Tijdje niks van me laten horen, allerlei gedoe. Eerst iets met mijn ogen, een niet zo heldere blik. In huiselijke en familiale kring geld ik als een ‘eigenwijs kreng’, op zich niet verkeerd bedoeld, neem ik maar aan, ik zie het als wat ze ooit een ‘geuzennaam’ noemden.
Enfin, ik ging dus toch op eigen gezag een stukje tippelen met mijn hond en kat. Een paar uur later lag ik met een gebroken heup in een hospitaal.
Op de brancard in de ambulance dacht ik vooral aan een carnavalsoptocht. Zwaailicht en sirene, ik weet wel dat we ‘en Provence’ in overdrijven gespecialiseerd zijn, maar het leek me aandachttrekkerij waar ik niet van hou.
Vaak genoeg aan de kant gegaan als er zo’n ziekenauto alarmerend ‘opzij. opzij’ communiceerde. Ging het misschien ook alleen om een ‘eigenwijs kreng’ dat iets gebroken had.
Ik belandde in een hospitaal ver weg waar ze me opereerden. Daarna naar een revalidatiecentrum waar ik op een hometrainer moest.
Ik ben tegen klagen
Ik ben tegen klagen, wie klaagt verdient eerst een schop onder z’n kont, maar ik was er diep ongelukkig. Niets ten nadele van de het personeel dat er z’n best doet, maar ik paste – vond ik – niet zo goed in het eetzaaltje met vooral demente bejaarden. Nog een mazzel dat ik goed Frans spreek.
Ik belde de thuissecretaris en zei: ‘haal me hier weg’.
Ooit zal ik opschrijven hoe het allemaal gegaan is.
Inmiddels ben ik thuis, looprekje en hometrainer.
En op die thuisfiets ben ik als de sportjournalist die ik ooit was. Ik sprintte mee in de finale van een Vuelta-etappe die ik op de tv kon volgen, ik paste het ‘verzet’ op de trainer aan als er bergen beklommen moesten worden.
Ik ben er weer, dankzij de thuisfiets en de thuissecretaris.
Ga ik nu – met mijn looprekje – naar de keuken. Het wordt rijst met Indische boontjes.
Morgen gewoon als altijd een paar honden op visite, prima, ik ben er weer.
Niet schrikken, ik ga ook weer aan het schrijven.
He fijn dat je dr weer bent. Heb net in een paar dagen je drie boekies uitgelezen en heb er veel aan gehad nu we twee weken vakantievieren in een huis omgeving Cotignac. (En ja voor ons als toerist wel een leuk plaatsje du moment in septembre). Ons gedachte privéhuis bleek nog drie appartementen te herbergen waardoor we mooi allergenoeglijkst om tafel zaten met de Franse bovenburen en de idem alleenstaande dame van de zolderverdieping. Veel plezier gehad van wat ik uit jouw columns heb opgedaan. We hebben beloofd l’annee prochaine terug te komen. En nee, hier wonen lijkt me niks. Dat komt dan ook weer door jouw observaties. Wij wortelen in Friesland. (En in Leiden, vanwege de wijnhandel van partner). Merci Renée!
Wow .. tanden op elkaar en even verder in de tijd kijken. Blij dat je er weer bent — eh heel blij.
Gewoon met opgestroopte mouwen aan de slag.
Renée
Geweldig dat je er weer bent. Succes met herstel.
Geweldig dat je er weer bent. Succes met herstel.
Je besluit met goed nieuws. Mooi! Groeten, Anne
Dag Anne,
Nou ja, mijn medewerkers deden en doen het volgens mij ook niet zo verkeerd.
Renée
René. Wat een verrassing om weer van je te horen. En dat je weer thuis bent , en van plan bent om de draad weer op te nemen. Heel veel succes en beterschap. groetjes
Dag Jos,
We spreken elkaar gauw.
Renée
Goed bericht! Sterkte!
rick
Toppie, nee niet het breken van je heup maar wel dat je weer gaat schrijven. Betekent dat, dat je ogen er ook weer op vooruit zijn gegaan? Dat “eigenwijs kreng” is natuurlijk een terechte opmerking want met slecht zicht moet je er niet alleen op uit trekken. Mijn moeder zei dat vroeger ook vaak, zal wel een Rotterdamse stempel zijn ;-)
Beterschap.
Dag Charl,
De blik is nog in revisie, maar ik werk weer, En een ‘eigenwijs kreng’ zal ik altijd wel blijven.
Ciao, Renée
Welkom terug Renée, wat fijn om je weer te lezen. Pas goed op jezelf. XX Lois
Fijn om weer iets van je te horen/lezen. Je hebt het flink voor je kiezen gehad en welke sufneus heeft bedacht dat jij tussen dementere mensen paste?
Joh, wat ‘n verhaal. Maar fijn dat je weer thuis bent , nu oefenen met lopen en ik ben blij weer ‘n verslag van je te lezen , top ! En, inderdaad , je medeschrijvers doen ‘t uitstekend ! En , hulde voor jouw thuissecretaris ! En zo fijn dat je weer schrijft. Fijn weekend jullie 2 !
Veel liefs vanuit La Cote Yvonne. Marion en Peter van Osselen