‘t Blijft heikel hoor, die Fransen een beetje snappen. Zo legde een goede vriend die onder meer furore maakt in de sjoemelhandel in hoogbejaarde occasions, me van de week uit dat hij nog nooit een geheel onbeschadigde Franse tweedehands op de kop had getikt. Een deuk, een kras, het maakt de Fransen geen bal uit, als het karretje maar rijdt. Ik ben erop gaan letten, en verdomd, het iets oudere Franse wagenpark hangt van deuken, krassen en butsen aan elkaar. In de sfeer van eigen schuld, dikke bult liep ik een keer een kromme bumper op en bij de garage zeiden ze: laat maar zitten. Ik zou pas echt de aandacht trekken met een verse bumper. Toen ik die sedan van de hand wilde doen, begon helemaal niemand over die beschadiging, terwijl ik zeker bereid was geweest een paar honderd euro van de vraagprijs af te doen.

Tegenwoordig verplaats ik me – alleen bij mij in de buurt – in een ‘voiture de collection’, supersjiek Frans voor een Citroën AX uit 1988, die nog een choke heeft. En een bumper die een beetje meer dan scheef hangt. Een verzamelaarsauto, de verzekeraar zal wel denken ik ooit een museum voor klassieke wrakken op vier wielen open.

Smeekbede om regen

Afgelopen zondag strandde ik ermee in Draguignan (Var), het verkeer werd tegengehouden wegens een processie. Ik zag achter iemand in minder eigentijdse kledij die een groot houten kruis omhoog hield, een paar honderd zo te zien volwassen mensen lopen. Een dag later begreep ik uit de krant dat ze met z’n allen om regen hadden gesmeekt. Ik dacht, zoals wel vaker, zie je wel, die Fransen zijn getikt. Maar mooi dat het dinsdag ineens verschrikkelijk hard begon te regenen.

Ik begrijp ze dus niet, ik zal naar Franse normen wel verstandelijk beperkt zijn. Maar leg me dan uit waarom ze zich in het parlement hooglijk opwinden over een vlaggetje, terwijl het hele land zo ongeveer revolutionair in de fik staat omdat de Fransen met hun deukauto’s niet twee jaar langer willen werken.

Naast de Franse tricolore

Het zal wel met iets van eng nationalisme te maken hebben, maar er was van de week weer grote ruzie over de vraag of er naast de Franse tricolore (driekleur) ook verplicht zo’n Europese vlag op de mairies opgehangen moet worden. Een eis van de aanhangers van president Macron, mevrouw Le Pen vindt het geen goed idee.

Ik ben niet zo van vlagvertoon en nog minder van de Franse slag. Al begin ik – hoop ik – steeds beter te snappen wat daarmee eigenlijk bedoeld wordt.