Zal wel een afwijking wezen, maar ik koester een zekere sympathie voor het achterhoedegevecht. En wat dat betreft ben ik in Frankrijk aan het juiste adres. Altijd maar zo’n beetje denken dat er op het wereldtoneel nog een rol van enige betekenis te spelen valt, de baas van Europa zit er ook niet echt in, (Napoléon draait zich om in zijn graf) en in francofoon Afrika zijn ze ook wel ongeveer uitgekeken op Peugeot en Pernod.

Kansloos verloren

En tot mijn genoegen valt er in de sfeer van de bij voorbaat kansloos verloren krachtmeninkjes in eigen land ook genoeg te genieten. Met het oog op de fenomenale Franse gastronomie de grenzen dicht voor McDo en consorten? De Amerikaanse smakeloosheid zegevierde natuurlijk toch, praktisch heel Frankrijk tegenwoordig aan de hamburger. Parijse couturiers dachten die lui in Milaan heel veel strobreedtes in de weg te leggen, tevergeefs. Toen de laadpalen al overal uit de grond sproten, geloofde Renault nog in z’n oude modellen die in Roemenië goedkoop in elkaar gezet konden worden.

Het Frans met 5-0 achter

Maar het allesoverheersende achterhoedegevecht is onmiskenbaar het tamelijk fanatiek streven de Franse taal te redden. In de match tegen het Engels staat het Frans met – laten we zeggen al 5-0 – achter en een tegentreffer zit er al lang niet meer in.

Dat weet iedereen, behalve de krijgers van l’Observatoire de la Liberté, een associatie die zich ten doel stelt de Franse taal te verdedigen. En men schuwt geen harde actie.

Het embleem van de stad

Zo is dezer dagen Nice voor het gerecht gesleept. Want wat inmiddels bijna het embleem van de stad is geworden, het heus niet zo monumentale #I love Nice moet weg. Geen idee of die taalverdelgers bij de rechter een kans maken, maar er is wel een Wet Toubon uit 1994 waarvan artikel 3 bepaalt dat alle mededelingen en inscripties langs de weg, in openbare gebouwen en in het openbaar vervoer in het Frans moeten. Of er moet minstens een Franse vertaling bij.

Ook Saint-Tropez in het vizier

En toen het Observatoire de la Liberté toch in het zuiden kritisch rondneusde, pakte men in één moeite door ook Saint-Tropez en het daar gevestigde Musée de la Gendarmerie aan wegens communicatie in het Engels. De associatie eist dat #I love Nice vervangen wordt door #J’aime Nice of dat er tenminste in even grote letters een vertaling bij komt te staan. Dagblad Nice Matin deed even gauw een lezersonderzoek: een ruimte meerderheid van de Niçois is juist heel enthousiast over de Engels tekst.

Ik ben benieuwd hoe de rechter straks oordeelt. Eerlijk gezegd hoop ik dat hij het Observatoire gelijk geeft. Het Frans is gedoemd, maar ik vind het een mooie taal en de verzetsstrijders in hun schuttersputjes die het Frans toch nog denken te redden, kunnen op mijn sympathie rekenen.