Stofzuigeroorlog

do 14 januari 2021

Goed, het is (nog net) geen oorlog, maar er zijn wel loopgraven betrokken in de huiselijke kring. Oorzaak van de opstand in de gelederen: een stofzuiger.
De oude Philips die ook al tal van internationale verhuizingen had overleefd, was in de buurt van z’n laatste ademtocht. En de mevrouw die me af en toe een meer dan helpende hand toesteekt in de sfeer van boenen & poetsen had op haar bescheiden manier vervanging voorgesteld. Ik heb zelfs de huishoudschool niet afgemaakt. Als een deskundige in de sfeer van het schoonmaken vindt dat er wat moet gebeuren, dan moet dat dus. Er moest een nieuwe, en een beetje snel graag want met twee verharende honden in huis, plus een stofverstuivende openhaard wil je toch met enige regelmaat de elektrobezem door de tent kunnen halen.
Geheel conform mijn voortvarende ondernemingsdrift plukte ik de eerste de beste betaalbare zuigmachine bij Amazon uit de schappen.
Het grote voordeel, misschien wel het grootste, van de moderne tijd is dat je van alles en nog wat via je schermpje kunt bestellen en dat het allemaal nog thuisbezorgd wordt ook. Is in elk geval heel handig als je wat afgelegen woont zoals ik, scheelt minstens drie kwartier rijden naar het dichtstbijzijnde shoppingcenter waar ik al ‘avant-corona’ liever niet kwam. En het mooie extra is dat de facteuse van La Poste het wel aandurft met haar Kangootje langs het ravijn te rijden als ze een pakje moet afleveren. Of ze is er vanwege allerlei regels toe verplicht, dat weet ik niet. Maar ze neemt dan ook de post mee naar beneden, zodat me de dagelijkse gang naar de brievenbus aan de doorgaande weg (756 meter volgens de km-teller in mijn auto) bespaard blijft. Een beetje lopen kan geen kwaad, maar 7 minuten bergop en dan 5 minuten bergaf is onder streng winterse omstandigheden geen attractie.
Verheugd hoorde ik vandaag dan ook de vertrouwde toeter van La Poste voor de deur. Daar was de bestelde stofzuiger, inclusief de krant en een paar brieven.
Tevreden sleepte ik de doos naar binnen en meldde opgewekt aan de echtgenoot dat ook hij weer aan de stofzwier kon. Dat viel verkeerd, hem was geen inspraak gegund. “Ik moet óók met dat ding werken!”
Moet je even weten dat de echtgenoot om onnaspeurlijke redenen geen schoonmaakmevrouw op het kantoor duldt. Hij stofzuigt daar zelf. Iets met kabels, kwetsbare apparatuur, boekenbergen en wankele dossierstapels. ’t Is een keuze, zullen we maar zeggen.
Deze ‘zogenaamde eigentijdse’ stofverwerker was helemaal niet de bedoeling! “Een stuk antiek uit de vorige eeuw! Wist ik zelfs niet dat je nu ook stofzuigers hebt waarbij je niet hoeft te bukken, die zelfs snoerloos zijn?”
Tuurlijk wel, maar mijn huishoudhulp had me uitgelegd dat ze liever niet snoerloos werkt. Zo’n accu die na 30 gebruiksminuten moet opladen en waarop je dan een uurtje of 4 moet wachten voordat je verder kunt, ze zag er niks in.
Nog voor de lunch – ondanks de mistral gelukkig nog wel buiten in de zon – werd het echtelijk debat prikkelig. Inspraak binnen een huwelijk, waarom had de echtgenoot zelfs niet het begin van een kans gehad zich met de aankoop te bemoeien? Waarom had ik me laten leiden door iemand die maar één keer per week langskomt. En niet door hém, die toch nogal iets vaker om me heen hangt? “Waar staat dat het verboden is je echtgenoot te raadplegen?”
“Dat staat nergens” gaf ik toe, “maar als je het beter weet, zoek er lekker zelf eentje uit.”
Na de kalmerende lunch liet ik ‘m op mijn scherm een paar ‘steelstofzuigers’ zien, zoals hij die begeerd had. Gretig scrolde hij langs de mogelijkheden. En koos uiteindelijk voor een rooie. Hij heeft ook een rode auto. Geen belangstelling voor de technische gegevens, zuigkracht, milieuvriendelijkheid, nada. Geen snoer, niet bukken, dat telde. Voor ik het wist zat die rode zuigmachine in m’n ‘panier’.
Nu zit ik dus in de sores. Die klassieker terugsturen? Dat zou zeer oneerlijk zijn tegenover mijn ‘dame de menage’ die hem wel degelijk graag wil hebben. Snel nog even op ‘suprimer’ klikken om de aankoop van de echtgenoot ongedaan te maken? Ik heb geen doodswens. Het lijkt erop dat er dus straks twee stofzuig-circuits door het huis zuigen. Ik blijf erbuiten, zolang ze elkaar maar niet in de (honden)haren vliegen.

7 gedachten over “Stofzuigeroorlog”

  1. Leuk verwoord, maar het is naar mjn smaak ‘incompréhensible’ dat je zo’n belangrijke aanschaf zonder je huisgenoot doet. Kennelijk veronderstel je zijn bijdrage aan het schoonmaakgebeuren als niet relevant. Het zou niet in mij opkomen om een stofzuiger of welk huishoudelijk apparaat dan ook aan te schaffen zonder een uitgebreide consultatie en beslissende inspraak van mijn echtgenote. Zelfs over de keuze van onze automobiel heeft zij het laatste woord. Of de Nederlandse regering uit een coalitie van VVD en CDA dan wel van PvdA en CDA moet bestaan laat zij daarentegen geheel aan mij over.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven