Ik was voor derde keer in Cannes. Het was half oktober. Mij was aangeraden: vergeet die Croisette, de sterrenrestaurants en de onbetaalbare logementen voor de well-to-do jet. Tippel liever even door naar het oeroude wijkje Le Suquet en je komt in een andere wereld terecht. Ik ben soms gehoorzaam. De immer gevreesde file op de Boulevard Carnot, dé toegangsweg vanaf de autoroute A8, viel mee en ik kon mijn auto kwijt in de etages hoge parkeergarage bij het (recent verbouwde) station. Vandaar af een paar winkelstraatjes doorsteken en je bent aan zee.

De Romeinen hadden ’t al gezien

Ik deed braaf wat me gezegd was en begaf me naar Le Suquet, inderdaad vrijwel ‘om de hoek’ van het Festivalpaleis. In omvang uitgedrukt een quartier van niks, maar onmiskenbaar de favoriete wijk van de Cannois zelf. Authentiek en springlevend, zou ik later verslag uitbrengen, en in klassiek-militaire zin een strategisch plekje. Geen wonder dat de Romeinen zich er in 154 voor Christus al vestigden. Smalle, steile straatjes, uitzicht over de baai. Hier woonden vroeger de vissers binnen muren die uit de tiende eeuw dateren. ’t Is amper voor te stellen als je over de Croisette flaneert, maar Cannes was ooit een armzalig vissersdorpje. Saint-Tropez heeft dezelfde achtergrond, maar kwam pas veel later tot ‘bloei’, voor zover je dat kunt zeggen. In Le Suguet flaneer je niet, je moet oppassen dat je niet struikelt in de minstens 400 jaar oude straatjes waarvan het plaveisel door minder ambachtelijk geschoolde stratenmakers is aangelegd. De verlichting lijkt me er ook niet up-to-date, maar het was nog geen avond. Maar wat zou het, een paar minuten lopen en je bent een paar eeuwen terug in de tijd.

Het lekkerste boodschappenstraatje

Le Suquet (de naam is Provençaals voor ‘kopje’ of ‘topje’) staat voor sfeer en historie. Het Cannes van ooit. En je loopt er zo even door naar de Notre Dame d’Espérance uit 1627, de Tour Carré (vierkante toren uit de 14e eeuw) en het niet te onderschatten Musée de la Castre met kunst en archeologische vondsten uit de hele wereld. Als je naar de zee kijkt, zie je in de verte les Îles de Lérins liggen, een kwartiertje varen. Óók vrijwel ‘om de hoek’ bij Le Suquet de fameuze markt Marché Forville. Moet je wel ’s ochtends komen. Een markt die precies beantwoordt aan het romantische idee van een typisch Zuid-Franse versie van een rijk voorziene supermarkt gedeeltelijk in de open lucht. Uiteraard is letterlijk alle leeftocht van de beste, verse kwaliteit ruim voor handen. Groenten, vis, kaas, brood, noem maar op. En iets verderop heb je de Rue Meynadier, ooit door iemand benoemd tot ’s werelds lekkerste boodschappenstraatje. Daar zit wel wat in. Een hele reeks voortreffelijke specialiteitenzaken.

De befaamde Marché de Forville

In dat straatje heb ik een keer gegeten bij Aux Bons Enfants, sinds 1935. Te midden van de marktkooplui van de Marché Forville. Simpel, Provençaals, hun ‘vaste’ adres. En dus prima en over sfeer gesproken! Dit keer koos ik voor een lunch bij Table 22 par Noël Mantel in de Rue St. Antoine, met de Rue du Suquet een van die unieke straatjes met aanbevolen (en betaalbare) restaurantjes in het quartier. Mantel staat niet alleen in de wijk bekend als de beste chef van de hele buurt en dat zou best eens kunnen kloppen want ik heb er heel lekker gegeten. Moet ik wel bekennen dat ik op weg naar Le Suquet gewoon op straat al twee oesters had verslurpt bij Astoux et Brun, op de hoek van de Rue Félix Faure. Ik had opdracht gekregen ook een paar inkopen te doen, als ik er toch was in Cannes. Geen punt in de lange winkelstraat Rue d’Antibes, die parallel loopt aan de Croisette. En vanuit Le Suquet loop je er zo naar toe.

Ik vind: wie in Cannes niet verder komt of kijkt dan die boulevard mist véél. Zonde hoor.

Aanbevolen restaurants in Le Suquet

• Table 22 par Noël Mantel, 22 Rue St. Antoine.
• Da Bouttau, Auberge Provençal (uit 1860), 10 Rue St. Antoine.
• Relais des Semailles, (17e eeuws pand), 9 Rue St. Antoine.
• La Mirabelle, 24 Rue St. Antoine.
• Le Tredici, 13 Rue Louis-Perissol (Italiaans).