Á emporter? Nou nee.

Het ziet er dus naar uit – volgens premier Castex – dat de restaurants ook na 1 december gesloten blijven. ‘Mooi zo’, mompelde mijn boekhouder vilein per email. Hij is in mindere mate van de feesten & partijen. Je hebt nou eenmaal ook mensen die slechts van cijfers opgewonden raken.
Mij bevalt deze toestand helemaal niet. Iedereen weet dat je qua corona veilig bent als je op gepaste afstand in een restaurant aan tafel schuift. Iedereen? Behalve dan de Franse regering die niet aarzelt de cafés en restaurants nog langer het perspectief van de ondergang te garanderen.
Hoe was het ook alweer? ‘La cuisine française’ mondiaal cultureel erfgoed, maar nu dus even nadrukkelijk niet.
Behalve de restaurants zijn ook de theaters en de musea tot verboden gebied verklaard. Hoezo, die ‘cultuur’ van Frankrijk?
Tamelijk wanhopig trachten de chefs (tot en met die van 2-sterren aan toe) te overleven via de truc van ‘click & collect’. Ik spreek geen Engels, ik vind het Frans mooi genoeg, (het wordt erger & erger met die anglicismen in het Frans), maar ik heb niettemin begrepen dat die trouvaille bestellen van een maaltijd via internet betekent en dat je daarna het voedsel kunt komen afhalen, of laten bezorgen. Klinkt goed. En dat laten brengen lukt vast wel in een stad.
Maar in mijn omgeving niet.
Ik dacht: laat ik ook eens modern doen.
Ik riep via het internet de menukaart van een nogal goed restaurant in mijn omgeving op. Het aanbod ‘à emporter’ was schraal, maar vooruit. Ik heb er wel begrip voor. En iets van solidariteit met de geslachtofferde horeca, oké, natuurlijk!
Ik bestelde vanaf mijn laptop een herfstig menuutje: pompoensoep, filet d’agneau met vijgen en als ‘toetje’ tarte aux poires.
Uurtje, dan kon ik het komen halen.
De chef en ik waren op tijd, vrij ongewoon in onze omgeving.
Maar ja.
Ik kreeg alles mee in warmhoudverpakking en het was al gauw 5 minuten tippelen naar mijn auto op de parking.
Daarna het gewone ritje van een ruim kwartier naar mijn huis. Het regende, sneller ging het niet.
De chef had me al gewaarschuwd dat er opgewarmd moest worden.
Dat heb ik – conform instructies – gedaan.
Het resultaat was een mislukt diner, nota bene ‘bedacht’ door een sterrenchef.
Ik denk dat het gewoon niet werkt, dat ‘à emporter’.
Corona maakt veel slachtoffers in Frankrijk. Nooit meegeteld in de medische cijfers de voorlopig kansloze horeca-ondernemers en lekkerbekken als ik.
Met een beetje geluk kunnen we volgend jaar weer gewoon naar een restaurant, zoals het betaamt.
Hopen & bidden maar.
In de tussentijd doe ik geen ‘menu à emporter’ meer.
Dan maar liever iets ‘basaals’ waar ik in de keuken mijn eigen amateuristische handtekening onderzet.
‘Transport-food’ is mijn ‘ding’ niet, als dat zo heet.