Frankrijk is over het algemeen best vermakelijk. Maar nu even niet. Zoals vaker van alles aan de hand. Gisteravond gedoe op de Place de la République, hartje Parijs. Een ‘campement’ van immigranten die een dag of twee eerder waren weggejaagd uit Saint-Dénis; voor hun opvang was niks geregeld. De Parijse politie greep zo hard in dat zelfs de ‘hardliner’ Darmanin, minister van Binnenlandse Zaken, van ‘schokkende’ beelden sprak.
Hij en burgemeester Hidaldo eisen een rapport van de Parijse politieprefect.
Politiegeweld is nu een groot politiek item in Frankrijk.
Zo is er ook het wetsvoorstel van die minister, ‘Loi sécurité globale’ die – onder meer – media verbiedt politiefunctionarissen tijdens demonstraties en hun optreden herkenbaar in beeld te brengen en journalisten zouden zich eerst bij de politie moeten aanmelden als ze verslag van een betoging willen (of moeten) doen. De Assemblée Nationale (parlement) heeft ingrepen: zover komt het niet.
Het zal ook wel tekenend voor de sfeer en de spanning in het land zijn dat de firma Decathlon die in sportspullen doet, niet langer wil adverteren op de nieuwszender CNews. Daar zit met grote regelmaat de omstreden schrijver Éric Zemmour aan de talkshowtafels die – laat ik zeggen – niet zo enthousiast is over immigratie. Bij justitie speelt een aanklacht tegen hem wegens haat zaaien.
En we hebben dus het (eerste) proces tegen oud-president Sarkozy. Het zogeheten afluisterschandaal. Je had de affaire Bétancourt, de extreem rijke erfgename van het cosmeticaconcern L’Oréal. Ze was – zegt men – niet meer helemaal bij de les toen Sarkozy haar geld zou hebben afgetroggeld voor de financiering van zijn verkiezingscampagne. De ex-president is in deze kwestie vrijgesproken.
Maar hij liet tijdens het onderzoek wel steeds even checken hoe zijn vlag erbij hing. Een betrokken rechter zou hem op de hoogte hebben gehouden. In ruil daarvoor zou Sarkozy zijn best doen om die rechter aan een topfunctie in Monaco te helpen, niet gelukt. Ondertussen werd de advocaat van Sarkozy afgeluisterd en die had steeds contact met ene Paul Bismuth en diens prépaid-telefoon. Achter die naam zou Sarkozy zich verscholen hebben. Er is iemand die echt Paul Bismuth heet, die is een civiele procedure tegen het ex-staatshoofd begonnen.
Ik volg de gang van zaken tamelijk geamuseerd, er hangen Sarkozy nog 2 rechtszaken boven het hoofd.
Maar dit is Frankrijk.
Een beetje rommelen en sjoemelen, dat hoort er toch bij?
Je zou wel gek wezen als je ’t niet deed.
Ik verbleef hier nog niet zo lang toen ex-president Chirac in 2011 (na zijn aftreden, daarvoor was hij ‘onschendbaar’) tot 2 jaar voorwaardelijk werd veroordeeld. Hij had als burgemeester van Parijs ‘ambtenaren’ aangesteld die in werkelijkheid alleen voor zijn partij werkten.
Maar kijk, dat is dan misschien weer zo’n voorbeeld van die hier steevast bejubelde ‘exception Française’: na zijn veroordeling (hij ging niet in hoger beroep) was Chirac populairder dan ooit tijdens zijn presidentschap. Strafblad? Soit.
In mijn omgeving had je in Nice Jacques Médecin (1928-1998), voormalig burgemeester. Eerst op vlucht, daarna jaren in de bak gezeten wegens corruptie. Toch werd vorig jaar een straat naar hem vernoemd, zeg maar een hele avenue.
Ik heb tijdens mijn verblijf in Frankrijk geleerd dat politiek banditisme niet zo’n probleem is.
En wat zou het ook?
Met een beetje mazzel zijn volgend jaar de café’s weer open.
Door Peter Hooft
Dit bericht delen op:
Ik ben sinds enige tijd een redelijk trouwe kijker van CNews tussen 19.00-20.00 uur, waar Eric Zemmour met 3 andere journalisten/publicisten in een discussieprogramma zit.
En waarom zult u wellicht vragen. Wel er wordt over veel politieke onderwerpen gediscussieerd, waarbij me de enorme kennis van dmedepublicisten opvalt. Ze hebben een uitmuntende kennis van de (politieke) geschiedenis en ontwikkelen van daaruit hun redeneringen over hedendaagse actualiteiten. En dan is er Marc Méhan die gedurende 10 minuten op een meeslepende wijze verhaalt over het leven van een markante figuur uit de Franse geschiedenis. Aanrader!
Eens. Maar zoals geschreven wil Decathlon vanwege -vooral- de opvattingen van Zemmour (met wie ik het meestal niet eens ben) niet meer op C-News adverteren. Een boycot van de vrijheid van meningsuiting. Ik boycot nu die firma in sportartikelen.