Nog wat meegemaakt deze week? Nee, niks. Behalve dan dat ik me gisteren voor het eerst in korte broek op het terras heb gewaagd, maar dat gaat het wereldnieuws niet halen. Het commentaar van de echtgenoot ook niet, want dat ga ik hier niet opschrijven. Hou het er maar op dat hij liever zelf de primeur gehad had, dat ik hem net te vlug af was, en dat iets van jaloezie moest worden afgeblust met een prettig glaasje in de zon. Kortom, het is prachtweer en als het aan het tv-weervrouwtje ligt duurt het nog wel even, deze “temps digne d’un mois d’avril.” Ze droeg er een hooggesloten bloesje bij dus ik wist, nog meer mooi weer op komst. Pas als het décolleté zakt kun je een depressie verwachten.
Intussen ben ik niet alleen voor mezelf blij met het mooie weer. Ik heb geloof ik al eerder verteld over Buitenlandse Zaken, de extreem schuwe aanloopkat die deze winter zomaar ineens als een kloon van de kat van de buren (die we dus thans Binnenlandse Zaken noemen) in de tuin zat. Ook die buurkat loopt aan, maar die is extreem aanhalig, dus het was even twee keer kijken voor je wist met wie je te maken had. En wie je vooral niet moest afschrikken, maar daar waren we snel genoeg achter. Als je de keukendeur opendeed en er wierp zich iets zwart/wits op je voeten: BiZa. Schichtte z’n kloon zich meteen tussen de struiken: BuZa. Daar bleef hij dan zitten loeren tot je een bakje voer en een bakje karnemelk (is ie dol op) op een vast plaatsje in de tuin had gezet. Pas als de keukendeur weer dicht was durfde hij tevoorschijn te komen.
In de loop van de tijd werd het iets beter. Als ik de vogeltjes ging voeren kon ik op ruime afstand langs hem heen lopen zonder dat hij z’n etensbakje in de steek liet. Ik sprak hem dan in het voorbijgaan geruststellend toe, dat leek enige toenadering te bevorderen. Hij keek, en kauwde verder. Tot ik een keer over een steentje struikelde en een onverhoedse beweging maakte; het heeft dagen geduurd voor we het weer eens waren over de rolverdeling.
Geen idee waar hij ’s nachts uithangt, maar omdat het toch flink koud was deze winter richtten we een nachthok voor hem in, naast z’n vertrouwde voederplekje. Hij heef er nog nooit een poot in gezet.
Laatst liet hij zich drie dagen achter elkaar helemaal niet meer zien. We hadden hem al bijna opgegeven toen er in het holst van de ochtend ineens een snoeihard en hartverscheurend gemauw onder het slaapkamerraam door de stilte sneed. Ik ben gewend met het inmiddels alweer uitbundige gezang van een bende gevederde remigranten wakker te worden, maar zelfs die werden er even stil van. Bij de keukendeur trof ik BuZa aan. Vuile snuit (katten hebben geen vuile snuit), sterk vermagerd, en toen ik de deur opendeed – bakjes lekkers in de aanbieding – hinkte hij op drie poten naar zijn vertrouwde struikgewas, schichtiger dan ooit. Geen idee wat hem is overkomen, maar ik acht de kans niet gering dat hem (weer) wat is aangedaan. Een kat komt niet zomaar op drie poten ‘thuis’, een kat is niet voor niks extreem mensenschuw.
We zijn inmiddels een paar weken verder, langzaam durft hij weer een beetje te blijven zitten als ik heel voorzichtig naar buiten kom en langs sluip met demonstratief de pinda’s voor de vogeltjes vooruitgestoken. Maar benaderen? Kansloos. Alleen…, met dat pootje gaat het niet goed. Ik zou hem zo graag willen helpen, naar de dierenarts brengen. Maar hoe dan?
De echtgenoot opperde een verdovend middel in z’n etensbakje.
Leek een goed plan. Tot ik me realiseerde dat dat wellicht niet meteen werkt, hij weg waggelt (de kat, niet de echtgenoot), ergens op een onbereikbare plek in coma valt en we geen ruk zijn opgeschoten. Behalve dan dat hij er dan weer een trauma bij heeft.
Dus als iemand een idee heeft, graag!
Rond midi vandaag was hij er gelukkig weer. Ik weet zeker dat hij m’n korte broek ronduit belachelijk vond, maar zijn volgeladen bakje niet. Dat ging schoon op.
Niks meegemaakt. Nou…
Door Renée Vonk-Hagtingius
Dit bericht delen op:
Héérlijk weer!!!
Wellicht ff met je véto overleggen misschien kun je antibiotica krijgen om door het voer te doen als het om een eventuele infectie gaat Of een snel werkend slaapmiddel/kalmeermiddel. Bon courage hoop dat het lukt!
Ik weet niet of het pootje gebroken is of ontstoken, het lijkt gebroken. Dan heeft antibiotica geen zin. En volgens de vet werkt het snelste verdovingsmiddel na zo ongeveer 10 minuten. Tja, dan is ie alweer weg…
We doen ons best! Merci.
Geen oplossing hier, maar wat mooi dat jullie je om BuZa bekommeren.
Ik hoop van harte dat het goed komt ???
Misschien wat raad aan de dierenarts vragen,zodat je de juiste medicatie in zijn potje eten roert,alvast succes!
Misschien met een vangkooi. Er zijn speciale kooien die dicht vallen als de poes erin zit. Wij hadden hetzelfde probleem toen we gingen verhuizen en de zwerfpoezen, moeder en dochter, niet wilden achterlaten. We zetten steeds eten in de kooi. Als ze honger hebben gaan ze er wel in en dan klapt het deurtje dicht. Hup naar de vet. Vaak hebben die zelf zo’n kooi te leen. Succes.
Ik ken die kooi Anky, maar daar gaat hij beslist niet in, ook niet als je er een bakje eten in zet. Zelfs het overwinteringshok dat we voor hem gemaakt hebben mijdt hij als de pest. Helaas.
Hopelijk komt er een oplossing voor buza. En went hij aan jullie zodat hij een lekkere plek heeft om verder te leven ????
We hopen het, we hopen het…
Advies aan de plaatselijke SPA vragen, die hakken regelmatig met dit bijltje…
Gedaan. Advies: vangen. Ja hallo…
Hopelijk komt het goed, katten zijn onze lievelingsdieren, ben gek op alle dieren maar katten staan bovenaan. Inderdaad misschien iets verdovend in zijn eten? We duimen…..
Wij ook, en hij hinkt. Maar hij lijkt er nu toch af en toe een beetje op te steunen. We duimen dus nog maar wat harder.
Dag mevrouw Vonk,
I.v.m. Buza, misschien kan iemand er een net overgooien of zo, maar dan zou die persoon wel hééél omzichtig te werk moeten gaan, niet simpel. En misschien weet het dierenasiel raad of is er een plaatselijke opvang voor (wilde) dieren? Die kunnen dan langskomen en de poes vangen voor u of ze verzorgen? ‘t Is niet makkelijk.
I.v.m. de slaapplaats zou ik graag het volgende onder de aandacht willen brengen nl., een poes eet niet waar hij slaapt en omgekeerd. Het is voor hem of haar tegennatuurlijk en Buza is al half-wild, Misschien is de slaapplaats zo een 3 m verder te verplaatsen? Ook de waterbak mag niet te dicht bij de voederbak staan. Maaaar, misschien is het probleem ondertussen al wel opgelost ? Toch blijf ik een beetje benieuwd hoe het verder gaat en ondertussen duim ik voor Buza. Veel sterkte!
Dag Eva,
Merci dat je meedenkt. Maar een net over hem heen gooien is helaas kansloos. Ook op 3 poten is ie al weg zodra de keukendeur opengaat. Overigens loopt hij al wel weer beter dan een tijdje terug, het gaat wat dat betreft de goede kant op.
Wat dat nachthok betreft: daar zit hij netjes naast als hij ‘s ochtends op z’n eten wacht. Maar erin gaat hij niet.
Waterbakje, voederbakje, karnemelkbakje: allemaal naast elkaar, geen enkel probleem. ‘t Is een bijzonder beestje. Ik hou je op de hoogte!