onze fietsende medemens moet ook weten dat hij/zij hier enkel te gast is en zich ook als gast zou moeten gedragen. Niet boos worden hoor! En u zult zeggen: “Dat doe ik niet en ik ben niet zo”, maar toch.
Ik wil u even wat uitleggen wat u misschien ontgaat. Ik wil u beslist niet de les lezen maar vraag even wat aandacht voor enkele puntjes.
Net even verderop
Het begint op het parkeerterrein midden in Bedoin vlak voor het voorgenoemde café/restaurant. Er komen grote en kleine groepen fietsers aan, parkeren daar hun auto, zetten daar hun fiets in elkaar, vullen hun zakken met energierepen en geltubetjes en vertrekken richting Mont Ventoux.
In de zomermaanden kunnen de Bedoinais van buiten het dorp en de wat minder goed ter been zijnde oudere generatie hun autootje niet meer kwijt voor een boodschapje bij de Carrefour of een pastiesje in het café, omdat de hele parkeerplaats de gehele dag is ingenomen door fietsers.
De burgemeester van Bedoin heeft hier de volgende oplossing voor bedacht: een supergroot parkeerterrein net iets buiten de bebouwde kom. Daar mag je net zo lang parkeren als je wilt en je bent al lekker ingefietst als je de berg op wilt. Maak daar alstublieft gebruik van.
Ik kwam er zojuist langs en er stond weer geen hond, lees: auto! Maar op de parking in het dorp was het druk met geparkeerde auto’s van fietsers die hun fietsen in en uit elkaar aan het zetten waren, er was geen plaats voor ouders die hun (klein)kinderen van en naar de crèche brachten. Laat de opa’s en omaatjes hun dagelijkse boodschapjes doen en hun pastiesje drinken en parkeer op het speciaal voor u aangelegde parkeerterrein!
Een gigantische vuilnisbelt
Maar dan. De Quest gaat beginnen, de Mont Ventoux beklimmen. Met zakken vol energierepen, bidons, geltubetjes en ander krachtvoer de berg op.
Heel veel van die bidons, papiertjes van energierepen, bananenschillen, geltubetjes etc. eindigen in de berm. Zó jammer! De Mont Ventoux verandert in enkele weken in een gigantische vuilnisbelt. ‘Plaats afvalbakken’, denkt u misschien. Maar de Mont Ventoux is een natuurgebied en geen fietsparcours.
Op vuilnisbakken komt wild af. En al dat plastic doet een wildzwijnmaag ook geen goed. Neem alles wat u mee naar boven neemt ook weer mee naar beneden alstublieft en gooi het bij het eindpunt in de daarvoor bestemde vuilnisbakken. Bij de laatste Tour die de Ventoux aandeed, is 20 ton(!) afval verwijderd. En in het najaar moeten schoolkinderen en vrijwilligers geronseld worden om deze troep op te ruimen.
Kreten op de weg
En dan gaan we dus onze fietsvrienden aanmoedigen. We nemen een paar emmers verf en kladderen de hele weg vol met aanmoedigingskreten die de desbetreffende fietsvriend misschien één seconde, of zelfs helemaal niet ziet. Maar waar wij (de plaatselijke bevolking) het gehele verdere jaar mee geconfronteerd worden.
Stelt u zich eens voor: er komt een stel fanatieke fietsvrienden bij u in de straat. Beginnen met emmers verf uw straat vol te kalken met: “Allez François!!!!! Allez Didier!!!! en gooien hun afval bij u in de tuin en vertrekken weer. Daar zit u ook niet op te wachten.
Vanochtend was het ook weer ‘bal’ bij Madame de Boulangère. Ze was in alle staten. Waarom? Er was een hele groep fietsers aangekomen en ze parkeerden op de plaatsen gereserveerd voor haar klanten en klanten van de Cave van Mormoiron. Er staat een levensgroot bord “Parking Privé”. Wordt compleet genegeerd. De mannen stappen uit na een lange rit en plassen even gezellig samen in de berm van de parkeerplaats van Madame de Boulangère. Dit viel bij haar helemaal verkeerd, en terecht. Want dit gebeurt niet éénmalig, maar dagelijks en meerdere keren per dag. Daar zou ik ook niet heureuse van worden.
Nou zegt u natuurlijk en dat begrijp ik ook: “Ik ben niet zó”, maar toch komt deze ellende ergens vandaan.
Pfffff, ik heb mijn hart gelucht, ik moest het toch even kwijt. Desalniettemin wens ik u een fantastische fietsvakantie met heel veel succes in uw quest de Mont Ventoux te beklimmen, maar denk eraan wat mijn moeder vroeger altijd zei: “Laat niet als dank voor een aangenaam verpozen, de Mont Ventoux de schillen en de dozen”.
De volle waarheid is dat. Ooit heb ik aan mr. Plantevin geïnformeerd naar een leegstaand huis halfweg tussen de weg Vaison en Malaucene en het dorp Crestet. Het was een ideaal huis om een logis in te richten voor bergbeklimmers met de fiets. Maar de bijhorende wijngaard was een blok aan je been en de vraagprijs van 3.000.000 Ffr was boven ons budget omdat gans het interieur was leeggeroofd wat sanitair, electriciteit en binnendeuren betrof. Wanneer wij later in de Charente een boerderij hadden gekocht en we merkten de mentaliteit van die begbeklimmers van de Ventoux en d’ Alpe d’huez dan ben ik blij dat we er niet aan begonnen zijn. Want een goudmijn had het kunnen worden vermits de Ventoux nog altijd de Belze berg is en dan logeren bij Belze landgenoten was wel een succesformule en dan ook nog eens op een paar km van Malaucene…
Ik kan me bijna 100% de frustratie van Helena en de inwoners aan de voet van de Mont Ventoux indenken. Waarom bijna 100%, en niet 100, omdat ik, zonder de moraalridder uit te willen hangen, vind dat mensen voor hun dagelijks ‘ pastiesje’ niet met de auto naar het café zouden moeten gaan. Maar te voet of als dat niet gaat met de taxi.
Verder is het verhaal zó herkenbaar. Ik woonde vroeger in n klein dorp in Z. limburg waar jaarlijks de Amstel Gold race voorbij kwam. Weken tevoren en weken erna zag je op zaterdag en zondag complete peletons de heuvels op waaieren, soms zelfs als in trance alsof ze vergaten dat het niet de echte wedstrijd zelf was. Met 6 breed over de smalle wegen bergop waaieren, of klungelen. Als automobilisten dan toeterden omdat ze langs wilden, konden ze n vuist op t dak krijgen of soms n fietspomp. De stopplaatsen waren een grote vuilnisbak en net als hun grote helden werden plastic en papier vakkundig in de berm gemikt. Sporten gaan, dichtbij of verderop is prima, maar gedraag je dan zoals je zou willen dat anderen zich bij jou thuis of in de tuin of in je straat gedragen!
Bonjour Helena,
daar zijn we weer… dit speelt al jaren en dat zal ook wel zo blijven; het is niet anders.
Wat het parkeren betreft: eenvoudig op te lossen door een tijdslimiet in te voeren, bijvoorbeeld maximaal een uur. Of alleen vergunninghouders. En duidelijk aangeven dat deze plek niet voor langparkeerders is en aangeven waar je wel kan parkeren als je de berg op wil fietsen. Verplaats je even in de fietser die voor het eerst in Bedoin komt; hij ziet daar een parkeerplaats en gaat daar zijn auto neerzetten. Behalve als dat niet kan of niet mag of heel veel geld gaat kosten of dat de kans bestaat dat hij wordt weggesleept. Kortom, dit moet te regelen zijn.
Over het afval dat achtergelaten wordt is al veel gezegd; dit mag natuurlijk niet en zoals altijd verpest een kleine groep het voor de rest. Wat bij de Tour de France wordt achtergelaten is niet alleen van wielrenners/fietsers, maar van de talloze bezoekers langs het parcours. Bij evenementen met veel publiek heb je altijd afval; kijk eens in Nederland met Koningsdag bijvoorbeeld. Ik praat het niet goed maar het is een feit.
Tot slot het schilderen van teksten op de weg… tsja… sorry, dat vind ik het minst erg. Dat hoort er toch wel een beetje bij.
Op mijn website De Kale Berg besteed ik regelmatig aandacht aan het afvalprobleem. Of het helpt… ik vrees van niet.
Belg en Vlaming zijnde stijgt het schaamrood me naar de wangen.
Horden Ventoux beklimmers posten hun heldendaden van het aantal keren dat ze hem beklommen hebben op 1 dag, tot daar hun sportief wedervaren. Nooit vermeld bij hun heldendaden is in bovenstaand artikel prachtig samengevat.
Niet enkel op het parcours op en af is dat een “merde” maar hun ervaringen op de reus importeren ze dan ook maar hier in Vlaanderen (en elders).
Fietsliefhebbers waar je ook ter wereld uw exploten ten toon wil spreiden, besef dat je uzelf op de zwarte lijst aan het zetten bent, respecteer de gastvrijheid en hou je aan de regels die je verdomme goed genoeg kent.
Heb respect voor de plaatselijke bevolking en de natuur die ons zo kostbaar is en aan de bekladders van de weg koop een oude hoeve en etaleer daar je verf en schilderkunsten, ruimte genoeg.
Diep triest te moeten erkennen dat bovenstaand artikel maar al te waar is en nog beleefd gebracht, de 11 keer dat ik de Ventoux bezocht stelde ik dit ook vast.
Schaam jullie diep en bewijs in de toekomst dat menselijke waarden jullie niet vreemd zijn.
Beste De Maeseneer Gilbert,
U scheert alle fietsers over één kam. Het is altijd een kleine groep die het verpest en ‘de wielrenners’ een slechte naam bezorgt. Zoals er ook onder automobilisten en motorrijders en bestuurders van tractoren hufters zijn. Graag wat meer nuance.
Beste Helena,
Ik kom al ruim 40 jaar in Vaison en omgeving en voor mij blijft het beklimmen van de Ventoux al die jaren al een uitdaging. Maar je hebt groot gelijk met je observaties. Ook elders, zoals in ons land, neemt de irritatie over vooral groepen fietsers toe.
Ik zie ook veel fietsers die tamelijk ongetraind en onervaren denken een van de zwaarste beklimmingen van Europa te moeten gaan doen. Soms is de rechtvaardiging: het is voor een goed doel. Maar dat levert voor hulpverleners – en dat zijn soms ook andere fietsers- ook gevaren en problemen op. Ook het afdalen in die drukte wordt steeds gevaarlijker.
In de drukke maanden juli en augustus kom ik ook niet meer naar Vaison e.o.
MIsschien zal de gekte nog wel eens overgaan. Maar ik hoop dat alle fietsers wat meer rekening gaan houden met natuur en bewoners!
Bert Kandel
Wat ik niet begrijp is dat er plek en ruimte in de kleding en op de fiets is om “energieversnaperingen” mee de heuvel op te nemen. Is het dan een kleine moeite om de verpakking van het versnaperde mee terug te nemen en op je logeeradres in een vuilnisemmer te gooien? Parkeren voor een uurtje en het speciaal aangelegde parkeerterrein promoten op de plekken waar het parkeren overlast veroorzaakt zal de parkeeroverlast verminderen. Dan de amateur graffiti die op het asfalt van het heuveltje is aangebracht. Ik ben het helemaal met de schrijfster eens dat deze vorm van het aanmoedigen voor iemand die zich per fiets verplaatst op de Mont Ventoux of elders volstrekt misplaatst is. Laat je emmertje en kwast thuis en verf de kreet die je op het asfalt aanbrengt op je eigen vloer voor wanneer je favoriete fietser op bezoek komt.